Η Νιάνια συνέχισε να ψάχνει. Έψαξε στο εμπορικό κέντρο και σε όλα τα μεγάλα μαγαζιά αλλά τα Χριστούγεννα δεν ήταν πουθενά. Οι γονείς της Νιάνια είπαν: «Πάμε να φύγουμε και θα ψάξουμε άλλη μέρα». Μα η Νιάνια δεν ήθελε να φύγουν κι έτσι τους έπεισε να πάνε σ΄ένα τελευταίο μαγαζί.

Μπήκαν στο πιο φτωχικό μαγαζί όλης της πόλης, το μαγαζί του κυρίου Νικόλα. Τα παιδιά και η γυναίκα του στο σπίτι δεν είχαν θέρμανση και κρύωναν, ειδικά τη νύχτα. Τα παιδιά του από τον Αϊ- Βασίλη δε ζήταγαν παιχνίδια όπως όλα τα παιδιά, ζήταγαν να είναι μαζί και ευτυχισμένοι αυτές τις δύσκολες μέρες.

Η Νιάνια κοίταξε καλά καλά, είδε τα παιχνίδια και πρόσεξε ότι τα παιχνίδια ήταν τέλεια, όλα χειροποίητα. Ξαφνικά έτσι όπως τα κοίταζε άκουσε μια φωνή να της λέει: «Να σας εξυπηρετήσω;». Ήταν ένα από τα παιδιά του κυρίου Νικόλα, που δούλευε για να ξεκουράσει τον πατέρα του. «Όχι, ευχαριστώ βρήκα τι θα πάρω» είπε η Νιάνια. Πήρε δύο παιχνίδια και μετά έφυγαν.

Καθώς έφευγαν και πήγαιναν στο σπίτι είπε ο μπαμπάς της Νιάνιας στη Νιάνια «Συγνώμη, κοπέλα μου, που δεν βρήκαμε τα Χριστούγεννα». «Όχι, μπαμπά, τα βρήκαμε τα Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα δεν είναι να παίρνεις πλούσια δώρα, είναι να δίνεις απλά δώρα και να κάνεις τους άλλους χαρούμενους, περνώντας πολύ χρόνο με αυτούς που αγαπάς, όπως ο κύριος Νικόλας με την οικογένειά του. Δηλαδή είναι στην καρδιά μας!» απάντησε η Νιάνια χαρούμενη.

Από τότε δεν έμαθε μόνο η Νιάνια που είναι και τι είναι τα Χριστούγεννα αλλά και οι γονείς της.

Τσαραντάνη Κατερίνα, Στ΄τάξη