Ελευθερίες;

«Όταν χρησιμοποιώ μια λέξη» είπε με μάλλον περιφρονητικό ύφος ο Χάμπτι Ντάμπτι στην Αλίκη «η σημασία της είναι ακριβώς αυτή που διαλέγω εγώ -τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο». «Το θέμα είναι» προσπάθησε να απαντήσει η Αλίκη «αν πράγματι μπορείς να δίνεις στις λέξεις τόσο διαφορετικές σημασίες». «Το θέμα είναι» κατέληξε αποστομωτικά ο Χάμπτι Ντάμπτι «ποιος θα είναι το αφεντικό -τίποτε άλλο» (Lewis Carroll, Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων)

Κάθε άνθρωπος στην προσπάθειά του να επικοινωνήσει με τον υπόλοιπο κόσμο έχει αναφαίρετο δικαίωμα να εκφράζεται με κάθε μέσο , να παράγει και να λαμβάνει πληροφορίες. Πολλά έχουν γραφεί κατά καιρούς για την ελευθερία έκφρασης στη δημοκρατία, για την ελευθερία του τύπου σαν την αναγκαία συνθήκη για μια κοινωνία δικαίου, για την ευχέρεια  που δίνεται στο δημοσιογράφο να παρουσιάζει και να ασκεί κριτική στα γεγονότα και τις καταστάσεις του δημόσιου βίου επιδιώκοντας το κοινό συμφέρον, το αριστοτελειακό «δημόσιο αγαθό».

Συχνά  η δυνατότητα αυτή λεηλατείται κατάφορα από εξουσίες, οικονομικά συμφέροντα και μηχανισμούς με ίδια οφέλη . Άλλοτε πάλι περιορίζεται από την ελευθερία του αναγνώστη να επιλέγει, να στέκεται κριτικά απέναντι σε ό,τι του παρατίθεται, να μην αφήνεται έρμαιο στη χειραγώγηση και στα πολιτιστικά υποπροϊόντα.

Με εμπιστοσύνη  στη δύναμη του λόγου που  έχει την ικανότητα να προάγει το πνεύμα ας μην πάψουμε να υποστηρίζουμε την ελευθερία στον Τύπο να δημοσιεύει, την ελευθερία στο δημοσιογράφο να καταγράφει, αλλά και την ελευθερία στον αποδέκτη να είναι τελικά εκείνος «το αφεντικό».

Αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου

Δούκας Αλβανός, Εκπαιδευτικός

Βίκυ Παναγοπούλου, Εκπαιδευτικός