|
1.Επίκληση στη λογική |
Μέσα πειθούς: |
α. Επιχειρήματα (λογικές κατασκευές που χρησιμοποιούνται κυρίως στην ανάπτυξη της παραγράφου με αιτιολόγηση και αίτιο – αποτέλεσμα) |
β. Τεκμήρια (i. παραδείγματα ii. ιστορικά γεγονότα iii. στατιστικά στοιχεία – αριθμητικά δεδομένα iv. επιστημονικά πορίσματα v. ντοκουμέντα, μαρτυρίες κ.λπ.) |
2. Επίκληση στο συναίσθημα |
Μέσα πειθούς: |
α. Συναισθηματικά φορτισμένες λέξεις |
β. Αφήγηση γεγονότων – Περιγραφή καταστάσεων |
γ. Χιούμορ, ειρωνεία |
δ. Κινδυνολογία – καταστροφολογία |
Σημείωση: Κατά την επίκληση στο συναίσθημα δε χρησιμοποιούνται τόσο επιχειρήματα ή τεκμήρια, αλλά η πειθώ επιτυγχάνεται κυρίως με τη συναισθηματοποίηση – συγκίνηση του δέκτη. |
3. Επίκληση στην αυθεντία |
Μέσα πειθούς: |
α. Αποφθέγματα, λόγια μεγάλων διανοητών |
β. Ρητά, γνωμικά, παροιμίες (λαϊκή σοφία – αυθεντία ο λαός) |
4. Επίκληση στο ήθος του ομιλητή: |
Μέσα πειθούς: |
α. προβολή των ηθικοπνευματικών αρετών του ομιλητή ή συγγραφέα, των θετικών στοιχείων της προσωπικότητάς του, ώστε η πειθώ να μην απορρέει από επιχειρήματα ή τεκμήρια, αλλά από την αξιοπιστία, την ακεραιότητα, την ανωτερότητα κ.λπ. του ομιλούντος |
β. προβολή του κοινωνικού κύρους, του γοήτρου, της επιτυχίας, της καθιέρωσης κ.λπ. σε μια κοινωνία, όσον αφορά τον ομιλητή, συγγραφέα κ.λπ. |
5. Επίθεση στο ήθος του αντιπάλου: |
Μέσα πειθούς: |
α. προβολή των ελαττωμάτων, των αδυναμιών, των αρνητικών της προσωπικότητας του αντιπάλου, |
β. των προκλητικών ή προσβλητικών για τα «χρηστά ήθη» στοιχείων της ιδιωτικής του ζωής, με σκοπό την αμαύρωση της τιμής και της υπόληψής του και την αποτροπή των δεκτών από την υποστήριξή του.
|