Σήμερα θα ονειροπολήσω. Το έχω το δικαίωμα ξέρετε. Τα όνειρα δεν κοστίζουν. Και είναι ελεύθερα να σουλατσάρουν όποτε θέλουν στο μυαλό μας, στα μάτια μας και στην ψυχή μας!

Σήμερα λοιπόν θα σας πω για το σχολείο που ονειρεύομαι, σαν ένα παιδί που έκλεισε κιόλας τα 35 του χρόνια.

Ονειρεύομαι στα προαύλια και τους διαδρόμους, τεράστια επιτραπέζια παιχνίδια.

Ονειρεύομαι ένα σχολείο χωρίς ένα σκασμό από κακογραμμένα βιβλία.

Ονειρεύομαι να μην υπήρχε διάβασμα στο σπίτι .

Ονειρεύομαι το μάθημα της ιστορίας να διδάσκει την αληθινή ιστορία όλου του κόσμου.

Ονειρεύομαι το μάθημα της μελέτης περιβάλλοντος να γίνεται με εκδρομές στη φύση και με ντοκιμαντέρ.

Ονειρεύομαι το θέατρο στα σχολεία να είναι τόσο εντυπωσιακό ώστε να ανεβάζει συνέχεια παραστάσεις.

Ονειρεύομαι στα εικαστικά τα παιδιά να πιάνουν ένα τίποτα και να το κάνουν κάτι μεγάλο.

Ονειρεύομαι ο αθλητισμός στα σχολεία να είναι μια γιορτή.

Ονειρεύομαι να υπάρχουν πολλά και διαφορετικά μαθήματα που να μας διδάσκουν ομορφιές, αξίες, πολιτισμούς.

Ονειρεύομαι οι εκδρομές να γίνουν συχνό φαινόμενο.

Ονειρεύομαι τα παιδιά να παίζουν ακόμη πιο πολύ.

Ονειρεύομαι τα παιδιά να αγαπάνε το σχολείο με την ψυχή τους και όχι να το βλέπουν αγγαρεία.

Ονειρεύομαι τα όνειρα των παιδιών να γίνονται μουσικές, παραμύθια, παραστάσεις, γέλιο.

Απλώς ονειρεύομαι!
Ίσως κάπου αλλού όλα αυτά να είναι εφικτά.

Εδώ μάλλον όχι.

Πηγή: Ελένη Βλάχου

https://brightsideofmom.gr/bits-pieces/item/1665-to-sxoleio-pou-oneireyomai