Στήλη: Γενικά

Χριστουγεννιάτικες ευχές

cristmans_cart2

Χριστούγεννα στο 1ο Γυμνάσιο Αλεξάνδρειας

 

   Η ομάδα περιβαλλοντικής του 1ου Γυμνασίου Αλεξάνδρειας υλοποιώντας την οικολογική πρακτική της επαναχρησιμοποίησης υλικών, κατασκεύασαν τη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση του σχολείου, δίνοντας το παράδειγμα για την άποψή τους ότι, «Η προστασία του περιβάλλοντος ξεκινά από την καθημερινότητά μας».

 

 

IMG_20171213_120153

 

Τι ξέρετε για τα ηφαίστεια;

                                                                                        γράφει ο Κόντης Στάθης, μαθητής της Β” γυμνασίου

    Ηφαίστειο είναι μια ανοιχτή δίοδος στην επιφάνεια της γης που επιτρέπει την εκροή ή την έκρηξη πετρωμάτων και αερίων από το εσωτερικό της γης ( μανδύας ) στην επιφάνεια του στερεού φλοιού με τη μορφή λάβας. Αυτή η δραστηριότητα  θα οδηγήσει στη δημιουργία ενός βουνού, το οποίο σήμερα ονομάζουμε ηφαίστειο. Τα ηφαίστεια μελετά ένας ιδιαίτερος κλάδος της επιστήμης της Γεωλογίας, η Ηφαιστειολογία.

    Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για τα ηφαίστεια είναι το πώς ακριβώς δημιουργούνται οι εκρήξεις. Όταν γίνεται μια έκρηξη σε ένα ηφαίστειο, βγαίνουν από αυτό καπνοί, στάχτες και κυρίως λάβα. Η λάβα αυτή προέρχεται από το εσωτερικό της γης, όπου λιώνουν  τα πάντα από τις υψηλές θερμοκρασίες. Το πιο ψηλό βουνό του πλανήτη είναι ένα ηφαίστειο το οποίο βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ξεκινάει από το βυθό του Ειρηνικού ωκεανού και έχει ύψος 10.000 μέτρα. Μόνο η κορυφή ξεπροβάλλει από το νερό και σχηματίζει, έτσι, το νησί της Χαβάης.

    Επίσης, να προσθέσουμε ότι οι ηφαιστειολόγοι χωρίζουν τα ηφαίστεια σε δύο κατηγορίες, τα ενεργά και τα σβησμένα.Ένα ηφαίστειο χαρακτηρίζεται ως «ενεργό», αν έχει καταγραφεί κάποια δραστηριότητά του κατά τη διάρκεια των ιστορικών χρόνων. Αντίθετα ,αν έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη κάποιου ηφαιστείου, αλλά δεν υπάρχει καμία δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των ιστορικών χρόνων, το ηφαίστειο ονομάζεται «σβησμένο», «νεκρό» ή «ανενεργό». Ωστόσο, σεισμοί που γίνονται στην περιοχή που υπάρχει ανενεργό ηφαίστειο μπορεί να είναι προμήνυμα ότι το ηφαίστειο θα ξαναγίνει ενεργό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ηφαίστειο του ιαπωνικού νησιού Σακουρατζίμα, όπου το 1914 σημειώθηκαν 420 σεισμικές δονήσεις σε 30 περίπου ώρες, πριν γίνει η μεγάλη έκρηξη.

    Τέλος, αξίζει να σημειωθούν οι επιδράσεις των ηφαιστείων στη ζωή των ανθρώπων. Τα ηφαίστεια είναι γνωστά για τις μεγάλες και δυνατές εκρήξεις τους, οι οποίες προκαλούν σεισμούς που είναι επικίνδυνοι για την ανθρώπινη ζωή, αλλά και για την παγκόσμια οικονομία. Σε κάποιες, βέβαια, περιπτώσεις τα ηφαίστεια βοηθούν την τοπική οικονομία της περιοχής στην οποία βρίσκονται, αφού τα μέρη αυτά επισκέπτονται πολλοί τουρίστες, όπως συμβαίνει με το ηφαίστειο της  Σαντορίνης. Τέλος, σπανιότερα η ηφαιστειακή δραστηριότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή γεωθερμικής ενέργειας, όπως στην Ισλανδία.

 

3 Δεκεμβρίου-Παγκόσμια ημέρα Α.με Α.

Γράφει η Χρύσα Γκουτσίδου, μαθήτρια της Γ΄τάξης

     Στις 3 κάθε Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία. Η ημέρα αυτή δίνει μια ευκαιρία στην κοινωνία να δώσει την προσοχή της στα δικαιώματα και στις δυνατότητες αυτών των ατόμων για κοινωνική ενσωμάτωση. Τα άτομα με αναπηρία αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή ζωή τους, εφόσον η κοινωνία πολλές φορές δεν λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ομάδας πληθυσμού, τις δυνατότητές τους και τις ειδικές ανάγκες τους.

Αποτέλεσμα εικόνας για 3 Δεκεμβρίου

     Τα άτομα αυτά βιώνουν συχνά το φαινόμενο του κοινωνικού αποκλεισμού. Αισθάνονται περιθωριοποίηση και στέρηση της συμμετοχής τους στα κοινωνικά δημόσια αγαθά και υπηρεσίες. Δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη, αλλά ίση με τη δική μας. Αυτή η μέρα είναι μια ευκαιρία να σκεφτούμε, να θυμηθούμε και να αναλογιστούμε όλοι μας τι έχει κάνει η πολιτεία αλλά και ο καθένας μας ξεχωριστά, για να αντιμετωπίζονται τα άτομα με αναπηρία ισότιμα.

Η μετονομασία της πόλης μας από Γιδάς σε Αλεξάνδρεια

γράφουν οι  Ματοπούλου Γεωργία και Μαββίδου Μαρία, μαθήτριες  της Β΄ Γυμνασίου

     Ζούμε και μεγαλώνουμε σε μία πόλη που ονομάζεται «Αλεξάνδρεια». Στους παλιούς, όμως, είναι γνωστή και ως «Γιδάς». Αυτό μας έδωσε το ερέθισμα να ερευνήσουμε και να μάθουμε για την ιστορία της πόλης μας.  Σύμφωνα με τους μελετητές της τοπικής ιστορίας υπάρχουν δύο εκδοχές για το όνομα Γιδάς. Η πρώτη, και ίσως  επικρατέστερη, είναι ότι προέρχεται από τη λέξη «γίδι». Η άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι η περιοχή όλη ήταν βάλτος  και γεμάτη νερά της λίμνης των Γιαννιτσών και του Αλιάκμονα ποταμού. Παρόλα αυτά υπήρχε ένα κομμάτι γης, στην περιοχή που τώρα ονομάζεται Νησί και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών έλεγαν «Γη-δα» δηλαδή «εκεί είναι γη». Την άποψη αυτή δεν τη στηρίζει, όμως, η ορθογραφία της λέξης, αφού ο Γιδάς γραφόταν με «γιώτα» και όχι με «ήτα», όπως θα έπρεπε, αν προερχόταν από τη λέξη «Γη».

    Σύμφωνα με τον ιστορικό μελετητή της περιοχής μας, κ. Γεώργιο Ντελιόπουλο, η μετονομασία του Γιδά  σε «Αλεξάνδρεια» προτάθηκε με την υπ΄αριθμών 72 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου το 1952 και επικράτησε το 1953. Οι λόγοι που επικαλέστηκε το Δημοτικό Συμβούλιο ήταν ότι η πόλη του Γιδά ήταν εμπορικό κέντρο και η μητρόπολη του κάμπου που βρισκόταν μεταξύ Βέροιας, Κατερίνης και Γιαννιτσών. Επίσης,  η πόλη ήταν πολύ κοντά στη γενέτειρα του Μ. Αλεξάνδρου και έπρεπε να φέρει το όνομα αυτού, μια ονομασία που καμία πόλη ή χωριό της Ελλάδας δεν έφερε. Τέλος, οι γυναίκες της περιφέρειας του Γιδά φορούσαν στην παραδοσιακή τους φορεσιά περικεφαλαία του Μ. Αλεξάνδρου και έτσι θεωρούσαν ότι η φορεσιά τους είχε καταγωγή από τα χρόνια του.

    Βλέπει κανείς ότι το σκεπτικό του Δημοτικού Συμβουλίου επικαλείται λόγους γεωγραφικούς, ιστορικούς, λαογραφικούς και αισθητικούς, αφού διαπιστώνει μεταξύ άλλων ότι το όνομα «Γιδάς» είναι κακόηχο.   Για την απόφαση της μετονομασίας υπήρξαν αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία, κάτι που σύμφωνα με το βιβλίο «Γιδάς, Άνθρωποι και Τοπία » του κ. Ντελιόπουλου , διαπιστώνεται και από τα σχόλια της εφημερίδας «Ο Αστήρ» που ήταν από τις αρχαιότερες εφημερίδες της Βέροιας. Στις 20 Απριλίου 1953  η εφημερίδα είχε γράψει το εξής ειρωνικό  σχόλιο:» Το Δημοτικόν Συμβούλιον Γιδά μετονόμασε τον ιστορικό Γιδά εις Αλεξάνδρειαν. Τώρα δεν μένει άλλο παρά το Κοινοτικό Συμβούλιον Κοινότητος Πλατέος να μετονομάσει το Πλατύ εις Κάιρον, η δε περιφέρεια του ξακουσμένου Ρουμλουκιού εις Αίγυπτον, δια να ολοκληρωθεί ο μοντερνισμός. Μη χειρότερα.»

    Τελικά η μετονομασία έγινε πραγματικότητα και η πόλη μας φέρει από τότε το όνομα «Αλεξάνδρεια», που προσδίδει μεγαλοπρέπεια και κύρος στον τόπο μας.

Ηλεκτρονικά παιχνίδια

                                                              γράφουν οι Στάμου Ηλιάνα και Χρυσικού Ιωάννα, μαθήτριες της Β” γυμνασίου

    Στις μέρες μας τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι ένας πολύ δημοφιλής τρόπος απασχόλησης των νέων παιδιών και κυρίως των εφήβων. Ωστόσο, υπάρχουν θετικές και αρνητικές επιδράσεις σε αυτούς που τα παίζουν. Ποιες υπερισχύουν, όμως;

    Αρχικά, υπάρχουν κάποια πλεονεκτήματα σχετικά με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ένα από αυτά είναι ότι βοηθούν το άτομο να χρησιμοποιεί το μυαλό του δραστήρια. Για παράδειγμα, παίζοντας ένα παιχνίδι, το οποίο απαιτεί να βρεις λύση σε ένα πρόβλημα ή να καταστρώσεις κάποιο σχέδιο, σε βοηθά να μάθεις πώς να σκέφτεσαι, αφού ερευνήσεις όλα τα στοιχεία και τα δεδομένα. Ακόμα, είναι ένας τρόπος ψυχαγωγίας, με τον οποίο τα παιδιά περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους ευχάριστα και, ταυτόχρονα,  καλλιεργούν τη φαντασία τους.

    Από την άλλη, υπάρχουν και αρνητικά στοιχεία στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ένα από αυτά είναι ότι οδηγούν τα παιδιά στην απομόνωση, καθώς τις περισσότερες φορές προτιμούν να κάθονται μόνα τους στο δωμάτιό  τους μπροστά από μία οθόνη, παρά να βγαίνουν έξω και να κοινωνικοποιούνται. Επίσης, πολύ σημαντικό είναι το θέμα της βίας. Τα περισσότερα παιχνίδια πλέον έχουν αρκετά επιθετικό περιεχόμενο, με αποτέλεσμα τα παιδιά να επιλέγουν τη βία ως λύση στα προβλήματά τους και στην πραγματική τους ζωή.

     Εν κατακλείδι, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι αναμφίβολα ένας ευχάριστος τρόπος απασχόλησης, όμως θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με μέτρο, διότι στην αντίθετη περίπτωση έχουν αρνητικές επιδράσεις.

Σου αρέσουν τα μαλλιά μου;

                                          γράφουν οι Κυροπούλου Κωνσταντίνα και Κόντρα  Άντζελα, μαθήτριες της Β” τάξης

    Ο άνθρωπος από τα αρχαία χρόνια ήθελε να περιποιείται τον εαυτό του και κυρίως τα μαλλιά του, πράγμα που γίνεται ακόμη και σήμερα.Στη μεταπολεμική εποχή οι επιλογές στα κουρέματα των παιδιών ήταν περιορισμένες. Τα αγόρια τα κούρευαν με την «ψιλή» και τα κορίτσια έπλεκαν χαλαρές πλεξούδες. Αυτό βέβαια εξυπηρετούσε και πρακτικούς σκοπούς, όπως την αποφυγή μετάδοσης «παρασίτων της κεφαλής», τις «φθείρες» (ψείρες).

    Στη σημερινή εποχή εποχή οι επιλογές για το πώς θα φτιάχνουμε τα μαλλιά μας είναι απεριόριστες. Το πρόβλημα με τα κοριτσίστικα χτενίσματα, όμως, είναι καθημερινό. Μας προβληματίζει το πώς θα περιποιούμαστε τα μαλλιά μας στο σχολείο, στις εξόδους, στους γάμους και τις βαπτίσεις που είμαστε καλεσμένοι. Στα αγόρια, το κοντό μαλλί είναι το πιο δημοφιλές κούρεμα, αν και οι επιλογές που υπάρχουν για τα αγορίστικα κουρέματα και χτενίσματα είναι πραγματικά πολλές.

    Σήμερα υπάρχουν πολλά προϊόντα «styling» των μαλλιών. Αυτά είναι ο αφρός, το τζελ, η λακ, όπως επίσης και βαφές. Παρόλο που κάνουν τα μαλλιά μας να φαίνονται όμορφα και περιποιημένα,  δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση, γιατί αυτό έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή των μαλλιών. Εκτός από αυτά τα προϊόντα υπάρχουν,  βέβαια, τα πιστολάκι, όπως και οι άλλες συσκευές, που λειτουργούν σε υψηλές θερμοκρασίες.

    Για να έχουμε ένα ωραίο χτένισμα αποφεύγοντας την καταστροφή των μαλλιών, υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι. Όπως για παράδειγμα,τα πλεξουδάκια μετά το μπάνιο είναι η ιδανική λύση, για να βγουν τα μαλλιά μας σγουρά το επόμενο πρωί, απλά λύνοντάς τα, χωρίς τη χρήση κάποιας συσκευής υψηλής θερμοκρασίας. Άλλος τρόπος είναι μια απλή χαλαρή πλεξούδα, η οποία δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη δεξιότητα να φτιαχτεί και το αποτέλεσμα φαίνεται πολύ ωραίο. Αντί για τζελ, που καταστρέφει τα μαλλιά, μπορούμε να κατασκευάζουμε το δικό μας τζελ, που, σε αντίθεση με το άλλο, θρέφει τα μαλλιά. Αρκεί να ανακατεύσουμε δύο κουταλιές λεμονιού με ζελατίνη και να το κρατάτε κρύο κάθε φορά που το χρησιμοποιούμε.

    Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, τα μαλλιά μας παίζουν σημαντικό ρόλο στην εμφάνισή μας και μπορούμε να τα περιποιούμαστε με διάφορους τρόπους, ώστε να φαίνονται ωραία, χωρίς να τα βλάπτουμε.

Αποτέλεσμα εικόνας για ΚΟΡΙΤΣΙΣΤΙΚΑ ΚΟΥΡΕΜΑΤΑ

 

3o Βραβείο για το διαδικτυακό περιοδικό του 1ου Γυμνασίου Αλεξάνδρειας.

3ο Βραβείο για το διαδικτυακό περιοδικό του 1ου Γυμνασίου Αλεξάνδρειας.

 

Το 3ο βραβείο ανάμεσα σε 80 συμμετοχές, απέσπασε το διαδικτυακό περιοδικό του 1ου Γυμνασίου Αλεξάνδρειας «Φωteenες Σελίδες»,  https://schoolpress.sch.gr/fselides/

στον 8ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ελληνόφωνων Εκπαιδευτικών Ιστότοπων 2017 στην κατηγορία του Γυμνασίου.

Ο διαγωνισμός ξεκίνησε τον Νοέμβριο του 2016 και ολοκληρώθηκε με επιτυχία τον Απρίλιο του 2017, με τη βράβευση να γίνεται στη Σύρο στις 30 Απριλίου 2017.

Τα αποτελέσματα μπορείτε να τα βρείτε στον επίσημο χώρο του διαγωνισμού: http://2017.eduwebawards.gr/awards2017/

Συγχαρητήρια στους μαθητές και στους καθηγητές που συμμετείχαν στην υλοποίηση της δράσης αυτής.

 

Η ομάδα πειραμάτων του σχολείου μας

 Η Ομάδα Πειραμάτων είναι μια ομάδα μαθητών και εκπαιδευτικών που ασχολείται με θέματα που αφορούν κυρίως στη Φυσική, τη Χημεία και τη Βιολογία. Δημιουργήθηκε τη σχολική χρονιά 2013 – 2014 με πρωτοβουλία του υπεύθυνου του εργαστηρίου Φυσικών Επιστημών του Γυμνασίου, κ. Αναστάσιο Ζουπίδη. Τη σχολική χρονιά 2016 – 2017, με την καθοδήγηση του κυρίου Ζουπίδη, της κυρίας Κατσίκα και της κυρίας Πουρτσίδου, οι μαθητές πραγματοποιούν πειράματα με στόχο: α) τη δημιουργική ενασχόληση, β) τη βιωματική κατανόηση φυσικών φαινομένων και εννοιών που σχετίζονται με αυτά, και γ) την απόκτηση γνώσεων που χρησιμεύουν στην καθημερινή ζωή (π.χ. τη δημιουργία μπαταρίας από λεμόνια ή την παρασκευή υγρού σαπουνιού).

Σημαντικές δραστηριότητες της Ομάδας Πειραμάτων, κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, μέχρι σήμερα, είναι:

α) η πραγματοποίηση του “Πειράματος του Ερατοσθένη”, που διοργανώθηκε από το Εργαστηριακό Κέντρο Φυσικών Επιστημών Σερρών σε πανελλαδικό επίπεδο, τον Σεπτέμβριο και τον Μάρτιο,

β) η παρουσίαση πειραμάτων σε Νηπιαγωγεία της Αλεξάνδρειας (3ο και 6ο Νηπιαγωγείο)

γ) η εκπαιδευτική επίσκεψη στο Κέντρο Διάδοσης Επιστημών και Τεχνολογίας ΝΟΗΣΙΣ, τον Δεκέμβριο,

δ) η συμμετοχή στον 4ο Mαθητικό Διαγωνισμό Δημιουργικών Πειραμάτων Φυσικών Επιστημών, που διοργανώθηκε από το 1ο Πειραματικό Λύκειο Θεσσαλονίκης «Μανόλης Ανδρόνικος» σε συνεργασία με το 1ο Γυμνάσιο Ν. Χαλκηδόνας, τον Μάιο.

ε) η δραματοποίηση όρων βιολογίας στο πλαίσιο «Η Επιστήμη μέσα από το Θέατρο», και η συμμετοχή στο μαθητικό διαγωνισμό «Μαθαίνοντας Επιστήμη μέσα από το Θέατρο» που διοργανώθηκε από το Science View σε συνεργασία με το τμήμα ΦΠΨ του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Επίσης, η δραστηριότητα παρουσιάστηκε στις εκδηλώσεις:

α. θεματική εβδομάδα του 1ου Γυμνασίου Αλεξάνδρειας

β. θεματική εβδομάδα του 2ου Γυμνασίου Αλεξάνδρειας

γ. τελετή λήξης της Β/θμιας Εκ/σης Ημαθίας που πραγματοποιήθηκε στο Μεντρεσέ Τζαμί Βέροιας

Ζωγραφίζω τη δική μου πραγματικότητα

γράφει ο Καπετάνιος Αντώνιος, μαθητής της Γ” Γυμνασίου  

Η Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón γνωστή και ως Frida Kahlo αποτέλεσε αναμφίβολα μια από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες της τέχνης καθώς και του ακτιβισμού του περασμένου αιώνα. Γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου, 1907, και απεβίωσε στις 13 Ιουλίου, 1954, στην Πόλη του Μεξικού. Πατέρας της ήταν ο Γερμανός φωτογράφος Wilhelm (Guillermo) Kahlo ενώ μητέρα της η ισπανομεξικανή Matilde. Η Kahlo είχε τρεις αδελφές, την Matilde, την Adriana και την Cristina. Μεγάλωσε στην Πόλη του Μεξικού, στο «Γαλάζιο Σπίτι» (La Casa Azul).

Η ζωή της -από αρκετά μικρή ηλικία- ήταν μια συνεχής μάχη με το σώμα της. Στα έξι της χρόνια αρρώστησε από πολιομυελίτιδα. Έμεινε κατάκοιτη για εννέα μήνες. Αυτό της κόστισε το αριστερό της πόδι το οποίο έμεινε ημιπαράλυτο. Το 1922 άρχισε να φοιτά στο Escola Preparatoria, όντας μια από τις ελάχιστες μαθήτριες του σχολείου. Κατά τη διάρκεια της φοίτησης της γνώρισε τον Diego Rivera (μελλοντικό σύζυγο της), ο οποίος δούλευε πάνω σε μια τοιχογραφία στο χώρο του σχολείου.

Λίγα χρόνια αργότερα, στις 17 Σεπτεμβρίου, 1925, σημαδεύεται η ζωή της νεαρής Frida από ένα τροχαίο ατύχημα. Το λεωφορείο στο οποίο επέβαινε συγκρούστηκε με ένα άλλο, εν κινήσει, όχημα με αποτέλεσμα να διαπεράσει μία κουπαστή το ισχίο της προκαλώντας κατάγματα στην σπονδυλική της στήλη και τη λεκάνη της. Νοσηλεύτηκε για σχεδόν ένα μήνα στο νοσοκομείο και έπειτα επέστρεψε στο σπίτι της για να αναρρώσει περεταίρω. Τότε ήταν που άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική, σχεδιάζοντας την  πρώτη της αυτοπροσωπογραφία την οποία δώρισε στον τότε σύντροφο της, Gómez Arias.

Image result for frida kahloΠερίπου στα τέλη του 1927, αφότου είχε η περίοδος ανάρρωσης είχε λάβει τέλος, επανασυνδέθηκε με πολλούς παλιούς -πολιτικά ενεργούς- φίλους της. Έγινε μέλος του Μεξικάνικου Κομμουνιστικού Κόμματος (Partido Comunista Mexicano) ενώ ταυτόχρονα άρχισε να έρχεται σε επαφή με σημαντικά πρόσωπα της τέχνης και του ακτιβισμού, μεταξύ αυτών ήταν και ο Diego Rivera με τον οποίο είχε γνωριστεί το 1922. Οι δύο τους διατήρησαν δεσμό για σχεδόν ένα χρόνο, καθώς το 1929 που παντρεύτηκαν. Ένα χρόνο αργότερα μετακόμισαν στο San Francisco και λίγο αργότερα στο Detroit. Οι μετακομίσεις ήταν συχνό φαινόμενο για το ζευγάρι και οφείλονταν στις επαγγελματικές υποχρεώσεις του Rivera.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο San Francisco η Kahlo παρουσίασε στην Έκτη Ετήσια Έκθεση της Κοινότητας του San Francisco των Γυναικών Καλλιτεχνών, τον πίνακά της με τίτλο «Η Φρίντα και ο Ντιέγκο Ριβέρα» (Frieda and Diego Rivera). Επίσης, σημείο σταθμό για την ζωή της και την τέχνη της αποτέλεσε και η περίοδος κατά την οποία κατοίκησε στο San Francisco. Εκεί απέβαλε για δεύτερη φορά και εμπνευσμένη από το γεγονός δημιούργησε το 1932, τον πίνακα «Henry Ford Hospital».

Τον Δεκέμβριο του 1933, επέστρεψαν από τη Νέα Υόρκη στο Μεξικό. Εκεί ζούσαν χωριστά λόγω του άστατου βίου. Παράλληλα η επιθυμία της για να γίνει μητέρα μεγάλωνε. Έμεινε έγκυος για τρίτη φορά, ωστόσο απέβαλε ξανά το 1934.Το 1938, η Kahlo έκανε μία αρκετά μεγάλη έκθεση στη Νέα Υόρκη όπου πούλησε σχεδόν τα μισά από τα εικοσιπέντε έργα που είχε εκθέσει. Τον επόμενο χρόνο μετακόμισε στο Παρίσι. Εκεί ανέπτυξε φιλικές σχέσεις με τον Marcel Duchamp και τον Pablo Picasso. Λίγο αργότερα, την ίδια χρονιά, πήρε διαζύγιο από τον Rivera με τον οποίο όμως ξαναπαντρεύτηκε το 1940. Την ίδια χρονιά (1939) δημιούργησε έναν από τους διασημότερους πίνακες της, «The Two Fridas». Ο πίνακας απεικονίζει δυο εκδοχές της Frida και οι δυο με τις καρδιές τους εκτεθειμένες και μάλιστα, την μία να αιμορραγεί.

Η δουλειά της Kahlo συνέχισε να αποκτά φήμη, αλλά ταυτόχρονα η υγεία της επιδεινώνονταν. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της φορούσε έναν ειδικό κορσέ και ένα κολλάρο για να βοηθηθεί η μέση της. Το 1950 διαγνώστηκε με γάγγραινα δεξί της πόδι. Υποβλήθηκε σε πλήθος χειρουργικών επεμβάσεων και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για εννέα μήνες. Παρόλα αυτά δεν τα παράτησε, συνέχισε να ζωγραφίζει και να είναι πολιτικά ενεργή. Το 1953, διοργάνωσε την πρώτη και τελευταία της solo έκθεση στο Μεξικό. Παρά την επιβαρυμένη της κατάσταση κατάφερε να πάει στην έκθεση. Ωστόσο, λίγους μήνες αργότερα οι γιατροί ακρωτηρίασαν μέρος του δεξιού της ποδιού. Η Frida Kahlo άφησε την τελευταία της αναπνοή στο «Γαλάζιο Σπίτι» (La Casa Azul) στις 13 Ιουλίου, 1954, σε ηλικία σαράντα επτά ετών.

Η ζωή της ήταν έντονη και περιπετειώδης. Μέσω της τέχνης της εξέφραζε τον σωματικό αλλά και ψυχικό της πόνο. Το ατύχημα με το λεωφορείο, ο ταραχώδης γάμος της με τον Diego Rivera και οι συνεχείς αποβολές είναι οι κύριοι άξονες γύρω από τους οποίους κινούνται τα έργα της, ενώ ταυτόχρονα φαίνεται να προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματά της περί κοινωνικού φύλου και τάξης, φυλής και προσωπικής ταυτότητας.

Έχει μείνει γνωστή για τις αυτοπροσωπογραφίες της, οι οποίες αποτελούν ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των πινάκων της. Τα έργα της χαρακτηρίζονται από έντονα, ζωηρά και θερμά χρώματα και από τον σουρεαλιστική τους σύνθεση. Αποτελεί μια μορφή ιδιαίτερα αγαπητή από τους Μεξικανούς διότι απεικόνισε τον Μεξικάνικο πολιτισμό με ακρίβεια, αλλά και από υποστηρικτές του φεμινισμού για την παρουσίαση της γυναικείας φύσης χωρίς αυτή να γίνεται σεξουαλικό αντικείμενο.

Αξιοσημείωτο είναι πως αν και οι κριτικοί και οι μελετητές κατατάσσουν την Frida Kahlo στο κίνημα του σουρεαλισμού, η ίδια δεν το αποδέχτηκε ποτέ δηλώνοντας πως ήταν ρεαλίστρια. Χαρακτηριστική είναι η φράση της «Δεν ζωγραφίζω όνειρα ή εφιάλτες, ζωγραφίζω την δική μου πραγματικότητα». Σήμερα το «Γαλάζιο Σπίτι» στο οποίο γεννήθηκε, έζησε και απεβίωσε, λειτουργεί ως μουσείο φιλοξενώντας δικά της έργα, αλλά και του Diego Rivera.Το 2002, της αποδόθηκε φόρος τιμής μέσω της βιογραφικής ταινίας «Frida» σε σκηνοθεσία της Julie Taymor με πρωταγωνίστρια την Salma Hayek.

Πηγές πληροφόρησης: 1) https://el.wikipedia.org/wiki/Φρίντα_Κάλο

2) https://en.wikipedia.org/wiki/Frida_Kahlo

3) http://www.biography.com/people/frida-kahlo-9359496

4) http://www.fkahlo.com/ingles/index_ingles.html

Top