Tag: παιδιά

Σχέσεις γονέων και παιδιών

γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Χρυσούλα Σιαμπίρη και Μαριάννα Μπάλιου.

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η περίοδος της εφηβείας προκαλεί διάφορες εντάσεις ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά. Ας δούμε παρακάτω αναλυτικότερα τα προβλήματα που δημιουργούνται.

Η εφηβεία είμαι μια ηλικία που αλλάζει το κάθε παιδί, ψυχικά και σωματικά. Πρώτα απ’ όλα, υπάρχει αλλαγή στη συμπεριφορά του ,καθώς γίνεται συχνά επιθετικό και οξύθυμο ,αλλά και στην άποψή του για διάφορα θέματα που το απασχολούν. Επιπλέον, έχει διαφορετικές προτιμήσεις από τους γονείς του σχετικά με την εμφάνισή του, επειδή  πλέον το ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων. Ακόμα, αποφασίζει να κάνει παρέα με καινούρια άτομα, τα οποία όμως τις περισσότερες φορές υπάρχει περίπτωση να είναι μία κακή επιρροή για το ίδιο. Επίσης, παρατηρείται πως περνάει  τις πιο πολλές ώρες της ημέρας πάνω από μία οθόνη (κινητό , υπολογιστή κ.τ.λ.), με αποτέλεσμα την αντίδραση των γονιών του.

Από την άλλη πλευρά, οι γονείς προσπαθούν να  καταλάβουν και να  αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο τρόπο τις ανησυχίες των παιδιών τους , διότι καταλαβαίνουν πώς περνάνε μία δύσκολη φάση της ζωής τους . Αντιμετωπίζουν  την αλλαγή της συμπεριφοράς , προσπαθώντας να κρατήσουν την ψυχραιμία τους, άσχετα αν πολλές φορές δεν τα καταφέρνουν. Όσον αφορά την εμφάνισή των παιδιών τους, στην αρχή αντιδρούν υπερβολικά ,αλλά στη συνέχεια ‘καταθέτουν τα όπλα’. Τέλος, οι πολλές ώρες στο κινητό ή σε άλλες ηλεκτρονικές συσκευές οδηγούν σε καυγάδες , με αποτέλεσμα τιμωρίες.

Συμπερασματικά, όπως είδαμε παραπάνω τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία της ζωής τους  περνάν δύσκολα  και οι γονείς θα πρέπει να δείχνουν κατανόηση και να μην τους πηγαίνουν συνέχεια κόντρα!

Το έθιμο των καλάντων στην εποχή των παππούδων μας και στο παρόν

Γράφουν οι μαθήτριες της Β΄ γυμνασίου Παναγιώτα Μοσχοπούλου και Ελένη Μαββίδου

    Στη χώρα μας τηρούνται πολλά και πρωτότυπα έθιμα που επιβεβαιώνουν ότι ως Έλληνες έχουμε πολύ σπουδαία παράδοση! Μέσα σε αυτά, περιλαμβάνονται και τα κάλαντα. Πρόκειται ίσως για μία από τις πιο γλυκές αναμνήσεις των ενηλίκων, διότι, εκτός του γεγονότος ότι αποτελούν ένα κομμάτι των Χριστουγέννων, αποτελούν ένα έθιμο που αφορά κυρίως στα παιδιά. Βέβαια, έχουν συμβεί πολλές αλλαγές με το πέρασμα του χρόνου.

   Στην εποχή που καλαντιστές ήταν οι παππούδες μας, το έθιμο αυτό ήταν αρκετά διαφορετικό σε σχέση με σήμερα. Πρώτα απ” όλα, τα κάλαντα διέφεραν από περιοχή σε περιοχή της Ελλάδας.  Δηλαδή τα λόγια και ο σκοπός του τραγουδιού ήταν κοντά στη μουσική και καθημερινή παράδοση του κάθε τόπου, καθώς επίσης ήταν διαφορετική και η οργανική συνοδεία των καλάντων. Μια άλλη διαφορά είναι ότι τότε συνήθιζαν να πηγαίνουν κυρίως παιδιά δημοτικού σε παρέες. Επιπλέον, οι αμοιβή για τα παιδιά ήταν συνήθως γλυκά, φρούτα και ξηροί καρποί. Επίσης, οι καλαντιστές ξυπνούσαν από τα χαράματα, για να πάνε να τα ψάλλουν. Τέλος, οι οικοδέσποινες και οι νοικοκύρηδες τους υποδέχονταν με χαρά και ζεστασιά. Όταν χτυπούσαν τις πόρτες και τελείωναν το καλάντισμα, τους έδιναν με ευχαρίστηση ποικίλα νόστιμα ντόπια κεράσματα!

   Αντιθέτως, τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες έχουν αλλάξει πολλά. Αρχικά, σε όλα τα μέρη της Ελλάδας ψάλλονται τα ίδια κάλαντα. Επειδή στην πορεία του χρόνου αλλοιώθηκαν οι παραδόσεις και οι παλιές συνήθειες, τα κάλαντα σταμάτησαν να τραγουδιούνται με τον παραδοσιακό τρόπο. Έτσι, την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, λένε παντού παρόμοια κάλαντα κρατώντας τρίγωνα στα χέρια. Πλέον οι δρόμοι γεμίζουν με παιδιά διαφόρων ηλικιών και το «κέρασμα» που παίρνουν είναι χρήματα και όχι παραδοσιακές λιχουδιές. Ακόμα ένα καινούριο σημάδι των καιρών είναι ότι οι νέοι βγαίνουν για κάλαντα μετά τις δέκα το πρωί και, μάλιστα, «τα λένε» όλη μέρα. Αισθητή είναι, επίσης, η διαφορά στο καλωσόρισμα  από την πλευρά των νοικοκυραίων, καθώς πολλοί σπάνια ανοίγουν τις πόρτες τους στους καλαντιστές. Αυτό συμβαίνει είτε λόγω φόβου είτε έλλειψης χρημάτων.

   Μπορεί να παρατηρούνται πολλές διαφορές ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα αλλά τα κάλαντα δεν σταμάτησαν να ψάλλονται και να  δίνουν τα χαρμόσυνα μηνύματα της γέννησης του Χριστού και του ερχομού του νέου χρόνου, μηνύματα χαράς, ελπίδας και ειρήνης. Μηνύματα που ακούγονται ακόμη πιο αισιόδοξα, όταν ψάλλονται μέσα από αγνές αυθόρμητες παιδικές ψυχές…

 

ΑΓΧΟΣ

Της Χάιδως Δημάδη

      Το άγχος στις μέρες μας είναι ένα πολύ συνηθισμένο σύμπτωμα, που προκαλείται κυρίως από την πίεση, εσωτερικές ψυχολογικές συγκρούσεις, τον φόρτο εργασίας και, γενικότερα, τον γρήγορο ρυθμό ζωής. Το αντιμετωπίζουν, εκτός από τους ενήλικες, και πολλά παιδιά της ηλικίας μας, αγόρια και κορίτσια. Απλά ερωτήματα, όπως: «Θα προλάβω να κάνω όλα τα μαθήματα για αύριο;», μέχρι και ερωτήματα του τύπου: «Αρέσω στους άλλους;», μπορούν να προκαλέσουν καθημερινά άγχος.

   Το άγχος είναι κάτι που όλοι λίγο πολύ νιώθουμε στην καθημερινότητά μας. Τι συμβαίνει όμως όταν αυτό αυξάνεται τόσο, που αρχίζει να εκφράζεται και με σωματικά συμπτώματα; Πονοκέφαλος, στομαχόπονος,  ζαλάδα, τρίξιμο των δοντιών, μούδιασμα, ταχυπαλμία, δύσπνοια, τάση για εμετό, διάθεση κλάματος, ακόμη και φόβος χωρίς αιτία, διαταραχές ύπνου, κυρίως αϋπνίες αποτελούν τα συνηθέστερα σωματικά συμπτώματα άγχους. Όταν τα πράγματα φτάνουν σε τέτοιο σημείο, η ζωή πολλών συνανθρώπων μας γίνεται δυσλειτουργική.

   Μία αποτελεσματική λύση στο πρόβλημα του άγχους είναι ο αθλητισμός. Τονώνει το ηθικό μας, προσφέρει αίσθηση ευεξίας κι, έπειτα,  χαλάρωσης, βοηθά να αφήσουμε πίσω ό,τι μας απασχολεί και, με βάση επιστημονικές έρευνες, αυξάνει δραστικά το επίπεδο της σεροτονίνης μειώνοντας παράλληλα τις πιθανότητες καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Επίσης, η ενασχόληση με τη μουσική βοηθά πολύ σε περιπτώσεις ψυχολογικής πίεσης. Μπορούμε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στο να ακούσουμε μουσική ή να παίξουμε κάποιο μουσικό όργανο, δραστηριότητες που αποδεδειγμένα αποφορτίζουν και χαλαρώνουν. Εκτός αυτών, η συναναστροφή με τους φίλους μας και ο χρόνος που περνάμε μαζί τους, έχουν καταλυτικά θετική επίδραση στην ψυχική μας υγεία. Ευχάριστες ενασχολήσεις αποτελούν, ακόμη, η ζωγραφική, η ανάγνωση κάποιου βιβλίου, καθώς και τα επιτραπέζια ή τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και η παρακολούθηση τηλεόρασης. Αν, όμως, το πρόβλημα εκδηλώνεται επίμονα κι εντονότερα, ο διάλογος και η συμβουλή ενός ειδικού θα μπορούσαν να  βοηθήσουν να μετριάσουμε το άγχος μας.

   Όπως και να΄ χει, το άγχος είναι ένας παράγοντας υπεύθυνος για καθημερινές αποτυχίες, για παράδειγμα τη μείωση της αποδοτικότητάς μας στο σχολείο. Θα βοηθούσε η σκέψη πως πολλά από αυτά που μας προκαλούν άγχος δεν είναι τόσο σημαντικά και πως τις περισσότερες φορές τους δίνουμε τραγικότερες  διαστάσεις από ό τι πραγματικά έχουν. Ας φροντίζουμε, λοιπόν, να χαλαρώνουμε, κυρίως μέσω της επαφής μας τους άλλους ανθρώπους, καθώς η ζωή με άγχος επιδρά αρνητικά σε μας, αλλά και στα άτομα που μας περιβάλλουν.

Top