- Γιαγιά πως ήταν εκείνα τα χρόνια στο σχολείο που πήγαινες;
- Το σχολείο που πήγαινα σαν κτήριο ήταν μεγάλο. Είχε μια πολύ μεγάλη αυλή για να παίζουμε. Οι αίθουσες που είχε ήτανε πολύ μεγάλες και είχε ξύλινα θρανία το ένα πίσω από το άλλο. Είχε μια πολύ μεγάλη ξυλόσομπα για να ζεσταινόμαστε τον χειμώνα. Ήμασταν πολλά παιδιά σε κάθε τάξη. Στη δική μας τάξη ήμασταν 70 παιδιά και ο δάσκαλος μας είχε δώσει νούμερα. Εγώ ήμουν το 62.
- Πως ντυνόσασταν γιαγιά;
- Τα ρούχα που φορούσαμε ήταν ίδια μπλε ποδιές για αγόρια και κορίτσια. Το μόνο που άλλαζε ήταν το σχέδιο του γιακά. Το χρώμα ήταν βέβαια άσπρο με ύφασμα και άλλοι πλεκτοί. Κάθε Δευτέρα ο δάσκαλος μας έκανε επιθεώρηση για να δει αν έχουμε κομμένα νύχια, καθαρά μαντήλια, καθαρούς γιακάδες και καθαρά παπούτσια.
-Με τι γράφατε γιαγιά;
-Γράφαμε με μολύβι, στυλό και την αντιγραφή την γράφαμε με πένα. Όταν η πένα έριχνε περισσότερο μελάνι το τετράδιο γινότανε < Κλάψτα Χαράλαμπε> όλο μπλε βούλες.
Ελένη Στεφανή, Δ΄Τάξη