Η βία στα γήπεδα σήμερα είναι ένα σοβαρό κοινωνικό φαινόμενο που ταλανίζει τον αθλητισμό και επηρεάζει αρνητικά τη σχέση των ανθρώπων με αυτόν. Θα ήταν λοιπόν ωφέλιμο να διερευνήσουμε τους παράγοντες που την καλλιεργούν οι οποίοι σχετίζονται με το κοινωνικό, πολιτισμικό και αθλητικό περιβάλλον.
Αρχικά, ο φανατισμός και ο ανταγωνισμός των οπαδών έχει τεράστια ευθύνη στη βίαιη συμπεριφορά που παρατηρείται. Οπαδοί ανταλλάσσουν σχόλια υβριστικά, προσβλητικά και προκλητικά συνθήματα, με αποτέλεσμα την επικράτηση του χάους και των συγκρούσεων. Επιπλέον, η διαρκής εθνική ή πολιτισμική ανταγωνιστικότητα και αντιπαλότητα ενισχύουν αυτό το φαινόμενο. Άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η έλλειψη παιδείας και μόρφωσης και οι στενοί ορίζοντες. Η ατροφία του πνεύματος και ο αδιαμόρφωτος χαρακτήρας πολλών οπαδών όπως και οι κοινωνικές ανισότητες και η απογοήτευση λόγω κοινωνικής περιθωριοποίησης και οικονομικής δυσπραγίας μπορούν να οδηγήσουν σε «εκτόνωση» μέσω της βίας στους αθλητικούς χώρους λόγω της συσσωρευμένης έντασης και της καταπιεσμένης οργής τους. Τέλος, η αδιαφορία της πολιτείας και της κοινωνίας, δηλαδή η έλλειψη αστυνόμευσης, νόμων και αυστηρών μέτρων ενθαρρύνει τις επιθέσεις και τις διαταραχές στην αθλητική ατμόσφαιρα.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, το φαινόμενο αυτό απαιτεί λύση καθώς απειλεί την ουσία του αθλητικού ιδεώδους. Σημαντικότερη ευθύνη έχει η πολιτεία και το κράτος καθώς επιφορτίζονται με το χρέος να ψηφίσουν τους κατάλληλους νόμους και να λάβουν τα προσήκοντα μέτρα ώστε να διώκονται ποινικά βίαιες συμπεριφορές στα γήπεδα. Επιπλέον, είναι σημαντικό να υπάρχει περισσότερη αστυνόμευση στους αθλητικούς χώρους προκειμένου να αποθαρρυνθούν οι βίαιοι φίλαθλοι. Ωστόσο, ευθύνη φέρουν και οι φορείς αγωγής όπως η οικογένεια και το σχολείο. Τα παιδιά και κυρίως οι έφηβοι είναι απαραίτητο να μεγαλώνουν σ’ ένα ήρεμο περιβάλλον, γεμάτο αξίες, χωρίς καμιά μορφή βίας μαθαίνοντας να επιλύουν τα προβλήματά τους μέσω της συζήτησης και της επικοινωνίας.
Παράλληλα, και οι εκπαιδευτικοί και η ηγεσία της εκπαίδευσης με τη σειρά τους οφείλουν να φροντίσουν ώστε οι μαθητές και μαθήτριες να μάθουν πως η βία είναι η χειρότερη μέθοδος αντιμετώπισης προβλημάτων και να αναδείξουν τις αρνητικές πτυχές της αλλά και τα θετικά αποτελέσματα της νηφάλιας, ψύχραιμης και μετριοπαθούς στάσης απέναντι στις διαφορές. Ως μια καλή πρακτική, τέλος, προτείνεται η διοργάνωση συνεδρίων, ημερίδων και συναντήσεων εντός ή εκτός ημερήσιου προγράμματος με σκοπό την ενημέρωση και βιωματική μάθηση των μαθητών και των γονέων σε σχέση με κοινωνικά προβλήματα και τη διαχείριση κοινωνικών κρίσεων.
Τελικά, αξίζει να κινητοποιηθούμε όλοι ώστε γονείς, εκπαιδευτικοί, πολιτική και αθλητική ηγεσία να ενώσουν τις δυνάμεις τους ώστε να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο της βίας στον
