Αξιοθέατα!!!

Η Ερέτρια έχει ιδιαίτερη ιστορική σημασία καθώς υπήρξε ισχυρή και σημαντική πόλη/κράτος κατά τον 5ο και 6ο αιώνα π.Χ. Οι επισκέπτες της μπορούν να επισκεφθούν το Αρχαιολογικό μουσείο το οποίο έχει μεγάλο εύρος εκθεμάτων από ανασκαφές ενός εντυπωσιακού αρχαιολογικού χώρου που ανακαλύφθηκε στο βόρειο τμήμα της πόλης στις αρχές του 19ου αι. Εκτός του αρχαιολογικού μουσείου και χώρου, υπάρχουν κι άλλα αξιοθέατα που αποκαλύπτουν την ομορφιά και σημαντικότητα της πόλης κατά την αρχαιότητα, όπως ο ναός του Δαφνηφόρου Απόλλωνα, το Αρχαίο Θέατρο, ο ναός της Ίσιδας,  «η Οικία των Ψηφιδωτών», ο Μακεδονικός τάφος των Ερώτων και ο Θόλος της Ερέτριας.

1.  Ο ναός του Δαφνηφόρου Απόλλωνα

Ο ναός του Δαφνηφόρου Απόλλωνα είναι το σημαντικότερο και πιο γνωστό μνημείο της Ερέτριας. Μαζί με τον περίβολό του αποτελούσε το ιερό τέμενος του Απόλλωνα, το θρησκευτικό κέντρο και το βασικό χώρο λατρείας της αρχαίας πόλης, που βρισκόταν στον κεντρικό πυρήνα της, βορειότερα της αγοράς. Σύμφωνα με τον ομηρικό ύμνο για τον Απόλλωνα, όταν ο θεός αναζητούσε θέση για να ιδρύσει το μαντείο του, έφθασε και στο Ληλάντιο πεδίο. Ο πρώτος ναός χρονολογείται στα γεωμετρικά χρόνια και πιθανόν βρισκόταν κοντά στο λιμάνι, καθώς η θάλασσα τότε έφθανε μέχρι την περιοχή της αγοράς. Στις αρχές του 6ου αι. π.Χ. οικοδομήθηκε πάνω στο γεωμετρικό, ένας δεύτερος εκατόμπεδος ναός, μετά από επιχωμάτωση και δημιουργία ενός ισχυρού ανδήρου. Ο ναός αυτός διέθετε ξύλινους κίονες, 6 στις στενές και 19 στις μακρές πλευρές, αλλά και αυτός επιχώθηκε, για να οικοδομηθεί ο νέος, ο επιφανέστερος από όλους τους ναούς της πόλης. Στο χώρο σήμερα είναι ορατά μόνο τα θεμέλια του υστεροαρχαϊκού ναού, καθώς και τα λείψανα των γεωμετρικών ναών που αποκαλύφθηκαν στα κατώτερα στρώματα. Οι ναοί του Δαφνηφόρου Απόλλωνα ανασκάφηκαν μεταξύ των ετών 1899-1910 από τον Κ. Κουρουνιώτη. Έρευνες έγιναν επίσης από την Ι. Κωνσταντίνου και από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή.

2. Το Αρχαίο θέατρο

Το θέατρο είναι το εντυπωσιακότερο από τα μνημεία της αρχαίας Ερέτριας. Βρίσκεται στο δυτικό τομέα της πόλης, μεταξύ της δυτικής πύλης, του σταδίου και του άνω γυμνασίου, ενώ στο νοτιοδυτικό του άκρο αποκαλύφθηκε ο ναός του Διονύσου. Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα γνωστά μνημεία του είδους. Σύμφωνα με ενδείξεις που παρέχουν τα αρχιτεκτονικά λείψανα της σκηνής, πρέπει να κατασκευάσθηκε αρχικά τον 5ο αι. π.Χ., μετά την περσική καταστροφή και την ανοικοδόμηση της πόλης, ενώ η περίοδος της μεγαλύτερης ακμής του ήταν ο 4ος αι. π.Χ. Είναι αξιοσημείωτο, ότι το κοίλο του θεάτρου δεν αξιοποίησε τις φυσικές πλαγιές της ακρόπολης, αλλά κατασκευάσθηκε πάνω σε τεχνητό λόφο με επιχωμάτωση και πολλούς αναλημματικούς τοίχους.  Η χωρητικότητά του υπολογίζεται σε 6.300 θεατές και η μορφή του παρουσιάζει ομοιότητες με το θέατρο του Διονύσου στην Αθήνα, μετά τις μετατροπές που υπέστη αυτό το 330 π.Χ. Το θέατρο, μετά την καταστροφή της Ερέτριας από τους Ρωμαίους το 198 π.Χ., ανακατασκευάσθηκε με πιο ευτελή υλικά και τότε φαίνεται ότι οι αίθουσες νότια της παρόδου διακοσμήθηκαν με έγχρωμα κονιάματα του πρώτου πομπηιανού ρυθμού. Σήμερα, δυστυχώς, το μεγαλύτερο τμήμα από τις σειρές των εδωλίων έχει αρπαγεί. Εντυπωσιακά, όμως, παραμένουν τα λείψανα της σκηνής και, κυρίως, η θολωτή υπόγεια δίοδος που οδηγούσε στο κέντρο της ορχήστρας. Το μνημείο ανασκάφηκε από την Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή και η τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων καταβάλλει σημαντικές προσπάθειες για την αναστήλωσή του.

3. Ο ναός της Ίσιδας,

Από τα πιο ενδιαφέροντα μνημεία της αρχαίας Ερέτριας είναι το Ισείον, ναός αφιερωμένος στην Ίσιδα και σε άλλες αιγυπτιακές θεότητες. Βρίσκεται στο νότιο τομέα της πόλης, μεταξύ των λουτρών και του Κάτω Γυμνασίου ή παλαίστρας, πίσω από το μικρό λιμάνι, στοιχείο που συνδέει το τέμενος με διάφορους εμπόρους που είχαν συμφέροντα στην Ερέτρια. Σύμφωνα με τα ανασκαφικά και επιγραφικά δεδομένα, ο ναός πρέπει να κατασκευάσθηκε τον 4ο αι. π.Χ. και πλαισιωνόταν από διάφορα άλλα κτίσματα και βοηθητικούς χώρους. Η εισαγωγή της λατρείας της Ίσιδας και των αιγυπτιακών θεοτήτων στον ελληνικό χώρο έγινε κατά την ελληνιστική περίοδο από Έλληνες εμπόρους, που ήλθαν από την Αίγυπτο, μετά την ενοποίηση του τότε γνωστού κόσμου από το Μέγα Αλέξανδρο. Η λατρεία τους, μάλιστα, στην Ερέτρια έχει διαπιστωθεί και επιγραφικά. Η σπουδαιότερη επιγραφή βρίσκεται κατά χώραν, αριστερά του προδόμου του κυρίως ναού, και είναι χαραγμένη σε ασβεστολιθικό κυβόλιθο. Το τέμενος της Ίσιδας και των άλλων αιγυπτιακών θεοτήτων ανασκάφηκε το 1917 από τον Ι. Παπαδάκη, τότε έφορο αρχαιοτήτων στην περιοχή της Εύβοιας. Τα τελευταία χρόνια η Αρχαιολογική Υπηρεσία του Υπουργείου Πολιτισμού πραγματοποίησε νέες ανασκαφές στην περιοχή του ναού, οι οποίες έφεραν στο φως ακόμη ένα συγκρότημα με αυλές και δωμάτια, σχετιζόμενο άμεσα με το ιερό.

4. Η Οικία των Ψηφιδωτών

Περίλαμπρη οικία η οποία κατασκευάσθηκε το 370 π.Χ. και έμεινε σε λειτουργία έναν περίπου αιώνα. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι το μωσαϊκό δάπεδο της με παραστάσεις Νηρηϊδος σε Ιππόκαμπο, μάχες Αριμασπών και Γρυπών, Σφιγγών και Λεφυτών. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της οικιακής αρχιτεκτονικής των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων. Τον 1ο π.Χ. αιώνα στο χώρο της «Οικίας των Ψηφιδωτών» ανηγέρθη ταφικός περίβολος. Ανασκάφηκε από την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή από το 1975 έως και το 1980 και αναστηλώθηκε από την ίδια υπό την επίβλεψη της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας το 1990.

5. Ο Μακεδονικός τάφος των Ερώτων

Ο τάφος ο λεγόμενος »των Ερώτων» βρίσκεται στο λόφο βορειοδυτικά της Ερέτριας και αποτελεί ένα από τα σημαντικά μνημεία της περιοχής. Με βάση τα ευρήματά του χρονολογείται στα τέλη του 4ου αι. π.Χ., εποχή κατά την οποία τα χαρακτηριστικά αυτά ταφικά μνημεία μακεδονικού τύπου εμφανίζονται στη νότια Ελλάδα, μετά την κυριαρχία των Μακεδόνων. Ο τάφος παρέμεινε σε χρήση ως τις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ. Στην ευρύτερη περιοχή της Ερέτριας έχουν βρεθεί και άλλοι μακεδονικοί τάφοι, στο Κοτρώνι και στην Αμάρυνθο. Το μνημείο ανασκάφηκε το 1897. Σήμερα διατηρείται σε καλή κατάσταση, ενώ στερεωτικές επεμβάσεις γίνονται, όταν κρίνεται απαραίτητο, υπό την επίβλεψη της τοπικής Εφορείας Αρχαιοτήτων.

6. Ο Θόλος της Ερέτριας

Κυκλικό οικοδόμημα που ανεγέρθηκε αρχικά κατά τον 5ο αιώνα π.Χ., ενώ ακολούθησαν μετασκευές του 4ου και 3ου π.Χ. αιώνα. Διαιρείται η ασβεστολιθική θεμελίωση και η κρηπίδα. Στο κέντρο κυκλικός βόθρος. Το μνημείο ήταν εναγμένο στην Αγορά της αρχαίας πόλης, τμήμα της οποίας μόνο έχει αποκαλυφθεί. Ανασκάφηκε από την Ελληνική Αρχαιολογική Υπηρεσία.

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης