των μαθητών Αλεξίας Γκότση, Νεφέλης Καμέα, Λέανδρου Τσιώτου
Εισαγωγή

Μέσα στα πλαίσια της παρουσίασης του έργου του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, «ο Κατάδικος», από τους μαθητές της Β’ Λυκείου του σχολείου μας, παρακολουθήσαμε στο θεατράκι του τμήματος Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών την παράσταση ερμηνευμένη από το «Οικείο Θέατρο». Μια πρωτοποριακή ομάδα ηθοποιών η οποία πηγαίνει στους θεατές αντί να έρχονται οι θεατές σε αυτούς.

Με μεγάλη χαρά μάς υποδέχτηκαν οι ηθοποιοί της παράστασης και δέχτηκαν να μας δώσουν συνέντευξη. Μετά από γέλια και συζητήσεις για το χειρισμό της κονσόλας με τα φώτα, στρωθήκαμε στη δουλειά. Πατήσαμε REC και μιλήσαμε με τον Τάσο Σωτηράκη, τον πρωταγωνιστή της παράστασης, για το ρόλο του και γενικά για το έργο. Τέλος, μιλήσαμε και με τον σκηνοθέτη Μίλτο Δημουλή αλλά και με τον ηθοποιό Στέλιο Γεράνη.

Παρακάτω διαβάστε τις συνεντεύξεις από τους ηθοποιούς και δείτε εικόνες από τη θεατρική παράσταση.

Σκηνοθέτης

Πως ξεκίνησε η ιδέα να πηγαίνετε εσείς στο κοινό και όχι το κοινό σε εσάς; Γιατί το κάνετε αυτό;

Το «Οικείο Θέατρο» ιδρύθηκε πέρυσι. Σκοπός είναι η παρουσίαση ολοκληρωμένου θεάτρου σε οποιονδήποτε χώρο. Μας στήριξαν τα Μ.Μ.Ε με αποτέλεσμα πέρυσι να παρουσιαστούν 35 παραστάσεις. Η φετινή (Ο Κατάδικος του Θεοτόκη) εντάσσεται στα πλαίσια ενός θεσμού του Oικείου Θεάτρου. Κάθε χρόνο για μία φορά να βρισκόμαστε για ένα μήνα και να παίζουμε στο χώρο όπου πραγματικά διαδραματίζεται η ιστορία (αυτήν την φορά στην Κέρκυρα όπου πραγματοποιήθηκαν παραστάσεις το φθινόπωρο) και να αναδεικνύεται έτσι ο τόπος και η κληρονομιά του.

Πόσο καιρό αφιερώσατε για την ολοκλήρωση αυτής της παράστασης;

Κάναμε πρόβες για 3 ½ μήνες!

Πώς είναι να έχεις την ευθύνη να παρουσιάσεις ένα θεατρικό έργο; Φοβάστε να εκφράσετε τις αντιλήψεις σας μέσα από αυτό;

Έτσι κι αλλιώς η τέχνη καταγράφει την πραγματικότητα, μας αφυπνίζει και μας ενεργοποιεί. Είναι χρέος μας να αφυπνιστούμε μέσα από αυτή. Η τέχνη δεν έχει να κάνει  με το φόβο και δεν πρέπει να τον αφήνουμε να την επισκιάζει.

 Ηθοποιοί

Στέλιος Γεράνης-Τουρκόγιαννος

Ταυτίζεστε με τον ρόλο σας;

Δεν είμαι τόσο καλός άνθρωπος.

Αν δεν παίζατε αυτόν τον ρόλο, ποιον θα θέλατε να υποδύεστε;

Τον τρελό στην φυλακή.

Πώς αντιμετωπίζετε τις κριτικές σχετικά με την ερμηνεία σας;

Δεν τους δίνω καμία σημασία.

Πώς θα χειριζόσασταν την υπόθεση εάν υποδυόσασταν στα αλήθεια αυτόν τον ρόλο;

Δεν νομίζω πως θα ήμουν τόσο άγιος.

Πιστεύετε ότι οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών του έργου έχουν αντίκρισμα στην ανθρώπινη φύση;

Ναι, μπορεί να συμβεί αυτό, μπορεί να υπάρχει Τουρκόγιαννος σήμερα!

Τάσος Σωτηράκης-Πέτρος Πέπονας

 Πώς ξεκίνησε η ιδέα να πηγαίνετε εσείς στο κοινό και όχι το κοινό σε εσάς; Γιατί το κάνετε αυτό;

Αυτό γινόταν και παλιότερα, από την Αναγέννηση. Αλλά η διαφορά μας είναι ότι πηγαίνουμε παντού. Η πρόταση είναι για όλον τον κόσμο. Αποτελεί μια συνειδητή επιλογή ενώ με αυτόν τον τόπο το θέατρο ανοίγει καινούργιους δρόμους και έρχεται πιο κοντά σους ανθρώπους. Έχουμε πραγματοποιήσει παραστάσεις σε πάρα πολλούς χώρους-σε σπίτια, καφενεία, εκκλησίες-μουσεία, μπακάλικα, σχολεία και φυσικά σε θέατρα.

Περιγράψτε μας το ρόλο σας και πείτε μας αν ταυτίζεστε με αυτόν.

Ο Πέτρος Πέπονας είναι μιας κάποιας τάξης. Είναι ερωτευμένος με τη Μαργαρίτα και η ζήλεια και το πάθος του γι’ αυτήν τον οδηγεί σε ακραίες πράξεις (να σκοτώσει δηλαδή τον σύζυγό της και να πάρει τη θέση του). Όλα αυτά δεν τα κάνει από μίσος αλλά από υπερβολική ζήλια. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος υποτάσσεται στα πάθη του.

Όχι δεν ταυτίζομαι με τον ρόλο μου. Καθόλου. Είμαστε (εκ διαμέτρου) διαφορετικοί.

Αν δεν παίζατε αυτόν τον ρόλο, ποιόν θα θέλατε να υποδύεστε;

Δεν ξέρω. Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Διάβασα το κείμενο μίλησα με το Μίλτο το Δημουλή, που είναι ο σκηνοθέτης και ο εμπνευστής του Οικείου Θεάτρου, και ασχολήθηκα με αυτόν τον ρόλο.

Πώς ήταν η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους ηθοποιούς και τον σκηνοθέτη;

Είμαστε μια ομάδα που ξεκινήσαμε από πέρυσι. Δεν είναι τυχαία η επιλογή, επομένως ούτε και η συνεργασία. (Με το Μίλτο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, τον είχα και δάσκαλο στην σχολή). Έχουμε φτιάξει μια ομάδα με κοινούς στόχους. Μια ομάδα που ταυτίζεται απόλυτα σε απόψεις γύρω από το θέατρο. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι, πέρυσι πήγαμε πάρα πολύ καλά. Είμαστε πανευτυχείς γιατί μπορούμε να κάνουμε θέατρο σε αυτές τις δύσκολες εποχές.

Πώς αντιμετωπίζετε τις κριτικές σχετικά με την ερμηνεία σας;

Όλα είναι σχετικά με τις κριτικές που αφορούν ένα έργο. Υπάρχουν και καλές και κακές κριτικές, από εκεί και πέρα όλα είναι καλοδεχούμενα ώστε εμείς να γινόμαστε καλύτεροι. Δεν έχει να κάνει με το ότι αυτός που είναι κακός διαγράφεται ενώ αυτός που είναι καλός τον αγαπάμε και τον έχουμε από κοντά. Σε κάποιους αρέσουμε σε κάποιους δεν αρέσουμε. Δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Δεχόμαστε τα πάντα και στην συνέχεια, κρίνοντας από τη δουλειά, προχωράμε.

Πώς θα χειριζόσασταν την υπόθεση εάν υποδυόσασταν στ’ αλήθεια αυτόν τον ρόλο;

Θα χειριζόμουν την υπόθεση όπως είναι γραμμένη. Ένας άνθρωπος είναι υποταγμένος στο πάθος του για μια γυναίκα και κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να την αποκτήσει. (Από την στιγμή που έτσι γινόμουνα στα αλήθεια αυτός που υποδύομαι).

Πιστεύετε ότι οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών του έργου έχουν αντίκρισμα στην ανθρώπινη φύση;

Αντιπροσωπεύουν την ανθρώπινη φύση αφενός, αφετέρου ο Κατάδικος είναι ένα έργο που αντιπροσωπεύει την σημερινή κοινωνία σε σχέση με την ‘’σαπίλα’’ που επικρατεί στον κόσμο άσχετα αν έχει γραφτεί το 1900 (δεν θυμάμαι ακριβώς, συγγνώμη). Είναι αντιπροσωπευτικό το έργο γιατί αυτό που πραγματεύεται ο Θεοτόκης μέσα από τον ‘’Κατάδικο’’ είναι αυτή η σάπια κοινωνία που στην ουσία στο τέλος επιβιώνει, αυτός που ξέρει να επιβιώνει και όχι αυτός που ξέρει να είναι ειλικρινής, που έχει αγάπη για τη ζωή, που μαθαίνει από τα λάθη του, που ζητάει συγγνώμη. Επιβιώνει αυτός που χαρακτηρίζουμε σήμερα ως λαμόγιο, ο οποίος μπορεί και προχωράει στην κοινωνία.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Διασκευή: Σοφία Αδαμίδου

Σκηνοθεσία: Μίλτος Δημουλής

Σκηνικά-Κοστούμια: Θεοδόσης Δαυλός

Μουσική: Τάσος Σωτηράκης

Ερμηνεία τραγουδιών: Ησαϊας Ματιάμπα

Φωτισμός: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Θεατρολόγος: Φωτεινή Ρουσσίδου

Φωτογραφία: Ορφέας Εμιρζάς

Διανομή (με σειρά εμφάνισης):

Αρετή: Δάφνη Ασημακοπούλου

Τουρκόγιαννος: Στέλιος Γεράνης

Μαργαρίτα: Ανδρομάχη Δαυλού

Πέτρος Πέπονας: Τάσος Σωτηράκης

Γιώργης Αράθυμος, Κάης: Λευτέρης Τσάτσης

Δικαστής, Φύλακας: Μίλτος Δημουλής

Για περισσότερες πληροφορίες για το «Οικείο Θέατρο» μπείτε στο www.oikeiotheatro.gr.

Η υπόθεση του έργου

Ο Τουρκόγιαννος, κεντρικός ήρωας του έργου, είναι νόθος χριστιανός Αρβανίτισσας και Τούρκου, έχει γεννηθεί στην Κέρκυρα και δουλεύει στα κτήματα του Γιώργη Αράθυμου και της γυναίκας του της Μαργαρίτας. Έχει μεγαλώσει στο κτήμα του πατέρα της Μαργαρίτας και από μικρός την ερωτεύτηκε με ένα κρυφό και μεγάλο καημό. Όταν μια μέρα ξεθαρρεύτηκε και προσπάθησε να τη φιλήσει, έκαμε μεγάλη αλλαγή στη ζωή του. Αναγκάστηκε να φύγει από το κτήμα, ξενιτεύτηκε, έμεινε πολλά χρόνια σε άλλους τόπους και με άλλους ανθρώπους. Πάντα ζούσε με ολιγάρκεια και ταπεινή ψυχή και πάντα ήθελε να προσφέρει και να βοηθά χωρίς ποτέ να έχει καμία αξίωση. Κι όταν κάποτε γυρίζει στην πατρίδα, θα βρεθεί πάλι κοντά στη Μαργαρίτα, θα δείξει χριστιανική καρτερία κρατώντας βουβό τον έρωτά του για τη Μαργαρίτα. Θα υπηρετεί τον άντρα της, τον Αράθυμο, θα αγαπάει τα παιδιά της και θα γίνεται δυστυχής όταν θα βλέπει τους έρωτές της με το γείτονά της Πέτρο Πέππονα. Είναι μια κατάσταση που προετοιμάζει την καταστροφή. Η Μαργαρίτα και ο Πέτρος καταφέρνουν τον Αράθυμο να διώξει τον Τουρκόγιαννο, που υποπτεύονται ότι τους παρακολουθεί και που μπορεί να μιλήσει στον Αράθυμο για την παράνομη σχέση τους. Οι δυο εραστές όμως δεν σταματούν εδώ. Συγκεκριμένα ο Πέτρος Πέππονας θέλει να έχει μόνο αυτός τη Μαργαρίτα. Έτσι φτάνει στο έγκλημα. Μια νύχτα παραφυλάει τον Αράθυμο που γυρίζει στο κτήμα και τον σκοτώνει. Ενοχοποιεί με έξυπνο τρόπο τον αγαθό και αθώο Τουρκόγιαννο και παντρεύεται την αγαπημένη του Μαργαρίτα. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Ο Τουρκόγιαννος, για χάρη της Μαργαρίτας, θα καταδικαστεί αλλά και όταν έπειτα από ένα χρόνο και από άλλη αιτία φέρνουν στην ίδια φυλακή τον Πέππονα, δεν προσπαθεί να αλλάξει τη θέση του. Μα ο Πέππονας, μόλις τον αντικρίζει δεν αντέχει περισσότερο και ομολογεί μπροστά στους φυλακισμένους ότι αυτός είναι ο φονιάς του Αράθυμου. Ο Τουρκόγιαννος δεν το παραδέχεται. Πρέπει να μη χαλάσει το σπίτι της Μαργαρίτας, πρέπει να είναι ευτυχισμένη η Μαργαρίτα και αυτός ας μείνει στη φυλακή. Θα μείνει στο χριστιανικό προορισμό του για να αλαφρώνει τις ψυχές των ανθρώπων, «γιατί πονεμένες ψυχές ζητούν παρηγοριά στη μετάνοια».