της Γεωργίας Μπόμπολα, μαθήτρια του Β4
Τα ναρκωτικά, αυτός ο αργός θάνατος, στις μέρες μας έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις και σκοτώνει χιλιάδες ανθρώπους μέρα με τη μέρα. Στην Ελλάδα το ποσοστό χρήσης ναρκωτικών είναι χαμηλό σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς όμως αυτό να είναι καθησυχαστικό.
Μπορεί να φαίνεται περίεργο αλλά ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι η οικονομική κρίση που έχει αποβεί μοιραία για όσους είναι εξαρτημένοι από τα ναρκωτικά. Οι στατιστικές έρευνες δείχνουν ότι από το 2009 όπου και άρχισε η οικονομική κρίση οι χρήστες στην Ελλάδα αυξήθηκαν σε 12.000 από 7.400 που ήταν το 2008, λόγω την κατάθλιψης και της απελπισίας που τους οδήγησε αυτή η κατάσταση.
Οι κίνδυνοι βέβαια είναι πολύ μεγαλύτεροι αφού δεν είναι μόνο οι χρήσεις των ναρκωτικών που γίνονται αλλά και οι αρρώστιες που μεταδίδονται πολύ εύκολα εξαιτίας αυτών.
Αυτό συμβαίνει διότι οι χρήστες ενδοφλέβιων ουσιών, εφόσον δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρές σύριγγες για οικονομικούς λόγους, τις μοιράζονται μεταξύ τους με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλος κίνδυνος μετάδοσης του AIDS αλλά και άλλων θανατηφόρων ασθενειών.
Τα ποσοστά του AIDS έχουν ανεβεί και σχετίζονται άμεσα με τα ναρκωτικά αλλά και με την πορνεία. Δεν είναι περίεργο βέβαια που η πορνεία συνδέεται με τα ναρκωτικά, αφού είναι γνωστό πως πολλοί χρήστες εκδίδονται με σκοπό να αποκομίσουν λίγα χρήματα για την επόμενη δόση τους.
Το πιο λυπηρό βέβαια σε αυτήν την υπόθεση είναι το σύστημα υγείας και αποτοξίνωσης το οποίο δε φτάνει που είναι από μόνο του αξιολύπητο, τώρα με την οικονομική κρίση και με τις περικοπές έγινε ακόμα χειρότερο σε μία εποχή όπου οι χρήστες ολοένα και αυξάνονται.
Ωστόσο υπάρχει και ένα φωτεινό σημείο σε αυτή την υπόθεση, η αποποινικοποίηση των ναρκωτικών που είναι μία ελπίδα για όσα άτομα είναι εξαρτημένα από ναρκωτικές ουσίες, αφού πλέον δε θεωρούνται εγκληματίες αλλά ασθενείς οι οποίοι χρειάζονται την άμεση βοήθεια της κοινωνίας σε ψυχολογικό αλλά και σε ιατρικό τομέα.
Η αποποινικοποίηση όμως δεν είναι επαρκής για να θεωρηθούν και από τον κόσμο οι χρήστες άνθρωποι με προβλήματα. Οι προκαταλήψεις και αυτή η αναχρονιστική αντίληψη που κυριαρχεί από γενιά σε γενιά ότι οι ναρκομανείς είναι κάποιοι άθλιοι, χαμένοι και επικίνδυνοι άνθρωποι για το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο δεν πρόκειται να αλλάξει όσο οι «στενόμυαλοι» πολίτες δεν δίνουν καμία ευκαιρία σε αυτούς τους ανθρώπους να αποδείξουν ότι μπορούν να καταφέρουν πολλά, αλλά επιμένουν να στηρίζουν τα πιστεύω τους ακόμα και αν αυτά είναι εντελώς λάθος λόγω της έλλειψης πληροφόρησης και γνώσης πάνω σε ένα ζήτημα.
Σίγουρα υπάρχουν και άτομα τα οποία εμπλέκονται σε κυκλώματα και θα πρέπει να τιμωρούνται βαριά αλλά ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε έναν έμπορο και σε έναν απλό χρήστη. Ο ένας είναι ο θύτης και ο άλλος το θύμα.
Κάτι που κατά τη γνώμη μου θα ηταν αρκετά δραστικό για αρχή όσον αφορά τις προκαταλήψεις απέναντι στους χρήστες ναρκωτικών ουσιών αλλά και αντιμετώπιση τους προβλήματος των ναρκωτικών είναι η εισαγωγή ενός ειδικού μαθήματος στα σχολεία με θέμα τα ναρκωτικά. Αυτό θα βοηθούσε τα παιδιά (τα οποία μεγαλώνοντας θα αντιμετωπίζουν προκλήσεις) να ενημερώνονται σωστά για τις επιπτώσεις των ναρκωτικών, την επικινδυνότητα και θα τα βοηθούσε να αποκτήσουν την αίσθηση της ανθρωπιάς, της αλληλοβοήθειας και της στήριξης των ατόμων που χρειάζονται βοήθεια.
Όλα αυτά βέβαια μπορεί να είναι δύσκολο να εφαρμοστούν, αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν είναι εφικτά, αφού το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Αν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον, θα πρέπει να αρχίσουμε από τώρα τις ριζικές αλλαγές στο τρόπο σκέψης μας και να δούμε από μία άλλη οπτική γωνία το θέμα.
