των μαθητών Αναστασίας Κυρίτση και  Κώστα Καραλή του Α2

Πάντοτε ήμουν της φιλοσοφίας πως τα ερασιτεχνικά θεατρικά έργα είναι τα καλύτερα. Αυτό γιατί, πρώτον, αν το έργο δεν είναι ερασιτεχνικό και φιγουράρει μπροστά σου μια τηλεοπτική περσόνα, δεν έχεις το ελεύθερο να χαθείς μέσα στην πλοκή και, δεύτερον και πιο σημαντικό, γίνονται από καθαρό μεράκι.

Έτσι, πήγαμε με τον Κώστα να δούμε το συλλέκτη, έργο ερασιτεχνικό, αστυνομικό, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Ανδρέα Θανασούλα. Ηθοποιοί ο ίδιος και ο Βασίλης Τάσσης.

Και πραγματικά, χαθήκαμε κι οι δυο μέσα στο έργο, κι αυτή ήταν η μεγάλη του επιτυχία.

Πέρα απ’ το παρόν – κι αυτός είναι ένας από τους βασικού σκοπούς του θεάτρου…

Τώρα πια, η αυλαία έχει κατέβει, αλλά το έργο μπορεί να ξανανέβει, όπως μας είπαν οι ηθοποιοί του. Και τότε, το συνιστούμε ανεπιφύλακτα!

Λίγο πριν ξεκινήσει το έργο, βρήκαμε τους ηθοποιούς και τους ρωτήσαμε για το έργο και το ανέβασμά του και για τα εμπόδια που θα συναντήσει κάποιος νέος αν επιχειρήσει να ασχοληθεί με το θέατρο ως ηθοποιός.

Ποιο είναι το μήνυμα του έργου;

Α.Θ.: Κατ’αρχήν κύριος σκοπός μου καθώς έγραφα το έργο ήταν να βάλω σε αντιδιαστολή την ύλη και το πνεύμα. Τον τελευταίο καιρό με την κρίση, όλα περιστρέφονται γύρω από το χρήμα. Για αυτό το “κυνήγι θησαυρού” που ζούμε μιλά το έργο και για το πού είναι ικανοί να φτάσουν οι άνθρωποι προκειμένου να κερδίσουν.

Τι απήχηση έχετε στον κόσμο σαν ερασιτεχνική ομάδα;

Α.Θ.: Γενικά πήγαμε καλά σ’αυτή την παράσταση, αν και πολλές φορές η προσέλευση του κόσμου δεν είναι αρκετή ώστε να καλύψει τα έξοδα της παράστασης. Πολλές φορές βάζουμε χρήματα από την τσέπη μας, δηλαδή, για να πραγματοποιηθεί. Πάντως, το συγκεκριμένο έργο είχε ανταπόκριση από το πατρινό κοινό αλλά και από την Αθήνα, όπου βραβεύτηκε με βραβείο καλύτερου θεατρικού έργου στο διαγωνισμό νέων δημιουργών του θεάτρου Ελιάρτ στο φεστιβάλ Athens Fringe.

Πώς μπορέσατε να συνδυάσετε τις υποχρεώσεις της καθημερινής ζωής με τις θεατρικές σας υποχρεώσεις;

Α.Θ. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να συνδυαστούν όλες οι υποχρεώσεις. Δεν είναι απλό το ανέβασμα μιας παράστασης. Γιατί στο θέατρο το υποκριτικό κομμάτι δεν έχει να κάνει μόνο με την απομνημόνευση του κειμένου, ούτε αρκεί να φροντιστεί το τεχνικό κομμάτι. Κι αυτά χρειάζονται, αλλά η ουσία βρίσκεται στο να ψάξει ο ηθοποιός την αιτία πίσω από τις κουβέντες και τις δράσεις…

Δηλαδή, να δουλευτεί ο χαρακτήρας έτσι ώστε να “προκύψουν” τα λόγια;

Α.Θ. Ακριβώς… Κι αυτό είναι μια χρονοβόρα διαδικασία. Δοκιμάζαμε στις πρόβες πολλά πράγματα, απορρίπταμε, προσθέταμε πάνω στη δράση ώσπου να φτάσει στην τελική της μορφή. Πολλές φορές ξενυχτούσαμε στις πρόβες.

Τι θα πρέπει να ξέρει ένα παιδί που θέλει ν’ασχοληθεί με το θέατρο; Τι θα αντιμετωπίσει;

Α.Θ.: Για ν’ασχοληθεί ένας νέος με το θέατρο, χρειάζεται τόσο το ταλέντο όσο και η σκληρή δουλειά. Από κει και πέρα θα χρειαστεί γερό στομάχι γιατί μπαίνει σ’έναν από τους πιο ανταγωνιστικούς επαγγελματικούς χώρους. Θα νιώσει την αναξιοκρατία, τις χαμένες ευκαιρίες. Κι αν καταφέρει να βρει δουλειά, το πιο πιθανό είναι με ελλιπή πληρωμή. Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι σκληρό και όσοι το επιλέγουν αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις… Νέοι ηθοποιοί που δε βρίσκουν δουλειά μπορεί να πεινούν και κάποιοι να τους ζητάνε να κάνουν μπαλέτο για να γεμίσουν το βιογραφικό τους. ‘Η μπορεί φτασμένοι ηθοποιοί που στις εμφανίσεις τους είναι καλοντυμένοι κ.λπ., στην πραγματικότητα τίποτα να μην είναι δικό τους και να μην πληρώνονται κι αυτοί και να έχουν μεγάλο οικονομικό πρόβλημα, να είναι φτωχοί. Κάποτε ένα στοιχείο αξιοκρατίας στο ελληνικό θέατρο ήταν ο Κάρολος Κουν. Διοργάνωνε την “δωδέκατη αυλαία” όπου οι νέοι δημιουργοί μπορούσαν να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Τώρα αυτό δεν υπάρχει πια και δεν έχει αντικατασταθεί. Στο χώρο του θεάτρου παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο οι γνωριμίες. Έτσι βρίσκονται οι δουλειές. Δυστυχώς, ειδικά στην Αθήνα, είναι συγκεκριμένοι οι ευνοούμενοι. Και οι νέοι μπαίνουν πολύ δύσκολα στην αγορά.

Στο χώρο του θεάτρου υπάρχει μια αντίφαση… ενώ το θέατρο σε κάνει καλύτερο άνθρωπο γιατί καλείσαι να μπεις σε μια άλλη ψυχοσύνθεση και να τη δικαιολογήσεις, οι ηθοποιοί ως συνάδελφοι είναι σκληροί άνθρωποι. Μάλλον συμβαίνει λόγω αυτής της επαγγελματικής ανασφάλειας.

Σας ευχαριστούμε πολύ.

Α.Θ.: Εμείς σας ευχαριστούμε, ελπίζουμε να σας αρέσει η παράσταση.