Με τη λέξη φυλακή ο νους πηγαίνει κατευθείαν στους κλειστούς και αφιλόξενους χώρους που στεγάζουν τους εγκληματίες…κι όμως υπάρχουν πολύ πιο βάναυσες και επίπονες φυλακές ∙ αυτές που κουβαλάμε μέσα στην ψυχή μας. Οι φυλακές μας είναι οι φόβοι μας και ό,τι δεν τολμήσαμε να κάνουμε. Ένα γεγονός στο οποίο εμείς μείναμε άπραγοι και αυτό το κουβαλάμε μέσα μας…το ότι διστάσαμε, το ότι ήμασταν δειλοί, το ότι δεν παλέψαμε για το δίκαιο ή για αυτό που αγαπούσαμε. Και θα μας κυνηγάει για πάντα το αν.. αν είχα ενεργήσει, αν είχα προσπαθήσει, αν…
Η μοίρα του άτολμου είναι καταδικασμένη σε μια αιώνια φυλακή γεμάτη μετάνοιες, αμφιβολίες, λύπη και τρόμο. Όταν κάποιοι άλλοι σου στερούν την ελευθερία σου λίγα είναι εκείνα που μπορείς να κάνεις α λ λ ά όταν εσύ ο ίδιος στέκεσαι εμπόδιο στην ελευθερία και την ευτυχία σου;
Στη ζωή μας θα κάνουμε θαύματα αλλά και λάθη. Όλοι θα αποτύχουμε κάποια στιγμή. Η δύναμή μας θα φανεί στο πείσμα με το οποίο θα σηκωθούμε και θα παλέψουμε γι’ αυτά που μας ανήκουν!
Ας μην φυλακίζουμε τους εαυτούς μας στο όνομα μιας δήθεν ασφάλειας. Η ζωή είναι για να την ζεις, να πάρεις ρίσκα και να μετανιώσεις για πολλά ∙ όχι για να κατατρώγεσαι με το «αν»…Οι επιλογές μας άλλωστε, λανθασμένες και σωστές, είναι και εκείνες που μας διαμορφώνουν …
Σουζάνα Γιοβάνη
