Τα κείμενα

- Μάι• 01•19

Μας άρεσε να γράφουμε τις γιορτές … από την αρχή.

Κάθε μια με τα δικά της μηνύματα.

Και όταν τις γράφαμε…. τις διορθώναμε για να «κουμπώνουν»πάνω στους ηθοποιούς.

programma polytexneio 2018

Να ένα δείγμα από κείμενα φτιαγμένα για την πρόβα τζενεράλε : Πολυτεχνείο 2018

 

ΧΟΡΟΣ

Ελισάβετ   μικροφωνο

Η ιστορία είναι παλιά. Αν θυμηθείς την Αντιγόνη που αντιστάθηκε στον άδικο νόμο του ΚΡΕΟΝΤΑ τότε θα καταλάβεις πόσο παλιά είναι η ιστορία

 

Οπου ένας νέος στέκεται απέναντι στο άδικο της εξουσίας .

Απέναντι στους νόμους που θεσπίζει ο ένας  για τους πολλούς.

Ετσι όπως Αυτός  καταλαβαίνει το δίκαιο ή το χειρότερο έτσι όπως τον  συμφέρουν. Όχι για να φυλαχτεί το δίκαιο και το ηθικό…. Αλλά για να φυλαχτεί η ίδια η εξουσία και η τυραννία.

 

2 χειλοφωνα (Αλίκη Βασιλίνα)

Αλίκη 

Ο Κρέοντας και η Αντιγόνη θα μπορούσαν να είναι σήμερα εδώ; Ή τότε το 73; Ή αύριο… ; Αν τα λόγια της τραγωδίας αλλάξουμε λιγάκι… ίσως να μπορούμε να δούμε ξανά την Αντιγόνη απέναντι στον Κρέοντα να συμβολίζει  τους νέους απέναντι στους τυράννους και στην αδικία.

 

ΧΟΡΟΣ (Χριστίνα, Μαίρη, Λουκία)

Πολλά είναι τα παράδοξα μα τίποτα πιο θαυμαστό απ” τον άνθρωπο. Έμαθε να μιλάει με εμπνευσμένη σκέψη, δημιούργησε κοινωνία και νόμους και βρήκε τρόπο να φυλάγεται απ” τους πάγους και το κρύο και της βροχής τις μπόρες. Όλα τα καταφέρνει, έξω από ένα:

Βασιλίνα    Να ιδεί το μέλλον.

Βασιλίνα Μόνο απ” το θάνατο δε θα γλιτώσει κι ας βρήκε γιατρικό σ” αγιάτρευτες αρρώστιες.

Βασιλίνα  Όμως κι αν έχει καταφέρει με τη σοφία και την τέχνη του τ” ανέλπιστα, βαδίζει πότε στο κακό και πότε πάλι στο καλό.

ΧΟΡΟΣ  Άξιος πολίτης όποιος κρατάει τους νόμους της πατρίδας του και σέβεται τον όρκο στο θεο. Ανάξιος, αυτός που αποτολμάει το κακό.

 

 

Ντίνος Ολγα

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Σύντομα, λοιπόν, με λίγα λόγια, πες μου: Το ήξερες πως αυτό το είχα απαγορέψει;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Το “ξερα φυσικά. Και ποιος δεν το “ξερε.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Και τόλμησες να το κάνεις κι ας το είχα απαγορεύσει εγώ;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Ο ΘΕΟΣ  όμως δε μου τ” απαγόρεψε, ούτε η Δικαιοσύνη όρισε τέτοιους νόμους για τους ανθρώπους. Κι ούτε πιστεύω ότι οι διαταγές ενός τυράννου  να είναι πιο πάνω από τους άγραφους και αλάθευτους αιώνιους νόμους του ουρανού.

Το ότι θα πεθάνω το ήξερα πολύ καλά, πριν απ” τις προσταγές σου.  Κι αν μ” ό,τι κάνω, εσύ με παίρνεις για τρελή κατά κάποιον τρόπο την τρέλα τη χρωστάω σ” έναν τρελό.

 

ΧΟΡΟΣ (Χριστίνα Μαιρη Λουκία)

Παθιασμένο σαν τους προγόνους του  τούτο το παιδί. Δεν το βάζει κάτω μπρος στον κίνδυνο.

 

 

 

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Μα ξέρε πως τα πείσματα τα πιο σκληρά λυγίζουν, ακόμα ως κι αυτό τ” ατσάλι που είναι ψημένο στη φωτιά μπορείς να το δεις να ραγίζει και να κόβεται στα δύο. Ξέρω πως και τα πιο άγρια άλογα μ” ένα μικρό χαλινάρι μπορείς να τα δαμάσεις. Ποτέ δε μπορεί να σηκώνει κεφάλι εκείνος που είναι δούλος σε άλλους.

Και το ήξερε καλά πως με περιφρονεί όταν τις διαταγές μου πήρε αψήφιστα και τώρα μας καυχιέται μ” άλλη προσβολή και μας κοροϊδεύει κιόλας για την πράξη της. Δεν είμαι εγώ λοιπόν ο άντρας, αλλά αυτή θα είναι, αν την αφήσω να πατάει τους νόμους δίχως τιμωρία.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Θες τίποτ” άλλο, εκτός απ” το να με σκοτώσεις;

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Τίποτ” άλλο, πράγματι. Αν έχω αυτό, τα έχω όλα.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Τι κάθεσαι λοιπόν; Όπως τα δικά σου λόγια δε μου αρέσουν, ούτε και θα μ” αρέσουν, έτσι και σένα τα δικά μου σ” ενοχλούν. Δόξα δεν περίμενα λαμπρότερη απ” το να κάνω αυτό που ΠΙΣΤΕΥΩ . Το ίδιο θα’λεγαν και όλοι τούτοι εδώ αν δεν τους βούλωνε το στόμα ο φόβος. Μα η τυραννία γι” αυτό το λόγο επικρατεί, γιατί μπορεί να λέει και να κάνει ό,τι θελήσει.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Μόνο εσύ, ανάμεσα σ” όλους αυτούς, έχεις αυτή την άποψη.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Κι αυτοί την έχουν, μα κρύβονται μπροστά σου.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Και συ δεν ντρέπεσαι να σκέφτεσαι διαφορετικά απ” όλους;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Δεν είναι ντροπή να τιμάω τις αρχές μου και να μάχομαι για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΟΥ.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Και πεθαμένο τον εχθρό μου δεν τον συγχωρώ.

ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Δε γεννήθηκα για να μισώ, αλλά για ν” αγαπώ.

ΚΡΕΟΝΤΑΣ

Πήγαινε τώρα στη χώρα των νεκρών κι εκεί αγάπα τους αν θέλεις να τους αγαπάς. Εγώ όσο ζω, γυναίκα δε θα με διατάξει. (ΦΕΥΓΕΙ)

ΧΟΡΟΣ

Καλό είναι να “χει σεβασμό κανείς, όμως σε κείνον που κρατάει την εξουσία δεν πρέπει ν” αντιστέκεται. Και συ έκανες του κεφαλιού σου και πληρώνεις.

 

Φευγει η Αντιγονη

 

 

Ελισάβετ

Αν φτασει η ιστορια στο τέλος …. Θα δουμε ότι αφού πολλοί θυσιαστούν … το τέλος  τραγικό θαναι για τον τυραννο… Την ευτυχία την κρατάει η φρονιμάδα, ποτέ δεν πρέπει ν” ασεβούμε στο θεο. Του φαντασμένου η ξιπασιά πληρώνεται ακριβά. Και του τυράννου τα εγκλήματα πρεπει να πληρωνονται ακριβότερα.

Τραγούδι Χαιρετίσματα στην εξουσία

Βιντεο από μηχανη του χρονου έως 6:45

 

 


Βιντεο από μηχανη του χρονου εως 6:45

Τραγουδι Ο Δρόμος

Ομιλητής ( Φιλυρα)  μικροφωνο

Μία από τις κορυφαίες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας ακουμπά στο μεγαλείο κάποιων «τρελών», κάποιων αποφασισμένων, να σταθούν μπροστά από ένα τανκ, πιστεύοντας ότι έτσι θα το κρατήσουν έξω από το Πολυτεχνείο, νομίζοντας ότι η χούντα θα λυγίσει. Τη στιγμή αυτή απαθανάτισε μέσα από τον φωτογραφικό του φακό ο Τέλης Σαρρηκώστας. Ένας από τους σημαντικότερους φωτορεπόρτερ στη χώρα μας, Είναι ο μοναδικός φωτορεπόρτερ  που απαθανάτισε τη στιγμή της εισόδου του τανκ στο Πολυτεχνείο.  Χάρη σε αυτόν και στον Ολλανδό Άλμπερτ Κουράντ, που βρισκόταν τράβηξε το γνωστό φιλμάκι των μόλις 35 δευτερολέπτων, «η φωτεινή σελίδα της ελληνικής ιστορίας» που γράφτηκε από τους φοιτητές στο Πολυτεχνείο αποκτά αδιάσειστα ντοκουμέντα. Και κρατά ζωντανή τη θυσία τους. Σήμερα, διαβάζουμε τη μαρτυρία του , για όσα έζησε εκείνο το αξέχαστο τριήμερο, που είχε δώσει πάλι στους Έλληνες την περηφάνια τους.

 Δαυιδ-   2  
ΧΕΙΛΟΦΩΝΑ

Είμαι φωτορεπορτερ του associated press. Ειμαι  30 χρονών, 12 χρόνια επαγγελματίας.
Την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου του ‘73, οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο έδωσαν συνέντευξη. Την είχα παρακολουθήσει μαζί με πολλούς άλλους Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους.
Ήταν μόλις ένα 24ωρο πριν από την ημέρα που άλλαξε την ιστορία.

«Βγαίνοντας από το Πολυτεχνείο ήξερα ότι θα γίνονταν σημαντικά, ιστορικά γεγονότα. Οι φοιτητές κοίταζαν κατάματα τον φακό κι έλεγαν τα αιτήματά τους. Από τον τόνο της φωνής τους και τα βλέμματα καταλάβαμε ότι οι φοιτητές μιλούσαν σοβαρά».

«Το Πολυτεχνείο γεμίζει κόσμο. Οι εκατοντάδες γίνονται χιλιάδες.

Γίνονται τρομερές διαδηλώσεις.  Πέφτει πολύ ξύλο.

Μόλις βραδιάζει, η κατάσταση γίνεται πολύ δύσκολη ακομα και για εμάς.

Όμως μόνο κάποιος που ήταν εκεί μπορεί να καταλάβει τι εννοώ .

Ακουγεται  ηχος    ειμαστε αοπλοι
Γιώργος  Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 1973
Το βράδυ της Παρασκευής 16 Νοεμβρίου του 73, βρίσκομαι στο γραφείο μου. Είναι λίγο πριν από τις 9 το βράδυ όταν ακούω ένα περίεργο θόρυβο.Ήταν ο θόρυβος που έκαναν οι ερπύστριες από τα τανκς. Παίρνω τις δύο φωτογραφικές μηχανές και όσα φιλμ μπορώ. Φτάνω στο Πολυτεχνείο. Εκατοντάδες αστυνομικοί και μπράβοι. Το γνωστό τανκ έχει φτάσει μπροστά στην πύλη.
Με ήρεμες και αργές κινήσεις αρχίζω να φωτογραφίζω. Χωρίς φλας. Όση ώρα δουλεύω, ακούω τον λοχία πάνω στον πυργίσκο του τανκ, όχι περισσότερα από τριάντα μέτρα μακριά μου, να λέει «μάλιστα», «διατάξτε» και να κρατά το περίστροφο στο χέρι. Την ίδια ώρα, ακούω με πολύ μεγάλη συγκίνηση τους φοιτητές από τα παράθυρα να φωνάζουν προς τους στρατιώτες «Είμαστε Έλληνες, είμαστε αδέλφια». Ανοίγουν τα πουκάμισά τους και φωνάζουν: «Αν μας νομίζετε εχθρούς πυροβολήστε μας, εμείς σας θεωρούμε αδέλφια μας».

Ακουγεται  ηχος    στρατιωτες

Οι φοιτητές έχουν σκαρφαλώσει στα κάγκελα και στην πύλη. Φωνάζουν συνθήματα παρά τον κίνδυνο. Μπροστά τους οι αστυνομικοί κραδαίνουν δοκάρια και προσπαθούν να τους τρομοκρατήσουν.

Ξημερώματα Σαββάτου 17 Νοεμβρίου 1973, 3 παρά 7 λεπτά

Έχω πια τραβήξει αρκετά φιλμ, τα έχω κρύψει σε κάλτσες, σε εσώρουχα. Ακούω τον λοχία να λέει «Μάλιστα. Μάλιστα». Γυρίζει τον πυργίσκο ανάποδα και κάνει όπισθεν προς την ελληνοαμερικανική αγορά που ήταν απέναντι από το Πολυτεχνείο. Σκέφτομαι, δόξα σοι ο Θεός, πήρε εντολή να φύγει. Και τότε φουλάρει τη μηχανή και με όση δύναμη έχει κατευθύνεται και χτυπάει με τις ερπύστριες τις κολώνες στην πύλη του Πολυτεχνείου. Βλέπω τα παιδιά να πέφτουν σαν πορτοκάλια… Με δεύτερη προσπάθεια, δεύτερο χτύπημα, ισοπεδώνει τις κολώνες, πατάει τη μερσεντές που είχαν βάλει οι φοιτητές πίσω από την πύλη και ανοίγει διάδρομο για τους αστυνομικούς και τους στρατιώτες που μπαίνουν μέσα με αλαλαγμούς…

Βιντεο 2ο εισβολή στο πολυτεχνειο  

Όταν συνέρχομαι από την έκπληξη, πάω στο μέσον της Πατησίων για να φωτογραφίσω το τανκ μέσα στο Πολυτεχνείο. Τρία καρέ πρόλαβα να τραβήξω… αστυνομικοί έπεσαν πάνω μου με καδρόνια… Ευτυχώς, με ζικ ζακ αποφεύγω την πρώτη καδρονιά, κάνω μεταβολή και αρχίζω να τρέχω… πίσω μου γίνεται χαμός… Πυροβολισμοί, κραυγές… Ακούω πολλά βογκητά φοιτητών, φωνές αστυνομικών… Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη. Προλαβαίνω και στρίβω στην Ακαδημίας… πέφτω σε κλοιό 300 αστυνομικών, «ηρεμώ», βάζω τις μηχανές στην τσάντα και τους ζητώ να περάσω και περνώ…

Στο γραφείο, μέχρι το πρωί τυπώνω πάνω από δέκα φωτογραφίες, όσα έζησα νωρίτερα τα λέω στον προϊστάμενό μου και τα γράφει σε κείμενο που τις συνοδεύει… Τις επόμενες ώρες αυτές οι φωτογραφίες κατακλύζουν όλες τις εφημερίδες σε Αμερική και Ευρώπη. Νιώθω ικανοποίηση για τη δουλειά μου, ότι όσα συνέβησαν έχουν αποτυπωθεί».

«Κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου, επισκέπτομαι το Πολυτεχνείο… Μου έρχονται στο μυαλό όλες εκείνες οι τρομερές στιγμές. Νιώθω χαρά γιατί είμαι σήμερα εδώ και μιλάω γι’ αυτές. Νιώθω θλίψη για εκείνους τους φοιτητές, για όσα πέρασαν… Όμως, σκέφτομαι, εκείνοι δεν ένιωθαν έτσι. Ήταν αποφασισμένοι να πεθάνουν για τον σκοπό τους. Η αντίσταση των φοιτητών ήταν ο τάφος της χούντας. Είναι ήρωες».

 

Τραγουδι ΕΦΕΕ


 

Τα απαγορευμένα

 

Γιούλη   (μικροφωνο σταθερο )

Στις μέρες της δικτατορίας απαγορεύτηκαν βιβλία, ταινίες και τραγούδια, ακόμα και συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης. Εκτός από τη μουσική η Χούντα λογόκρινε το Θέατρο, το Σινεμά, αλλά και τα βιβλία. Μερικοί απαγορευμένοι ήταν ο Γιάννης Ρίτσος, ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, ο Ζαν Πωλ Σαρτρ. Ακόμη, και το έργο του Δ. Σολωμού «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι»  απαγορεύτηκε.

Ότι είχε μέσα τη λέξη ελευθερία ήταν απαγορευμένο

Ο «αποκλεισμός» που επέβαλε η Χούντα στον κόσμο οδήγησε στην  αντίσταση μέσα από τη μουσική

Η απάντηση της Χούντας ;

Η λογοκρισία, η φυλάκιση, ο βασανισμός και εξορία.

Οι νέοι όμως διάβαζαν και κρυφάκουγαν τα απαγορευμένα τραγούδια.

 

Τραγουδούν τα απαγορευμενα τραγούδια (σταυρος, Κατερινα, Κωννα  2 μικροφωνα

και Μυρτω μαραγκου παρουσα) . Βγαίνει η Μαραγκού έξω

 

ΒΙΝΤΕΟ  μανα από 6:46

 

Βασανιστες μπαίνουν η Μαραγκού  η Ξένου  οι μάσκες  που κρατούν τη Μαραγκού ( η Πλιάγκου)  .

 

Ξένου   (μικροφωνο σταθερο )Δείχνει την Μυρτω 

 

Είναι 21 χρόνων . Φοιτήτρια Φαρμακευτικής .Μέσα στο πολυτεχνείο ήταν  στο ιατρείο της σχολής. Λίγο πριν την εισβολή του τανκ φεύγει από την πίσω πύλη.

Φοβόταν μη συλληφθεί γιατι  είχε ήδη σταμπαριστεί από τα γεγονότα της Νομικής. Αρχίζει να κρύβεται. Αλλάζει σπίτι κάθε βδομάδα.

Παραμονή Χριστουγέννων συλλαμβάνεται ενώ βρίσκεται σε σπίτι φίλων της, που ήταν μαζί της τη νύχτα της 17ης Νοεμβρίου. Τα τηλέφωνα παρακολουθούνται. Ένα τηλεφώνημα που έκανε ένας από τους δύο φίλους της φέρνει την Ασφάλεια. Τους πιάνουν όλους.

 

 Φαίη  δείχνει αυτούς με τις μάσκες

Οι  βασανιστές της Χούντας Απλά, καθημερινά παιδιά του λαού που έκανα τη θητεία τους και μετατράπηκαν σε στυγνά εργαλεία της μεσαιωνικής βίας που άσκησε η χούντα, στις ανακρίσεις. Ο πιο απάνθρωπος ήταν αυτός (δείχνει την Πλιάγκου )

Β Ξένου

“Έπρεπε να μάθουμε να αγαπάμε τον πόνο,” Δεν μας επέτρεπαν να ικανοποιήσουμε τις βιολογικές μας ανάγκες, διέκοπταν συνεχώς τον ύπνο μας  και μας  ξυλοκοπούσαν αδικαιολόγητα. Αυτό ήταν η αρχή …Ήταν  τεράστια ντροπή να ζητήσουμε  άδεια να πάμε  τουαλέτα ή  στον γιατρό.

Η  Σοιλ.

Όσο μεγαλύτερη αντοχή δείχναμε στα βασανιστήρια που μας κάνανε , τόσο μεγαλύτερο σεβασμό κερδίζαμε.

 

Γ Ζολ.

Όταν τέλειωνε η πρωτη εκπαίδευση ακολουθούσε Ο όρκος της μύησης “Ορκιζόμαστε υπακοή και πίστη στην επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967 και να αγαπάμε την πατρίδα μας, τον Παπαδόπουλο και τον Ιωαννίδη”.

Α Κομ.

Οσους από μας μας διαλεξαν  να γίνουμε βασανιστές, η αρχική εκπαίδευση της ΕΣΑ δεν ήταν αρκετή . Ειχαμε   μάθει να υπακούμε τυφλά διαταγές αλλα αυτό δεν έφτανε.

 

Δ Λιάκ.

Επιλέγονταν παιδιά από χωριά, όχι Αθηναίοι. Έπρεπε να είμαστε και κατώτερης κοινωνικής τάξης, επειδή είμασταν  πιο πιστοί στους αξιωματικούς.

 

Ζ Θαν.

Στη δεύτερη φάση της εκπαίδευσης, έπρεπε να μάθουμε να βασανίζουμε χωρίς έλεος. Έπρεπε να αναισθητοποιηθούμε στον πόνο των άλλων.

Βηματα Πίσω

 

Τραγούδι ΣΦΑΓΕΙΟ

 

Ε  Ροδ.

Στην αρχή, πηγαίναμε φαγητό στους κρατούμενος, καθαρίζαμε το αίμα από τα κελιά και περιστασιακά τους δίναμε και μερικά χτυπήματα.  Μετά , φρουρούσαμε  τους  θαλάμους  κράτησης.  Παρακολουθούσαμε  τα βασανιστήρια που έκαναν στους φυλακισμένους  οι παλιοτεροι.

Ι  Χαμ.

Στο τέλος, μας υποχρέωναν να συμμετέχουμε κι εμείς σε ομαδικούς ξυλοδαρμούς. Μετά τον πρώτο ξυλοδαρμό … όταν είδα τι μπορούσα να κάνω σε έναν άνθρωπο …, κρύφτηκα κι έκλαψα… Όμως μια φορά μόνο.

 

Α Κακ.

Εγώ έμαθα γρήγορα ….. “Όσο περισσότερο βασανίζεις, τόσο περισσότερο θέλεις να βασανίζεις. Μεθάς με την πάροδο του χρόνου… Οι τελευταίοι σπασμοί του κρατούμενου σε κάνουν να σκυλιάζεις περισσότερο”.

 

Μυρτω

Νιώθω σπασμούς σ’ όλο μου το σώμα. Είμαι τρομερά αδύναμη. Τα πόδια μου είναι σε τραγικά χάλια. Μελανιασμένα, δεν με κρατούν ούτε να φτάσω μέχρι τις τουαλέτες», γράφει. «Τ’ αυτιά μου βουίζουν. Σχεδόν δεν ακούω. Συγκριτικά αυτό είναι πλεονέκτημα για να μην τρελαίνομαι από τα ουρλιαχτά του πόνου και της απελπισίας που με ζώνουν. Χθες έδερναν αλύπητα τον Σπύρο τον Γεωργάτο. Αδύναμη να πράξω οτιδήποτε. Παρακαλούσα τον Θεό να του δίνει κουράγιο

10 βηματα

«Είκοσι μία μέρες φυλακή σήμερα, ακριβώς όσες και τα χρόνια μου… Είναι η τέταρτη εβδομάδα στη φυλακή. Σήμερα χιονίζει. Το ‘νιωσα από το ιδιαίτερο ψύχος του κελιού μου…. Το είδα να πέφτει μαζί με βροχή από τον φεγγίτη. Μερικά πουλιά έχουν από ώρα έρθει και τιτιβίζουν. Ψάχνουν μια ζεστή γωνίτσα. Αν μπορούν βέβαια να υποψιαστούν τι ζεστά είναι εδώ μέσα θα προτιμούσαν να καθίσουν έξω

όπου τουλάχιστον είναι ελεύθερα».

ΜΠΑΙΝΕΙ ΓΙΩΡΓΟΣ

 

Γιώργος

Η ζωή προχώρησε…. Η Ελλάδα ορθοπόδησε…. Δημοκρατία…. Ο πόνος μπορεί να ξεχάστηκε … οι πληγές κάποιες έκλεισαν…. Κάποιες όμως έμειναν ανοιχτές…. Κάποιοι αγωνιστές έμειναν ανάπηροι για πάντα…. Στο σώμα όμως …. Όχι στην ψυχή

Κάποιοι συνάντησαν τους βασανιστές τους …. Αργότερα….. έξω από τις φυλακές. Όπως ο Αλκαίος

 

Φίλιππος

Ο Αλκαίος  συνελήφθη από τη Χούντα εξαιτίας της συμμετοχής του στον αντιδικτατορικό αγώνα…. Έκρυβε, φρόντιζε και φυγάδευε τους κυνηγημένους στο εξωτερικό.

Του έκαναν φρικτά βασανιστήρια. Από το 1974 και μετά άρχισε να έχει σοβαρότατα προβλήματα υγείας εξαιτίας αυτών των βασανιστηρίων . Αργότερα  δεν μπορούσε να σταθεί ούτε όρθιος έστω και για λίγη ώρα. Δεν πολυέβγαινε έξω γιατί,  «δεν γούσταρε να τον βλέπουν δημόσια σε κοινωνικές εκδηλώσεις και να νιώθει ότι προκαλεί οίκτο».

 

Γιώργος Σταυρ.

«Τους δυο βασανιστές του ο Αλκαίος τους συνάντησε κάποτε. Τον ένα στην Ευελπίδων, έξω από μια αίθουσα δικαστηρίου. Ήταν αστυνομικός. Ο Άλκης τον γνώρισε αμέσως. Του λέει ‘Με θυμάσαι;’ Ο άλλος δεν τον κατάλαβε. ‘Κάτι μου θυμίζεις αλλά δεν είμαι σίγουρος. Μήπως υπηρετήσαμε μαζί φαντάροι;’ Ο Άλκης χαμογέλασε και του είπε: ‘Έχεις δίκιο. Μαζί υπηρετήσαμε. Μόνο που εσύ ήσουν από πάνω και εγώ από κάτω’. Έκανε μεταβολή και έφυγε. Τον άλλο τον πέτυχε στο καράβι. Ήταν μαζί με τον αδελφό του Γρηγόρη ο οποίος του λέει: ‘Δειξ τον μου να τον σκίσω’. Δεν του τον έδειξε. Έκανε μόνο μια κίνηση με το δεξί χέρι. ‘Προχώρα, δεν έχει σημασία’».

Τραγούδι Της δικαιοσύνης

 

 

 

Σχολιάστε

Top