«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δε θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις,
τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές,
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες,
μα ούτε βήμα πίσω».
Οι στίχοι του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη φαίνεται πως συγκίνησαν τότε, το Νοέμβριο του 1973, το πιο ευαίσθητο και δυναμικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τους φοιτητές και τους μαθητές, οι οποίοι έδωσαν με τον ιερό τους αγώνα μια νέα διάσταση στην έννοια άνθρωπος. Κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου, πιστοί στο ραντεβού μας με την ιστορία, γιορτάζουμε και τιμούμε την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αποδίδοντας τιμές σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την ελευθερία και τα πιστεύω τους. Ξαναζούμε τα μαύρα και σκοτεινά χρόνια της περιόδου 1967-1974, με κορύφωμα τη μαχητική κινητοποίηση των φοιτητών του Πολυτεχνείου και του λαού, τότε, στις 14-17 Νοέμβρη 1973 .
Έτσι και φέτος την Παρασκευή 17 Νοεμβρίου, το Γυμνάσιο Πηνείας τίμησε τη συμπλήρωση των πενήντα ετών από την εξέγερση του Πολυτεχνείου του 1973. Μαθητές και μαθήτριες, τραγούδησαν τραγούδια του τότε, αλλά και τραγούδια που συνδέουν το τότε με το σήμερα. Ακούστηκαν ποιήματα που γράφτηκαν για τον αγώνα των φοιτητών και τις θυσίες τους ενώ προβλήθηκε και οπτικοακουστικό υλικό με ιστορικά ντοκουμέντα και εικόνες από τις μαύρες εκείνες μέρες του 1973. Μέρες πριν οι μαθητές επιμελήθηκαν τις αφίσες με τα συνθήματα των φοιτητών αλλά και μηνύματα για ελευθερία και ειρήνη.
Τα παιδιά ήρθαν με βιωματικό τρόπο σε επαφή με την ιστορική μνήμη και απέδωσαν φόρο τιμής σε εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν, ώστε να εδραιωθεί η δημοκρατία στον τόπο μας. Κράτησαν ζωντανή την μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου και του αγώνα ενάντια στον φασισμό.
“Άραγε τι σημαίνει για μας σήμερα η επέτειος του Πολυτεχνείου;”
Αυτό το ερώτημα τέθηκε στους μαθητές του σχολείου μας οι οποίοι αποτύπωσαν την άποψή τους συνοπτικά όπως περιγράφεται στη συνέχεια
«ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
Η 17η Νοεμβρίου είναι ημέρα μνήμης και τιμής του αγώνα για τρία θεμελιώδη αγαθά που προαπαιτούνται για κάθε ανάπτυξη και πρόοδο. Το σύνθημα των φοιτητών που πριν από 50 χρόνια, προασπιζόμενοι τα ιδανικά τους, αψήφησαν τις απειλές του δικτατορικού καθεστώτος, όρθωσαν το ανάστημά τους και έγιναν η φωνή όλων των πολιτών που προσδοκούσαν την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, παραμένει πάντα επίκαιρο. Στους 1050 χιλιόκυκλους οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» φοιτητές καλούν τον λαό σε συμπαράσταση. «Εδώ Πολυτεχνείο… Εδώ Πολυτεχνείο…» και ο λαός άκουσε. Και ο λαός πείστηκε. Και ο λαός ενθουσιάστηκε. Και ο λαός κατέβηκε στους δρόμους. Η αιματηρή καταστολή της εξέγερσης σφραγίστηκε με την είσοδο του άρματος μάχης στον περίβολο του Πολυτεχνείου. Από το σύλλογο διδασκόντων δόθηκε η υπόσχεση ότι οι εκπαιδευτικοί θα βρίσκονται πάντα στο πλευρό των μαθητών, όχι μόνο ως καθοδηγητές στη γνώση, αλλά και ως καθοδηγητές στη ζωή. Παροτρύνθηκαν να αγωνιστούν για τις ιδέες και τα πιστεύω τους, να παλέψουν γι’ αυτό που δικαιωματικά τους ανήκει!
Ο Διευθυντής Γκρίλλας Νικόλαος
Ο Σύλλογος Διδασκόντων
Οι μαθητές
