Της Κατερίνας Βλαχάκη, Γ1
Γυναικοκτονίες και Έμφυλη Βία
«Άλλο ένα περιστατικό γυναικοκτονίας…» Η φράση αυτή επαναλαμβάνεται πολύ συχνά στις ειδήσεις, πλέον είναι ρουτίνα της καθημερινότητας μας. 137 γυναικοκτονίες καταγράφονται παγκοσμίως κάθε μέρα.
Τι είναι η γυναικοκτονία;
Γυναικοκτονία είναι η δολοφονία μιας γυναίκας . Δεν πρόκειται για απλό έγκλημα ζήλιας αλλά για την πιο ακραία μορφή της έμφυλης βίας. Είναι ένα έγκλημα που ξεκινάει με τον έλεγχο, τον εκφοβισμό, την ψυχολογική και σωματική κακοποίηση και φτάνει στο όριο: τον φόνο. Οι γυναικοκτονίες διαπράττονται με κίνητρο την άσκηση κοινωνικού ελέγχου στα σώματα αλλά και στις επιλογές των γυναικών. Στην ουσία, οι γυναικοκτονίες είναι εγκλήματα που στηρίζονται στις βαθιά εμπεδωμένες κοινωνικά αντιλήψεις και έμφυλα στερεότυπα, σύμφωνα με τα οποία οι γυναίκες είναι κατώτερες, υποτελείς στην ανδρική εξουσία και δυνητικά μπορούν να «τιμωρηθούν», «ελεγχθούν» και «σωφρονιστούν» μέσω της άσκησης βίας. Παραδείγματα υπάρχουν παντού: γυναίκες δολοφονούνται από συζύγους , πρώην συντρόφους και αγνώστους που θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα πάνω στο σώμα και τη ζωή τους.
Τα βαθύτερα αίτια της μεταχείρισης των γυναικών
«Γιατί δεν έφυγε;», «Μήπως του έκανε αυτή κάτι;»
Αυτές οι ερωτήσεις αποκαλύπτουν τη πραγματική πηγή του προβλήματος: την κουλτούρα που εξαπλώνει την κακοποίηση. Η πατριαρχία οδηγεί όχι μόνο σε φόνους γυναικών αλλά και σε ένα κοινωνικό σύστημα που δικαιολογεί τη βία. Μέσα από τα ΜΜΕ αναπαράγονται στερεότυπα που θέλουν τη γυναίκα αδύναμη και υπηρέτρια στα θέλω του άντρα/ιδιοκτήτη της .
Νομοθεσία και Θεσμικό πλαίσιο
Στην Ελλάδα η λέξη γυναικοκτονία άρχισε να ακούγεται δημόσια αλλά ακόμα δεν έχει αναγνωριστεί νομικά ως αδίκημα. Σε άλλες χώρες υπάρχει νομοθεσία για το ζήτημα αυτό. Ο όρος γυναικοκτονία έγινε ευρέως γνωστός και υιοθετήθηκε από την εγκληματολογία μετά το 1992. Αντί για δικαιολογίες η δικαιοσύνη πρέπει να αναγνωρίζει ότι αυτές οι δολοφονίες δεν είναι απλά περιστατικά αλλά μέρος ενός ευρύτερου προβλήματος . Η γυναικοκτονία συνιστά διακριτό αδίκημα που παλαιότερα και για πολλά χρόνια συγκαλύπτονταν πίσω από τα εγκλήματα «τιμής» και πιο πρόσφατα πίσω από τον όρο «εγκλήματα πάθους».
Η κοινωνία και η Αντίδρασή της
Τα κινήματα όπως το #MeToo και το Ni Una Menos έχουν φέρει στο φως το ζήτημα της έμφυλης βίας, αλλά αυτό δεν αρκεί. Δεν πρέπει να μιλάμε μόνο όταν συμβαίνει ένα τραγικό συμβάν. Χρειάζεται διαρκής δράση, εκπαίδευση και αλλαγή νοοτροπίας. Οι πολίτες πρέπει να σταματήσουν να σιωπούν. Αν ακούσεις μια γυναίκα στο δρόμο να φωνάζει, μην την προσπεράσεις. Αν δεις σημάδια κακοποίησης στη φίλη σου, μίλα.
Σκίτσο: Χριστίνα Παρασκευά, Γ2
Μαρτυρίες και Αληθινές ιστορίες
Η Μαρία έφυγε τα μεσάνυχτα από το σπίτι της με τα παιδιά της, γιατί ο σύζυγός της την είχε απειλήσει με μαχαίρι. Η Άννα δεν πρόλαβε, ο πρώην της την περίμενε στο πάρκινγκ. Η Ελένη, η Καρολάιν, η Γαρυφαλλιά και πόσα ακόμα ονόματα που έγιναν hashtags, ενώ δεν έπρεπε να γίνουν. Κάθε γυναίκα που σώζεται από την έμφυλη βία είναι μια νίκη, αλλά αυτές που χάνονται είναι αποτυχία της κοινωνίας μας.
Τρόποι πρόληψης και Αντιμετώπισης
• Μίλα : Αν βιώνεις βία ή αν γνωρίζεις κάποιον που βιώνει, ζήτα βοήθεια.
• Ζήτησε βοήθεια :Η γραμμή 10306 λειτουργεί δωρεάν και ανώνυμα όλο το 24ωρο. Βοήθεια δίνεται και σε δομές φιλοξενίας .
• Εκπαίδευση από μικρή ηλικία : τα παιδιά πρέπει να μάθουν από νωρίς ότι το «αγαπώ» δεν σημαίνει «ελέγχω».
• Να μην φοβόμαστε να καταγγείλουμε: ο φόβος κάνει τους θύτες πιο δυνατούς .
Συμπέρασμα και κάλεσμα σε Δράση
Αν αναγνωρίζουμε το πρόβλημα αλλά δεν κάνουμε τίποτα, γινόμαστε μέρος του. Το να έχεις σχέση δεν σημαίνει κίνδυνο ζωής, ούτε πρέπει να φοβάσαι να είσαι γυναίκα . Ας σταματήσουμε να μετράμε θύματα και ας αρχίσουμε να φτιάχνουμε μια κοινωνία που δεν θα ανέχεται ούτε ένα περιστατικό.
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΙΓΌΤΕΡΗ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ.
Πηγή:
https://www.google.com/search q=wikipedia&oq=WIKI&gs_lcrp=EgZjaHJvbWUqCggAEAAYsQMYgAQyCggAEAAYsQMYgAQyDAgBEEUYORixAxiABDINCAIQABiDARixAxiABDINCAMQABiDARixAxiABDINCAQQLhjHARjRAxiABDIHCAUQABiABDIHCAYQABiABDIGCAcQBRhA0gEIODg4MWowajeoAgCwAgA&sourceid=chrome&ie=UTF-8
