Η έννοια της συμπερίληψης εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 σαν μια νέα φιλοσοφία. Ήταν ένα νέο κίνημα που πρόβαλλε μέσα από τον αγώνα και τις διεκδικήσεις των οργανώσεων των αναπήρων που δεν αναζητούσαν πια μια θεραπεία αλλά διεκδικούσαν παροχές για την ισότιμη συμμετοχή τους στην κοινωνία (Λαμπροπούλου & Παντελιάδου)

Το 1994 στην πόλη Σαλαμάνκα της Ισπανίας τριακόσιοι σύνεδροι από ενενήντα δύο κυβερνήσεις και είκοσι πέντε διεθνείς οργανισμούς μελετώντας τον σκοπό “Εκπαίδευση για όλους” διακηρύσσουν, μεταξύ άλλων, ότι είναι δικαίωμα κάθε παιδιού να του παρέχεται η εκπαίδευση που χρειάζεται και ότι το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να σχεδιαστεί με τέτοιο 3 τρόπο ώστε να συμπεριλάβει εκπαιδευτικά προγράμματα που να σέβονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ενδιαφέρονται ή ανάγκες του κάθε παιδιού. Μεταξύ άλλων, η διακήρυξη αυτή παροτρύνει όλες τις κυβερνήσεις να βάλουν σε προτεραιότητα τη βελτίωση των εκπαιδευτικών τους συστημάτων δημιουργώντας και ψηφίζοντας νόμους βασισμένους στην αρχή της Συμπεριληπτικής Εκπαίδευσης (Salamanca, 1994)