Στις αρχές της δημοκρατικής εποχής η Ρώμη δεν διέθετε δημόσια εκπαίδευση. Οι παιδαγωγοί, δηλαδή μορφωμένοι σκλάβοι(ελληνικής καταγωγής), ή ακόμα και οι γονείς δίδασκαν στα αγόρια ανάγνωση και γραφή. Κύριος σκοπός ήταν να εκπαιδευτούν για τις αγροτικές εργασίες, τον πόλεμο, τα δημόσια πράγματα και τις ρωμαϊκές παραδώσεις. Επίσης, μέσα από θρησκευτικές και πολιτικές εκδηλώσεις μάθαιναν πολλά για την ζωή του πολίτη. Οι γιοι των ευγενών διδάσκονταν από κάποιον πασίγνωστο παιδαγωγό συνήθως στην ηλικία των 16, ενώ στην ηλικία των 17 συμμετείχαν σε στρατιωτικές εκστρατείες.
Η μάθηση στα σχολεία βασιζόταν στην βία. Το αγόρι ξυλοκοπούταν αν έκανε το παραμικρό λάθος. Πίστευαν πως θα μάθουν πιο σωστά και με ακρίβεια αν φοβόνταν ότι αν κάνουν λάθος θα τους βαρέσουν. Τα παιδιά που συνέχιζαν να κάνουν λάθη, τα πήγαιναν σε ένα σχολείο, όπου ήταν σαν σκλάβοι και ο δάσκαλος τους χτυπούσε με ένα δερμάτινο μαστίγιο.
Επίσης, δεν υπήρχαν πολλές επιλογές για τα μαθήματα. Κάθε παιδί έπρεπε τουλάχιστον να ξέρει ένα όριο μαθημάτων. Αυτό το έκανε χειρότερο, από την στιγμή που η σχολική μέρα μεγάλωσε από αυτή που είχε συνηθίσει το παιδί. Στα σχολεία υπήρχε μόνο ένα μικρό διάλειμμα για μεσημεριανό. Το παιδί έπρεπε να είναι στο κρεβάτι πριν το ηλιοβασίλεμα. Τα μαθήματα τα μάθαιναν απ” έξω, δεν χρειάζονταν να ξέρουν γιατί κάτι ήταν σωστό, μόνο να ξέρουν ότι ήταν σωστό. Τα μαθήματα απλά υπαγορεύονταν καθώς δεν υπήρχαν βιβλία, αφού ήταν πολύ ακριβά.
Η εκπαίδευση των Ρωμαίων δεν έμοιαζε με την ελληνική, αν και είχε επηρεαστεί αρκετά από αυτήν. Επίσης, ο τρόπος με τον οποίο εκπαιδεύονταν οι Ρωμαίοι διαμορφώθηκε ύστερα από κατάκτηση ελληνιστικών βασιλείων (τον 3ο αιώνα π.Χ.)
Μερικά κορίτσια και αγόρια, που οι γονείς τους είχαν οικονομική άνεση, στην ηλικία των 7 ετών πήγαιναν σε ιδιωτικό σχολείο που το ονόμαζαν ludus, όπου και διδάσκονταν ανάγνωση, αριθμητική, γραφή και πιο σπάνια ελληνικά. Όταν έφταναν στην ηλικία των 12 έμπαιναν στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση, το σημερινό γυμνάσιο, όπου διδάσκονταν ρωμαϊκή και ελληνική λογοτεχνία, από έναν δάσκαλο τον οποίο ονόμαζαν grammaticus, όπου σημαίνει γραμματιστής. Πολλά από αυτά τα παιδιά, διδάχτηκαν από έναν ιδιωτικό δάσκαλο ο οποίος τους έκανε μαθήματα στο σπίτι.
Εδώ πρέπει να αναφέρουμε, πως σπάνια τα ρωμαϊκά σχολεία ήταν απλά κτήρια, αλλά συχνά ήταν επέκταση ενός καταστήματος, το οποίο χώριζαν με κουρτίνες από το πλήθος.
Στην ηλικία των 16 μερικοί μαθητές φοιτούσαν σε σχολές ρητορικής, όπου ο δάσκαλος ονομαζόταν «ρήτωρ», που σημαίνει ρήτορας και ήταν συνήθως ελληνικής καταγωγής. Με αυτήν την εκπαίδευση οι νέοι προετοιμάζονταν για νομική καριέρα και έπρεπε να μάθαιναν να αποστηθίζουν ρωμαϊκούς νόμους.
Το σχολείο ήταν ανοιχτό καθημερινά, και τα Σαββατοκύριακα, εκτός από θρησκευτικές αργίες ή αργίες της αγοράς Επίσης, υπήρχε ο θεσμός των καλοκαιρινών διακοπών.
Πρέπει να τονίσουμε, πως η εκπαίδευση των Ρωμαίων επηρέασε την ανάπτυξη των εκπαιδευτικών συστημάτων σε όλο τον δυτικό πολιτισμό. Οι γνώσεις στην Ρώμη μεταδίδονταν από γονείς σε παιδιά. Σε ένα διάστημα λίγων αιώνων το σύστημα εκπαίδευσης επηρεάστηκε από το ελληνικό, με αποτέλεσμα να γίνει πιο εξειδικευμένο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
3.http://www.historylearningsite.co.uk/roman_education.htm (πληροφορίες και εικόνες)
ΜΟΥΡΑΦΕΤΗ ΆΝΝΑ-ΜΑΡΙΑ
