Δεκέμβρης

Όπως έχουμε πει, αναζητούμε τα λουλούδια μας μέσα στα τραγούδια, στα ποιήματα και στις παραδόσεις του τόπου μας. Στη συνέχεια περιμένουμε από σας να αποτυπώσετε στα σχόλια και στις δημιουργίες σας αυτό που σκεφτήκατε και νοιώσατε.  Για τον μήνα που ήδη διανύουμε, διαλέγουμε να είναι η όσφρηση αυτή που  μας οδηγεί και μας φέρνει κοντά στο λουλούδι «του μήνα», που δεν είναι ένα αλλά περισσότερα: ο δυόσμος, η λουίζα, ο βασιλικός είναι τα αρωματικά φυτά των ημιορεινών περιοχών της λεκάνης της Μεσογείου, γνωστά όλα από την αρχαιότητα. Από τότε χρησιμοποιούνται από τον λαό μας με πολλούς τρόπους, σαν φάρμακα, σαν αρώματα, αλλά και σαν μυρωδικά στο φαγητό. Στο μελοποιημένο, ωστόσο, από τον Μ. Θεοδωράκη ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη, τα συγκεκριμένα λουλούδια δίνουν όλη τους τη μυρωδιά στη Μαρίνα, στον έρωτα του ποιητή, μια Μαρίνα των αστεριών, ουράνια και θαλασσινή, πράσινη και λευκή, το άγριο περιστέρι και το κρίνο του καλοκαιριού. Τέλος, η αναφορά στο «κρίνο του καλοκαιριού» μπορεί να σας οδηγήσει να αναζητήσετε εικόνες της μεγάλης ποικιλίας  κρίνων στην Ελλάδα. Επειδή σίγουρα θα πέσετε και πάνω στα άγρια κρίνα που φυτρώνουν κοντά σε θάλασσες, διαβάστε και το παρακάτω ποίημα του Χρίστου Μπελλέ (αντλήθηκε από το facebook του ποιητή)

ΚΡΙΝΑ ΛΕΥΚΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ ΚΑΙ Τ’ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.

Κρίνα
τ’ Αυγούστου και του πέλαγου
των μελτεμιών και της αρμύρας…

Κρίνα

της Παναγιάς και της πανσέληνου
της άμμου της ξανθιάς και της αγρύπνιας…

Κρίνα

της μνημοσύνης και της θύμησης
μες στο χρυσό και το γλαυκό συνταιριασμένα…
άσπρα καράβια των ονείρων μου…

Δεν ξέρω πώς να σου το πω,

τούτα τα κρίνα
που θεριεύουν στο λιοπύρι,
για το ληστή και το Χριστό,
όλο και πιο ξεκάθαρα
μου δίνουν την εντύπωση, θαρρώ,
πως μου ζητούν να ομορφύνω
αυτό τον κόσμο,
να τον γιομίσω με γαλάζιο… και λευκό…

Χρίστος Μπελλές.

3 Σχόλια

  1. ——————ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΥΟΣΜΟΣ—————-

    φύτεψα σ’ ένα παρτέρι

    δυόσμο και βασιλικό

    να μυρίσει καλοκαίρι

    στό φτωχό μου σπιτικό

    Τα ποτίζω κάθε βράδυ

    τα ποτίζω κάθε αυγή

    με νερό απ’ το πηγάδι

    καθαρό που βγάζει η γή

    Και ο δυόσμος μεγαλώνει

    πρασινίζει διαρκώς

    μα αυτός που μαραζώνει

    είνα ο βασιλικός

    Τονε βγάζω κάποια μέρα

    με μεγάλη προσοχή

    και σε μία ζαρντινιέρα

    τον φυτεύω απ’ την αρχή

    Τον ποτίζω μεσημέρι

    τον ποτίζω τακτικά

    κι έγινε το καλοκαίρι

    ένας θάμνος τελικά

    Τον μυρίζουν και μεθάνε

    τα πουλιά του ουρανού

    πρίν χαράξει κελαηδάνε

    με το φώς τ’αυγερινού

    Ενα βράδυ το φεγγάρι

    μ’ενα τρόπο ευγενικό

    μούπε κόψε ένα κλωνάρι

    απο τον βασιλικό

    Παρακάλεσε ένα αστέρι

    οταν πέφτει στο κενο

    να το πάρει να το φέρει

    εδώ ψηλά στον ουρανό

    Να μυρίσουν όλα τ’άστρα

    να γεμίσουν ευωδιά

    σαν βασιλικός στην γλάστρα

    να μυρίσει η βραδιά

    ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

  2. Πανέμορφες οι εικόνες του ποιήματος, Μαριάνθη, και οι περισσότερες είναι εικόνες όσφρησης: μυρωδιές, ευωδιές, μοσχοβόλησαν οι ουρανοί! Πώς να αποδώσει κανείς αυτή την αίσθηση; Μπορεί να ζωγραφίσει κανείς μια γλάστρα με βασιλικό μια καλοκαιριάτικη νύχτα με πανσέληνο;

Υποβολή απάντησης