ΦΥΤΟ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ: Η ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗ
Παίρνοντας και για αυτόν τον μήνα ιδέες από την αυλή μας, στρεφόμαστε στους μεγάλους θάμνους που βρίσκονται στην είσοδο και στο μπροστινό μέρος της αυλής του σχολείου μας, στις πικροδάφνες. Ο αειθαλής αυτός θάμνος ονομάζεται και ροδοδάφνη και αποτελεί χαρακτηριστικό φυτό της περιοχής της Μεσογείου. Οι θάμνοι της αυλής μας είναι αρκετά μεγάλοι και την άνοιξη γεμίζουν με ροζ και λευκά άνθη, πλημμυρίζοντας με χρώματα την είσοδο του σχολείου.
Ο άνθρωπος της παραδοσιακής κοινωνίας αγαπά τα στοιχεία της φύσης με αίσθημα βαθύ κι αληθινό κι εκφράζεται μέσα από τη φύση. Ένα από τα ισχυρότερα βιώματά του είναι ο έρωτας με τις χαρές και τις απογοητεύσεις του, που στη δημοτική μας ποίηση συνδέεται πολλές φορές με τα λουλούδια. Λουλούδια συμβολίζουν το αγαπημένο πρόσωπο, την ευτυχία της αγάπης ή τη θλίψη για την απώλειά της, όπως ακούμε και στο πολύ γνωστό δημοτικό της Ηπείρου που επιλέξαμε. Ποια σχέση έχει, άραγε, ο ανθός της πικροδάφνης με το κακό όνειρο του λαϊκού ποιητή;
Αφού προβληματιστείτε και καταθέσετε τη γνώμη σας για τον «ανθό της πικροδάφνης» στο μεγάλο αυτό παραδοσιακό τραγούδι της Ηπείρου, ακούστε μια αναφορά στην πικροδάφνη και στο παρακάτω μεγάλο τραγούδι του Σταύρου Κουγιουμτζή και να συζητήσουμε σε ποιον απευθύνεται ο στιχουργός-ποιητής και γιατί του προτείνει να πάρει μαζί του και «πικροδάφνη»; Προτείνω να δημιουργήσετε για το συγκεκριμένο τραγούδι εικόνες (φωτογραφίες, ζωγραφιές, κολάζ) με σκοπό να «ντύσουμε» το τραγούδι σε ένα δικό μας βίντεο. Οι στίχοι είναι του πολύ σημαντικού στιχουργού, του Μάνου Ελευθερίου.
Συγχαρητήρια, παιδιά! Ξεκινήσατε ένα μαγευτικό «ταξίδι» που θα ομορφύνει και τη δική μας σχολική ζωή! Χρώματα, ευωδιές, γεύσεις και βιώματα προσφέρετε σε όλους εμάς με τις δράσεις σας και τούτο το νέο ηλεκτρονικό «βήμα» Λόγου που δημιουργήσατε! Η δουλειά σας
είναι ένα ταιριαστό «πάντρεμα» (σ.σ. καθόλου οδυνηρό, όπως στο απίθανο δημοτικό «τραγούδι του μήνα») της Οικολογίας και της Λογοτεχνίας, της Μουσικής και άλλων πεδίων της Τέχνης και της Επιστήμης! Σας ροδο-φιλώ και περιμένω με αγωνία τις επόμενες αναρτήσεις σας!
Καλή μας, κα Ευαγγελοπούλου, όλοι ξέρουμε πως υλοποιούμε μια ιδέα δικής σας σύλληψης που κάναμε δεκτή με πολύ ενθουσιασμό. Μακάρι να λειτουργήσει το «πάντρεμα» και ο μαθητές να ανταποκριθούν με απορίες, γνώμες, λόγια και εικόνες. Φυσικά περιμένουμε όχι μόνο τη συνεργασία σας αλλά την κατάθεση του νου και της ψυχής σας, για να «γλυκαθούμε» μέσω των θεμάτων και της επικοινωνίας και να υπηρετήσουμε κι εμείς τη «γονιμότητα του ματιού», του δικού μας και των μαθητών μας.
Επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ- αν και ξέρω πως δε σας αρέσει να σας καταθέτουν «δάφνες» και επαίνους-για τη θεματική του ιστολογίου σας «Το φυτό του μήνα κι ένα τραγούδι»! Μου αρέσει η ιδέα να «συνηθίσουμε τα μάτια μας στον καιρό και στα χρώματα της Φύσης» ή να «βλέπουμε» τη ζωή μας μέσα από τα μάτια της Φύσης, με την οποία έχουμε οι περισσότεροι, ως κάτοικοι των αστικών κέντρων, αποξενωθεί τόσο!
Σας αφιερώνω μερικούς στίχους του ποιητή μας Γιώργου Σαραντάρη από το ποίημα » Ο άνθρωπος και η φύση»:
Ενός βλέμματος καρποί
Οι εποχές του χρόνου
Οι ώρες οι στιγμές
Μην τις πεις παιδιά
Γιατί τα παιδιά θα σε ραπίσουν
Μην τις πεις λουλούδια
Γιατί αόρατα θα γίνουν τα λουλούδια
Μην τις πεις καρπούς της γης
Γιατί οι καρποί της γης θα χάσουν το χυμό τους
Μάθε να τις κοιτάζεις
Μάθε τη γονιμότητα του ματιού
Όπως μαθαίνεις τον ουρανό με τα σύννεφα
Τη θάλασσα με τα κύματα
Μάθε τα μάτια με τον καιρό και τα χρώματα.
Γιώργος Σαραντάρης
Λατρεύω αυτό το φυτό! Είναι πανέμορφο και ανθεκτικό! Μυρίζει Ελλλάδα!
Τα τραγούδια που επιλέξατε είναι υπέροχα! Μπράβο σας !!!
Οι πικροδάφνες προχωρούν σε δυο ατέλειωτες σειρές
απ’ το σημείο που ξεκινάς
έως το σημείο για όπου προορίζεσαι
ανηφορίζουν έξαλλες μαζί σου
και μπορεί κανείς, πολύ δικαίως να υποθέσει
πως ξεφυτρώνουν μέσα από τη θάλασσα
κι ότι εξακολουθούν ν’ ανθίζουν μέσα στον αέρα
γιατί,
γιατί ανασαίνεις την πικρή τους ευωδιά χωρίς ανάπαυλα
δίχως να παρεμβάλλονται άλλα αρώματα
ν’ ανακινεί αισθήματα και πρόσωπα πικρά
που τέλειωσαν το ρόλο τους στις μέρες σου
που εν τούτοις στάζουν το φαρμάκι τους
πάντοτε στις ρίζες της ζωής σου
πικρές κινήσεις, αλυσίδες χωρισμών,
άρνηση, προδοσίες,
απ’ το σημείο που ξεκινάς
έως ότου, εκεί, που σταματάς για τις καθημερινές σου ασχολίες.
Και στο γυρισμό τα ίδια φυσικά
γιατί και πώς ν’ αλλάξουν;
Μπορείς, Μαριάνθη, να γράψεις το όνομα του ποιητή; Έκανες πολύ εύστοχη επιλογή του ποιήματος που με κάποιο τρόπο συνομιλεί με τους στίχους του προηγούμενου τραγουδιού αφού και στο ποίημα που παρέθεσες οι πικροδάφνες σε συνοδεύουν ως το τέλος του προορισμού σου. Προσέξτε πόσες φορές υπάρχει η λέξη «πίκρα» μέσα στο ποίημα και αναζητήστε το περιεχόμενό της.