Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος    (στ. Μενέλαος Λουντέμης)

Οι κερασιές θ’ ανθίσουνε και φέτος στην αυλή
και θα γεμίσουνε με άνθη το παρτέρι.
Πικρή που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι,
πικρή που είναι η ζωή!

Άνοιξε το παράθυρο στην πρωινή γιορτή,
για νάμπουν οι μοσκοβολιές από το περβόλι.
Αχ, κάθε του τριαντάφυλλο και μια πληγή από βόλι,
και μια πληγή από βόλι είναι για σε, ποιητή!

Πικρή* που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι,
πικρή που είναι η ζωή!

Νύσταξα να σε καρτερώ, έρωτα, και να λιώνω,
μπρος στο βιβλίο της ζωής σκυμμένος μια ζωή!
Μα αν ήτανε να ερχόσουνα για ένα έστω πρωί****
χίλια θε να `δινα πρωινά να ζούσα εκείνο μόνο!

Πικρή* που είναι η άνοιξη σαν είσαι δίχως ταίρι,
πικρή που είναι η ζωή!

Εαρινό φεστιβάλ ανθοφορίας στο χωριό μας, όπως κάθε χρόνο. Οι κερασιές, οι κορομηλιές, οι ροδακινιές, οι μηλιές και οι δαμασκηνιές άνθισαν και φέτος. Ενα ανθισμένο ποτάμι  χάρμα οφθαλμών! Ένα μοναδικής ομορφιάς τοπίο. Μια αλληγορία για την ίδια τη ζωή: «φωτεινή και όμορφη αλλά φευγαλέα και εφήμερη»

Η ανθοφορία εορταζόταν στην Αρχαία Ελλάδα  με τα Ανθεστήρια με κυρίαρχο το λευκό άνθος της Κερασιάς. Από την αρχαιότητα η θέαση των ανθισμένων κερασιών ενέπνεε τους  αριστοκράτες που έγραφαν ποίηση και τραγουδούσαν κάτω από τα ανθισμένα δέντρα. Αποτελεί δε το κύριο θέμα πολλών λογοτεχνημάτων, χορών και έργων τέχνης.

Η κερασιά ζει περίπου 60 χρόνια και η καρποφορία αρχίζει από τον 4ο χρόνο της ζωής της, ενώ μεγάλες αποδόσεις έχει μετά τον 20ό χρόνο. Ανθίζει σχετικά νωρίς και έτσι είναι δυνατό να υποστεί ζημιές στους ανθούς της από παγετό ή δυνατό ψύχος. Ευδοκιμεί σε διάφορους τύπους εδαφών και προτιμά κυρίως αυτά που δεν περιέχουν ασβέστιο. Τα άνθη της είναι πανέμορφα και σε καλούν να ανέβεις σε ένα συννεφάκι ρομαντισμού.

Photo: Πολύκαρπος Κωστογιάννης