H γλώσσα των νέων αποτελεί μια σειρά από γλωσσικές συμβάσεις που χρησιμοποιούν οι νέοι για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Δεν συνιστά ένα αυτοτελές γλωσσικό σύστημα, αλλά γλωσσικές δομές στα πλαίσια μιας «κοινωνιολέκτου», που αποκλίνει από τις καθιερωμένες λεξιλογικές, πραγματολογικές και δομικές συμβάσεις των αυτοτελών γλωσσικών συστημάτων.
Όσοι συνδιαλέγονται ή είναι σε επαφή με άτομα νεαρής ηλικίας μπορούν να διακρίνουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γλώσσας τους. Η γλώσσα των νέων συχνά βάλλεται από τα πυρά των μεγαλύτερων, ή γενικότερα συντηρητικών ομάδων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι με αυτόν τον τρόπο παραμορφώνεται η ελληνική γλώσσα, με αποτέλεσμα οι νέοι να τη μαθαίνουν με τον λανθασμένο τρόπο. Επίσης, οι νέοι χαρακτηρίζονται ως λεξιπένητες, εφόσον το λεξιλόγιό τους δεν απαρτίζεται από μία πληθώρα εκφράσεων της νόρμας αλλά από λέξεις «νεόφτιαχτες» που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε επίσημες περιστάσεις επικοινωνίας.
Στην πραγματικότητα, οι νέοι δεν έχουν περιορισμένο αριθμό λέξεων στο λεξιλόγιό τους, γιατί ο αριθμός λέξεων που φτιάχνουν είναι μεγάλος, άσχετα αν οι περισσότερες είναι λέξεις της αργκό. Ωστόσο, η απουσία εκφραστικού πλούτου είναι μία πραγματικότητα, που όμως δεν σχετίζεται με τη χρήση λέξεων της αργκό και της ιδιαίτερης γλώσσας τους.
