Η Λεμονιά Παύλου διασκευάζει το διήγημα του Κώστα Καρυωτάκη σε ποίημα
Τα χρόνια, γέροντα, περάσαν
Και στη δουλειά ακόμα εσύ
Τραβάς ευθεία τη γραμμή
Χωρίς να βρίσκεις διαφυγή
Η ειδικότητα μοιραία,
απαραίτητα σημαντική
δε σε αφήνουν να τη χάσεις
Κι αν θελήσεις αλλαγή
μη διστάσεις να κρατήσεις αυτή τη σκέψη σου κρυφή
γιατί αμέσως θα σε κρίνουν
με αυτό για αφορμή
Ανάσα δίνει το φεγγάρι
στο δρόμο της επιστροφής
στροφές σα παίρνει το κοντάρι
καθώς ξεφεύγει της λαβής
Κι αν, τέλος, ψάξεις στην ταβέρνα
τη λύση να “βρεις στο κρασί
Θυμήσου τα όνειρα που χάνεις
κι η απάντηση θα “ρθει
Πες με θάρρος στον εαυτό σου
«Είμαι υπάλληλος σπουδαίος, αναγκαίος κι ευτυχής!
Τι πειράζει αν όλοι άλλαξαν κι εγώ παρέμεινα εκεί;»
