Στο πλαίσιο της παγκόσμιας ημέρας ατόμων με αναπηρία, στον χώρο του 2ου ΕΠΑ.Λ. Αλεξανδρούπολης πραγματοποιήθηκε συνέντευξη με τον Πρόεδρο του Αθλητικού Συλλόγου ΑμεΑ «Κότινος» Γιάννη Τοπσή και έναν από τους αθλητές του Συλλόγου, τον Φώτη, ο οποίος αποτελεί φωτεινό παράδειγμα δύναμης, επιμονής και δικαίωσης μέσα από τον αθλητισμό.
Ο Αθλητικός Σύλλογος Κότινος ιδρύθηκε το 2010, με αφορμή ένα σοβαρό ατύχημα που είχε μια νεαρή κοπέλα, η οποία, παρά τις δυσκολίες, εξελίχθηκε σε αθλήτρια με τεχνητό μέλος και δημιούργησε έναν Σύλλογο ΑμεΑ με στόχο τη στήριξη και την ένταξη των ατόμων με αναπηρία στον αθλητισμό. Στην πορεία αυτή συνέβαλαν προπονητές του τόπου μας.
Ο Σύλλογος Κότινος έχει να επιδείξει σημαντική αθλητική παρουσία, καθώς κατέλαβε τη δεύτερη θέση πανελλαδικά στη συνολική βαθμολογία σε όλα τα αθλήματα (200 αθλητές, 18 ενεργοί ), παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτει χορηγούς, ξεπερνώντας σωματεία από την Κρήτη, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Η προσπάθεια αυτή στηρίζεται και από τον Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης, ενώ οι αθλητές του Συλλόγου τιμώνται κάθε χρόνο στη Ναυτική Εβδομάδα, ως ηθική ανταμοιβή για τον αγώνα και την προσφορά τους.
Ο Φώτης Ντεφίδης νοσηλεύτηκε για πολύ καιρό στο νοσοκομείο, μετά από ένα τραγικό τροχαίο ατύχημα. Ο ίδιος παραδέχεται ότι έφταιγε και μετά από πολλές θεραπείες έπρεπε να ξαναπάρει πίσω τη ζωή του. Ξεκίνησε την αθλητική του πορεία το 2018 και σήμερα αγωνίζεται στα 400, 800 και 1500 μέτρα, με βασικό του στόχο τη συμμετοχή στα 100 μέτρα. Οι επιδόσεις του είναι εντυπωσιακές, καθώς έχει βελτιώσει σημαντικά τους χρόνους του και έχει κατακτήσει σημαντικές διακρίσεις, όπως η πρώτη θέση στη σφαιροβολία το 2020 στο Ολυμπιακό Στάδιο. Πέρα από τις αθλητικές επιτυχίες, ο Φώτης αποτελεί πρότυπο για τα υπόλοιπα παιδιά του Συλλόγου, τα οποία προέρχονται από όλες τις κατηγορίες αναπηρίας, καθώς τα στηρίζει και τα ενθαρρύνει καθημερινά.
Η συνέντευξη που ακολουθεί αναδεικνύει τη σημασία της δια βίου άθλησης, τη συμβολή του αθλητισμού στη σωματική και ψυχική υγεία, αλλά και το πώς η σωστή υποστήριξη από την οικογένεια και την κοινωνία μπορεί να μετατρέψει τις δυσκολίες σε δύναμη και ελπίδα.
Η συνέντευξη διενεργήθηκε από τους εξής μαθητές/τριες: Αϊβάζη Σμαράγδα, Μακρίδη Αγάπη, Δαρδακούλη Μαρία, Σιγάλα Μαρία, Παπαδοπούλου Ιωάννα, Κουρτίδη Ευστάθιο, Τσομπανάκη Χρυσούλα, ενώ συμμετείχε το Τμήμα ΒΥΓ1. Οι μαθητές/τριες υπέβαλαν στον Φώτη τις ακόλουθες ερωτήσεις:
Ερώτηση : Τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε να ξεκινήσετε τον αθλητισμό και πώς εξελίχθηκε η πορεία σας μέχρι σήμερα;
«Ξεκίνησα τον αθλητισμό το 2018 και από τότε άλλαξε εντελώς η ζωή μου. Στην αρχή δεν φανταζόμουν ότι θα φτάσω τόσο μακριά, όμως με τη σκληρή δουλειά και τη βοήθεια των προπονητών μου κατάφερα να βελτιωθώ πολύ. Στα 800 μέτρα, για παράδειγμα, κατέβασα τον χρόνο μου από 4:25 σε 3:56, ενώ στα 400 μέτρα έφτασα στο 1:41. Το 2020, στο Ολυμπιακό Στάδιο, κατέκτησα την πρώτη θέση στη σφαιροβολία. Μάλιστα, φτάσαμε και στη δεύτερη θέση πανελλαδικά, κάτι που μας έκανε όλους πολύ περήφανους.»
Ερώτηση : Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε και πώς καταφέρατε να τις ξεπεράσετε;
«Υπήρξαν αρκετές δυσκολίες, με πιο έντονη τη διαδικασία της επιτροπής. Θυμάμαι ότι πέρασα από την επιτροπή Δευτέρα και την Παρασκευή έπρεπε ήδη να αγωνιστώ στην Αθήνα. Ήταν πολύ πιεστικό. Παρ’ όλα αυτά, είχα μεγάλη στήριξη από την οικογένειά μου, τον Σύλλογο Άνθειας και γενικά από την τοπική κοινωνία. Αυτή η υποστήριξη μου έδωσε δύναμη και κουράγιο. Η στιγμή που πήρα το χρυσό μετάλλιο ήταν μοναδική, ειδικά όταν δέχτηκα το φιλί από την Ειρήνη.»
Ερώτηση : Πόσο σημαντική είναι για εσάς η υποστήριξη από το περιβάλλον σας;
«Είναι πάρα πολύ σημαντική. Χωρίς την οικογένειά μου, τους προπονητές, τους συλλόγους και τους φορείς που με στήριξαν, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα. Είναι άνθρωποι που με ενθαρρύνουν καθημερινά και με βοηθούν να συνεχίζω, ακόμα και στις δύσκολες στιγμές.»
Ερώτηση : Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στους νέους σχετικά με τον αθλητισμό ΑμεΑ;
«Θέλω να πω ότι ο αθλητισμός είναι για όλους. Δεν είναι μόνο για τους αρτιμελείς. Τα άτομα με αναπηρία έχουν ίσα δικαιώματα στον αθλητισμό και στη ζωή. Θα ήθελα ο κόσμος να στηρίζει τον αθλητισμό ΑμεΑ, είτε με δωρεές είτε ως εθελοντής. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να σεβόμαστε την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία, να μην παρκάρουμε πάνω στις ράμπες και να διεκδικούμε πιο προσβάσιμες αθλητικές εγκαταστάσεις. Ο αθλητισμός βοηθά πολύ, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.»
Ερώτηση : Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι και τα όνειρά σας για το μέλλον;
«Οι επόμενοι στόχοι μου είναι να αγωνιστώ στα 100 και 200 μέτρα, να συνεχίσω τη σφαιροβολία και γενικά να βελτιώνομαι συνεχώς. Θέλω να παραμείνω υγιής και να μπορέσω να συνδυάσω τον αθλητισμό με την εργασία, γιατί μου αρέσει πολύ να δουλεύω. Ποτέ δεν ένιωσα αποθάρρυνση, το αντίθετο μάλιστα· όλοι με ενθάρρυναν. Πιστεύω ότι ο αθλητισμός μπορεί να είναι δια βίου και να βελτιώνει την ποιότητα ζωής μας.»
Ερώτηση : Ποια αθλήματα μπορούν να ακολουθήσουν τα παιδιά με αυτισμό και τα παιδιά με σύνδρομο Down; «
«Τα παιδιά με αυτισμό έχουν πολύ μεγάλο εύρος δυνατοτήτων. Πολλά από αυτά αγαπούν ιδιαίτερα το νερό και γι’ αυτό το κολύμπι είναι ένα άθλημα που τα βοηθά πολύ και το απολαμβάνουν πραγματικά. Εκεί νιώθουν άνετα, χαλαρώνουν και περνούν όμορφα. Κάποια παιδιά με αυτισμό, βέβαια, ασχολούνται και με τον στίβο, ανάλογα με τις δυνατότητες και τα ενδιαφέροντά τους. Τα παιδιά με σύνδρομο Down εντάσσονται οργανωμένα στον στίβο, βγάζουν δελτίο και ανήκουν κανονικά στην ομάδα του στίβου. Όσοι αθλητές έχουν δελτίο προπονούνται συστηματικά, συνήθως 5 έως 7 φορές την εβδομάδα, πάντα με ασφάλεια και σύμφωνα με τις οδηγίες των προπονητών. Στην κολύμβηση υπάρχει διαχωρισμός ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο: τα μικρότερα παιδιά προπονούνται στη μικρή πισίνα, ενώ τα μεγαλύτερα στη μεγάλη, ώστε όλοι να νιώθουν ασφαλείς και να εξελίσσονται σωστά.»
Ο αθλητισμός ΑμεΑ μας θυμίζει ότι τα όρια δεν βρίσκονται στο σώμα, αλλά στη σκέψη. Μέσα από την προσπάθεια, τη στήριξη και την αποδοχή, τα άτομα με αναπηρία μπορούν να εξελιχθούν, να διακριθούν και να αποτελέσουν πηγή έμπνευσης για όλους μας. Όταν η κοινωνία ανοίγει δρόμους και όχι εμπόδια, τότε ο αθλητισμός γίνεται δύναμη ζωής, ισότητας και ελπίδας.
Επιμέλεια: Φραγκούλα Κολοσέντα
Εκπαιδευτικός ΠΕ02
2ο ΕΠΑ.Λ. Αλεξανδρούπολης
