Συμπεριφορισμός
Ο όρος «συμπεριφορισμός» δημιουργήθηκε από τον Τζον Γουάτσον (1878–1959). Ο Watson πίστευε ότι διαμορφώνοντας μια θεωρία σκέψεων, σκοπών ή άλλων υποκειμενικών εμπειριών ήταν αντιεπιστημονικό και επέμενε ότι η ψυχολογία πρέπει να εστιάζει σε μετρήσιμες συμπεριφορές. Για τον συμπεριφορισμό, η μάθηση είναι η απόκτηση μιας νέας συμπεριφοράς μέσα από την εξάρτηση.
Εξάρτηση (διαμόρφωση)
Υπάρχουν δύο τύποι εξάρτησης:
- Κλασική εξάρτηση, όπου η συμπεριφορά γίνεται μια ευέλικτη απάντηση στο ερέθισμα.
- Συντελεστική εξάρτηση, όπου υπάρχει μια ενίσχυση της συμπεριφοράς με ανταμοιβή ή τιμωρία.
Η κλασική εξάρτηση καταγράφηκε από τον Ιβάν Πάβλοφ όταν είδε ότι αν τα σκυλιά συσχετίσουν την παράδοση φαγητού με ένα λευκό περίβλημα ή με το χτύπημα ενός κουδουνιού, παράγουν σάλιο, ακόμα κι όταν δεν φαίνεται ή δε μυρίζει φαγητό. Η κλασική εξάρτηση όσον αφορά αυτήν τη μορφή μάθησης είναι η ίδια είτε αφορά σκύλους ή ανθρώπους. Η συντελεστική εξάρτηση, ή ο ριζοσπαστικός συμπεριφορισμός, ενισχύει αυτήν τη συμπεριφορά με ανταμοιβή ή τιμωρία. Μια ανταμοιβή αυξάνει την πιθανότητα επανάληψης της συμπεριφοράς, μια τιμωρία μειώνει την πιθανότητα.
Οι συμπεριφοριστές βλέπουν την μαθησιακή διαδικασία ως μια αλλαγή συμπεριφοράς και θα ρυθμίσουν το περιβάλλον για να αποσπάσουν τις επιθυμητές απαντήσεις μέσα από τέτοια εργαλεία όπως οι συμπεριφοριστικοί στόχοι, μάθηση με βάση την ικανότητα και η ανάπτυξη δεξιοτήτων και εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η εφαρμοζόμενη ανάλυση συμπεριφοράς, η μέτρηση με βάση το πρόγραμμα σπουδών και η άμεση διδασκαλία έχουν δημιουργηθεί με βάση αυτό το πρότυπο.
