Στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γιώργου Κοκκόλη «Η Ανάσταση ως ψαρόκολλα - Ή πως η ζωή χλευάζει τον θάνατο» συζητήθηκε το κλασικό θέμα του Θεού.
Παρ” ό,τι ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να αποδείξει την ύπαρξή του (και μη ξεχνάμε, το βάρος της απόδειξης πέφτει σ” αυτόν που κάνει τον ισχυρισμό) πολύς κόσμος αισθάνεται καλά πιστεύοντας – πράγμα εξαιρετικά καλό για τους ίδιους, και σεβαστό.
Η πλάκα ξεκινάει όμως όταν προσπαθούν να δικαιολογήσουν την (αδικαιολόγητη και σαδιστική, στην περίπτωση που υπήρχε Θεός) στάση του σε σχέση με τους ανθρώπους.
Σ” ένα σχόλιό του/της ο rareware, δικαιολογεί την αδράνεια του Θεού, γράφοντας:
«Αν ο Θεός με ένα και μόνο νεύμα του εξαφάνιζε τον πόνο από την γη, τότε αυτό θα σήμαινε ότι δεν σέβεται την ελευθερία όλων των ανθρώπων και των αποφάσεών τους.»
Για να λάβει την αφοπλιστική απάντηση του ein steppenwolf:
«Τότε μακάρι να μην τη σεβόταν! Ιδιαίτερα των καρκινοπαθών παιδιών.»
