Στις μέρες μας, η θανατική ποινή, παρ “όλο που έχει εκλείψει σε έναν μεγάλο αριθμό χωρών,εξακολουθεί να κάνει την εμφάνισή της. Η τιμωρία αυτή πρέπει να καταργηθεί εξ” ολοκλήρου, άποψη που θα υποστηρίξω με κάποια βάσιμα επιχειρήματα. Είναι ευρέως γνωστό ότι πολλοί άνθρωποι αγωνίζονται καθημερινά για την εξάλειψη της θανατικής ποινής. Η »εσχάτη των ποινών» ,όπως ονομάζεται αλλιώς, θεωρείται δικαιολογημένα από πολλούς μία πράξη εξαιρετικής βαναυσότητας και αγριότητας. Εγώ, συμμεριζόμενος την άποψη των ατόμων που επιθυμούν την κατάργηση της τιμωρίας αυτής, θέλω να τονίσω ότι εδώ δεν τίθεται τόσο θέμα δικαιοσύνης, όσο θέμα εκδίκησης. Συγκεκριμένα, με τη ή ποινή -όπως ισχυρίζονται οι οπαδοί της -δικαιώνονται οι συγγενείς του θύματος και τιμωρείται και ο δράστης. Δυστυχώς, οι άνθρωποι που χάνουν κάποιον δικό τους, πολλές φορές τυφλώνονται από το μίσος και την απέχθεια που τρέφουν προς τον ένοχο και δε ζητούν παρά μόνο τον θάνατό του. Εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι ακόμα και ο χειρότερος κατά συρροήν δολοφόνος δεν θα πρέπει να τιμωρείται με μια τέτοια απάνθρωπη πράξη. Η πολιτεία είναι αυτή που πρέπει να βρει τρόπους και να λάβει μέτρα, αποσκοπώντας στη σωστή κοινωνικοποίηση του εγκληματία. Υπάρχουν σωφρονιστικά ιδρύματα και φυλακές, όπου θα μπορούσε να κρατηθεί ο δράστης ως τιμωρία για το έγκλημά του. Άλλωστε, δικαιοσύνη δεν είναι να αφαιρείς ζωή,αλλά να την χαρίζεις.Ένα δεύτερο επιχείρημά μου, είναι ότι με τη θανατική ποινή δεν υπάρχουν περιθώρια επανένταξης του ατόμου στην κοινωνία, καθώς και σωστής κοινωνικοποίησης και μεταμέλειας από το πρόσωπό του,αφού η ζωή του αφαιρείται. Θα πρέπει να δίνεται στον εγκληματία δυνατότητα επανόρθωσης για την όποια πράξη του. Η πολιτεία σε πολλές περιπτώσεις θα πρέπει να τον τιμωρεί αυστηρά, αλλά σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να επέρχεται ο θάνατος ως η καλύτερη λύση. Συνήθως, οι κακοποιοί έχουν ανατραφεί με λάθος τρόπο, είτε επειδή έχασαν τα κοντινά τους πρόσωπα, είτε επειδή δεν είχαν συχνή επαφή μαζί τους. Αυτό σημαίνει ότι κατέληξαν να είναι αυτοί που είναι λόγω εσφαλμένης κοινωνικοποίησης Είναι καθήκον της κοινωνίας, λοιπόν, να προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον εγκληματία σαν κάποιον που έχει χάσει τον δρόμο του και όχι σαν κάποιον βάρβαρο που πρέπει πάση θυσία να τον ρίξουν από τον γκρεμό. Η σωστή κοινωνικοποίηση μπορεί να επιτευχθεί μέσω σωφρονιστικών ιδρυμάτων ή φυλακών, όπου ο ένοχος θα έχει συχνή επαφή με άτομα και δε θα απομονώνεται σαν φίδι στον λάκκο του. Μπορεί επίσης, να υπάρξουν ειδικά προγράμματα για τον εγκληματία, όπου ο ίδιος θα συσκέπτεται με κάποιον ψυχολόγο, ο οποίος θα μαθαίνει το παρελθόν του κακοποιού και θα του δίνει συμβουλές, έτσι ώστε ο τελευταίος να βαδίσει προς έναν καλύτερο δρόμο.Με βάση τα επιχειρήματα που παρέθεσα παραπάνω, πιστεύω ότι η θανατική ποινή πρέπει να καταργηθεί, για να ζήσουμε σε μία κοινωνία της πραγματικής δικαιοσύνης, μία κοινωνία ανανεωμένη για όλους.