Ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι μεταξύ τους και ότι διακρίνονται σε ανώτερους και κατώτερους με βάση ορισμένα χαρακτηριστικά τους,όπως είναι το χρώμα του δέρματός τους και η χώρα από την οποία κατάγονται. Κατά την γνώμη μου,το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού είναι ο φυλετικός ρατσισμός. Ο άνθρωπος είναι από την φύση του προληπτικός. Αυτό σημαίνει ότι είναι στην φύση του να εστιάζει στην όψη κάποιου άλλου και στα εξωτερικά χαρακτηριστικά εκείνου,μένοντας και επιμένοντας με αρνητικό τρόπο σε αυτά,εάν είναι διαφορετικά από των υπολοίπων.

   Δυστυχώς,στις μέρες μας,ο ρατσισμός συναντάται σε μεγάλο βαθμό και σε όλα του τα είδη (φυλετικός,κοινωνικός,κ.ά.).Και φυσικά,δεν απαντάται μόνο στα σχολεία ή στους εργασιακούς χώρους. Απαντάται παντού,σε εξωτερικούς χώρους,στο δρόμο,στις καφετέριες,σε ένα κατάστημα. Και σίγουρα όλοι έχουμε παρατηρήσει ένα παιδί,το οποίο κάθεται μόνο του στο προαύλιο κατά την διάρκεια του διαλείμματος,επειδή το δέρμα του είναι πιο σκούρο από των υπολοίπων ή το ότι σε μερικά καταστήματα απαγορεύεται η είσοδος σε ανθρώπους που δεν είναι Έλληνες. Αυτά είναι,προφανώς,ελάχιστα από τα παραδείγματα εμφάνισης ρατσισμού και,μάλλον,και μερικά από τα πιο ήπια. Σχεδόν καθημερινά βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων ότι ξυλοκοπήθηκε άσχημα κάποιος άνθρωπος από άλλη χώρα. Βλέπουμε άστεγους στον δρόμο να κοιμούνται στα παγκάκια και να μην έχουν χρήματα για να καλύψουν ούτε τις βασικές τους ανάγκες,αφού οι επιχειρήσεις δεν τους δέχονται για δουλειά,εξαιτίας της καταγωγής τους. Κάτι επιπλέον πολύ χαρακτηριστικό είναι οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες,που συναντάμε πολύ συχνά στην καθημερινή μας ζωή. Η αναπηρία αυτών των ανθρώπων μπορεί να οφείλεται σε κάποιο εγκεφαλικό πρόβλημα ή σε μία ανεπανόρθωτη βλάβη κάποιων μελών του σώματός τους και να μην είναι δικό τους το φταίξιμο. Κατά την δική μου άποψη,οι άνθρωποι αυτοί είναι οι πιο ευάλωτοι πολίτες μίας κοινωνίας. Χρειάζονται περισσότερη προσοχή και φροντίδα από όλους μας. Και όμως,συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Παρατηρούμε παντού γύρω μας ανθρώπους με ειδικές ανάγκες να περιγελιούνται από άλλα άτομα,να μην γίνονται δεκτοί σε υπηρεσίες,να δέχονται άτυπη κοινωνική κριτική από άλλους.

   Αυτό λοιπόν πρέπει να αλλάξει. Ζούμε σε μία σύγχρονη κοινωνία με γνώσεις και αρχές.Δεν πρέπει να γινόμαστε θύματα κάποιων ατόμων ή να δεχόμαστε τον ρατσισμό ως κάτι φυσιολογικό,επηρεασμένο από άλλα άτομα. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι,ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός τους,την καταγωγή τους,τη σωματική τους διάπλαση και την οικονομική τους κατάσταση. Πρέπει να δεχόμαστε την διαφορετικότητα και την μοναδικότητα των άλλων γιατί αυτό είναι που τους κάνει ξεχωριστούς. Δεν είναι μόνο ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα κάποιου που τον κάνει να ξεχωρίζει από το σύνολο,αλλά και η εμφάνισή του,τα χαρακτηριστικά του. Αυτός είναι και πρέπει να δεχτεί τον εαυτό του όπως είναι,ακριβώς όπως και οι υπόλοιποι (πρέπει) να τον δέχονται. Είναι βασικό λοιπόν να υποστηρίζουμε τους ανθρώπους οι οποίοι είναι θύματα ρατσισμού. Γιατί ο ρατσισμός,ανεξάρτητα από το είδος του,είναι ρατσισμός και αξίζει να πολεμάμε εναντίον του. Όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε την άδικη διάκριση που γίνεται για τους λίγο διαφορετικούς από εμάς ανθρώπους και να δεχτούμε την ισότητα που υπάρχει μεταξύ μας.