Στις μέρες μας αποτελεί αξιοπερίεργο φαινόμενο να συναντήσουμε μια οικογένεια η οποία αφιερώνει χρόνο για επικοινωνία. Είναι θλιβερό  πως εάν εισβάλλουμε σε οποιοδήποτε νοικοκυριό, θα αντικρίσουμε άτομα υπνωτισμένα από την τεχνολογία. Τότε δεν πρόκειται για μια οικογένεια, απλά για μερικά άτομα τα οποία συνυπάρχουν και ζουν στον ίδιο χώρο, κάτω από την ίδια στέγη. Αυτή η στέγη όμως δεν θα είναι γερή και θα πέσει  να τους πλακώσει  εφόσον τα θεμέλια του σπιτιού είναι σαθρά . Και θεμέλια του σπιτιού αποτελεί η οικογένεια. Προκειμένου τα μέλη της οικογένειας να έχουν μια αρμονική και ομαλή συμβίωση είναι αναγκαίο να επικοινωνούν. Αυτή δεν είναι μια γενική θέση άνευ ουσίας. Η επικοινωνία κρατά τα σκήπτρα της οικογένειας. Είναι απαραίτητο στοιχείο της δομής της.  Η έλλειψη αυτού του στοιχείου επιφέρει ολέθρια αποτελέσματα στο οικογενειακό περιβάλλον.

  Καταρχήν, οι γονείς είναι εκείνοι που φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Σαν τους συντονιστές της οικογένειας έπρεπε να φροντίσουν να μη ξεφύγει ο έλεγχος. Κατέχουν την ωριμότητα της ηλικίας τους και έχουν γευτεί τη ζωή. Επομένως, οφείλουν να προσφέρουν στα παιδιά τις γνώσεις τους και τη νουθέτησή τους. Άλλωστε, έχουν βαρυσήμαντο και πρωταρχικό ρόλο στην κοινωνικοποίηση τους. Δυστυχώς, αυτό είναι που πρέπει και όχι αυτό που γίνεται. Οι περισσότεροι είναι χαμένοι στους δρόμους, άλλοι ξημεροβραδιάζονται σε αποπνικτικά γραφεία και άλλοι περιφέρονται στο σπίτι δείχνοντας αδιαφορία. Το σωστό είναι να  προσεγγίσουν τα παιδιά τους, να διεισδύσουν στο ψυχικό τους κόσμο και να είναι έτοιμοι να απαντήσουν σε τυχόν προβληματισμούς. Πρέπει να ανακουφίζουν και να ηρεμούν τους νέους.  Είναι αναγκαίο να έχουν άμεση κι αληθινή επαφή. Διαφορετικά θα καταλήξουν να μη γνωρίζουν καν το παιδί τους. Θα αποκτήσουν το χαρακτηρισμό του  << κακού >>  ή του  << καλού >>  γονέα. Θα τους ξεφύγουν τα λουριά και δε θα μπορούν να μαζέψουν τη κατάσταση καθώς τα παιδιά θα γίνουν ανεξέλεγκτα και δε θα  υπακούν σε προσταγές ή προειδοποιήσεις. Συνεπώς, η οικογενειακή ισορροπία θα διαταράσσεται και θα κλυδωνίζεται. Οι δύο σύζυγοι αρχίζουν να απομακρύνονται και να αισθάνονται ξένοι μεταξύ τους . Σιγά σιγά,  οι καβγάδες, οι εντάσεις και οι λογομαχίες λαμβάνουν θέση ανάμεσα τους.  Κανείς δεν έχει απόλυτα δίκιο κι ούτε βγαίνει κερδισμένος, αφού όλοι ισοπεδώνονται   ψυχολογικά. Επίσης, οι δεσμοί χαλαρώνουν έως που λύνονται. Η έχουσα κατάσταση έχει μεγάλο αντίκτυπο στα παιδιά  τα οποία βιώνουν το αίσθημα της μοναξιάς.

Τα παιδιά αντιλαμβάνονται το ενδιαφέρον, όμως πιο πολύ αντιλαμβάνονται την αδιαφορία. Κλείνονται στον εαυτό τους και αναστενάζουν αντί να χαμογελούν. Στενοχωριούνται και γεμίζουν τη ψυχούλα τους με πικρία γιατί δεν είναι κανείς εκεί να τους ακούσει, να τους απαλύνει τον πόνο, να τους καθησυχάσει και να τους μεταδώσει αισιοδοξία. Αντιμετωπίζουν μόνοι τους τα προβλήματα που τους απασχολούν. Στη  παραμικρή παρατήρηση ξεσπούν έντονα. Ίσως γίνουν κι αντικοινωνικοί καθώς νιώθουν ότι δε μπορούν να επικοινωνήσουν με κανέναν. Δεν αισθάνονται το  ΄’  εμείς ‘’  απλά ένα ‘’εγώ ‘’ το οποίο δεν πηγάζει από εγωισμό αλλά από την αντίληψη ότι είναι μόνοι τους στον κόσμο. Άλλα παιδιά πάλι δημιουργούν ευέξαπτους χαρακτήρες, αποτελούν πνεύμα αντιλογίας και εμπλέκονται σε μπελάδες με άλλα παιδιά. Τέλος, παρατηρείται  κρίση στις ανθρωπιστικές αξίες τους και διατρέχουν κίνδυνο για διαταραγμένη μελλοντική ζωή.

   Τέτοια άτομα απαρτίζουν μια κοινωνία ταραχώδης και αλλοπρόσαλλη στην οποία εκλείπει η οργάνωση. Αυτό είναι φυσιολογικό διότι θα υπάρχουν άτομα στις διάφορες βαθμίδες που  αδυνατούν να επικοινωνήσουν. Άτομα που δεν έχουν μάθει να συμβιβάζονται, να υπακούν, να κάνουν διάλογο και να παίρνουν αποφάσεις από κοινού. Η κοινωνία χαρακτηρίζεται από στασιμότητα και δεν μπορεί να υπάρξει άξονας για άνοδο. Αφετέρου, μια τέτοια στάση θα μεταδοθεί και στις επόμενες γενιές.

Άρα, η επικοινωνία είναι  ο στυλοβάτης της οικογένειας. Λέγοντας ότι μιλάμε δε σημαίνει ότι επικοινωνούμε Τα τυπικά ‘’Καλημέρα’’, ‘’ Καληνύχτα’’ και ότι ανταλλάσσουμε δύο – τρία νέα δεν αποτελούν επικοινωνία. Η έλλειψη της μπορεί να αποδειχθεί επιζήμια τόσο στον οικογενειακό ιστό (τα άτομα διαπληκτίζονται και ψυχραίνονται) όσο και στην κοινωνία. Αντίθετα, η παρουσία της είναι το έρεισμα για κάθε τροχοπέδη και ενδυναμώνει τα μέλη της οικογένειας.