-Μίλησε μου για την αγάπη-

-Μίλησε μου για την αγάπη-

     Love, dashuri, amour, אהבה, любов, liebe, amare, αγάπη… Πολλές γλώσσες, μια λέξη, ένα συναίσθημα. Αγάπη, σύμφωνα με την κοινή γνώμη, είναι ένα έντονο θετικό συναίσθημα το οποίο αισθανόμαστε για κάποιο πρόσωπο με το οποίο συνήθως έχουμε μια στενή σχέση, είτε φιλική είτε ερωτική. Είναι όμως οι λέξεις και οι ορισμοί τόσο δυνατοί και κατατοπιστικοί έτσι ώστε να <<ζωντανέψουν>> κάτι που μπορείς μόνο να το αισθανθείς και να το νιώσεις για να το καταλάβεις;

Χαρακτηριστικά, ο συγγραφέας και ψυχολόγος Λέο Μπουσκάλια είχε αναφέρει: »Είναι δυνατό για μένα και όχι παράλογο να αγαπώ τον καθένα με την ίδια ένταση και πάλι να έχω όλη την ενέργεια της αγάπης μέσα μου, όπως την είχα πριν». Η αγάπη, όπως και κάθε συναίσθημα, είναι κάτι που παίρνει <<σάρκα και οστά>> όταν είναι πολύ έντονο. <<Πώς γίνεται αυτό;>> θα αναρωτηθείτε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι που ο καθένας δείχνει την αγάπη του, είτε από ένα γράμμα, είτε από μια αγκαλιά, είτε από ένα μικρό δώρο. <<Κοστίζει πολύ η αγάπη; Και αν ναι πόσο;>>. Όπως διαπιστώνουμε, στις μέρες μας υπάρχουν όλα τα παραπάνω, δηλαδή το γράμμα, η αγκαλιά, το δώρο, και πολλά άλλα, χωρίς να υπάρχει το ουσιαστικότερο, η αγάπη. Χωρίς αυτήν όλα χάνουν ολόκληρο το νόημα τους. Από εδώ καταλαβαίνει κανείς πως η αξία της αγάπης δεν εκτιμάται σε χρηματικό κόστος, αλλά είναι κάτι <<δωρεάν>> και ταυτόχρονα ανεκτίμητης αξίας. Ας φέρουμε σαν παράδειγμα την ζωή του Ιησού Χριστού και ας την δούμε από την οπτική της αγάπης. Στις μέρες μας, ανεξαρτήτως θρησκευτικού προσανατολισμού, διαπιστώνουμε πόσες εχθροπραξίες, μισαλλοδοξία και θρησκευτικούς πολέμους έχει βιώσει η ανθρωπότητα. <<Μα καλά γίνεται ο Θεός να είναι σύμφωνος με τον θάνατο ανθρώπων που γίνονται στο όνομά του;>>. Μέσα από τα λόγια του Ιησού και όσων ανθρώπων μίλησαν για την αληθινή αγάπη διαπιστώνουμε πως υπάρχει μια <<εκκλησία>>, η οποία μας χωράει όλους. Το όνομα αυτής είναι η αγάπη! <<Μα πώς γίνεται οι άνθρωποι στην αγάπη να κάνουν εξαιρέσεις; Την στιγμή που πολλοί ήταν αυτοί, Προ Χριστού και Μετά Χριστόν, απέδειξαν το αντίθετο;>>. Κοιτάμε το προσωρινό και όχι το ουσιαστικό και μόνιμο. Ζούμε μια ζωή την οποία δεν ζούμε αληθινά, καθώς υποτιμάμε την δύναμη της αγάπης. <<Πάτερ άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι>>, είχε πει ο Ιησούς καρφωμένος πάνω στον σταυρό. Η δικιά μου μετάφραση σε αυτό δεν θα ήταν <<όταν ο Θεός κατέβηκε στην γη>> αλλά <<όταν ο Θεός έγινε ένα με εμάς, άνθρωπος!>>. Ποιο λοιπόν το νόημα να διαχωρίζουν οι θρησκείες, τα σύνορα και οι ιδεολογίες αυτό που εν τέλει μάς συνδέει, την ανθρωπιά και την αγάπη μας; Και αυτό είναι το μεγαλύτερο μάθημα που παίρνει κανείς από την ζωή του Ιησού ως άνθρωπος. Πως το θεϊκό δεν βρίσκεται μετά θάνατον αλλά ούτε σε κάτι υλικό. Βρίσκεται μονάχα στην αγάπη και στην ανθρώπινή μας φύση. Και αυτή είναι εν τέλει η μαγεία, το να είσαι άνθρωπος. Άνθρωπος με συναισθήματα, με αγάπη και συγχώρεση. Όσο παραμένει το δηλητήριο του μίσους στην καρδιά τόσο πιο καταστροφικοί γινόμαστε, τόσο για εμάς όσο και για τους άλλους! Βοήθησε τον άλλον, κάντο για εσένα και για αυτόν, κέρδος θα υπάρχει μόνο! Αγκάλιασε! Κλάψε! Γέλα! Αγάπησε μαζί με τους άλλους! Ξέχνα αυτά που μας χωρίζουν και δες αυτό που μας ενώνει! Εκτίμησε το διαφορετικό και μην το καταδικάσεις! Θεράπευσε το μίσος με την αγάπη!

Μην φοβάσαι να αγαπήσεις, να αγκαλιάσεις, να κλάψεις. Μην προσπαθείς να διδάξεις την αγάπη, αλλά να βοηθήσεις τους άλλους να ανοίξουν τον δικό τους δρόμο προς αυτήν. Η αγάπη είναι ένας όρος που δεν γίνεται να έχει έναν αντικειμενικό ορισμό, καθώς αυτός θα τον περιορίζει. Μην φοβάσαι να είσαι αυτό που σου έδωσε είτε ο Θεός είτε η φύση, πάνω από όλα η ανθρωπιά!

 

Ζωγράφος Παναγιώτης Γ’1, 3ο ΓΕΛ ΠΑΤΡΩΝ

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης