Τείνουμε να ζούμε σε έναν υπερσύγχρονο κόσμο, με ρυθμούς ασύλληπτων ταχυτήτων, τους οποίους κοπιάζουμε να προλάβουμε. Σε αυτήν μας την προσπάθεια παραμελούμε συχνά τα βιβλία. Μολαταύτα, υπάρχουν ορισμένα ποσοστά ανθρώπων, στα οποία συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ, που συνεχίζουν να λαμβάνουν υπ’ όψιν την αξία του βιβλίου και να εντάσσουν –όσο επιτρέπεται ειδικά σε εμάς τους μαθητές!- στην καθημερινότητά τους την ανάγνωση.
Τι σημαίνει το βιβλίο για εμένα; Πρωτίστως, τα βιβλία διαθέτουν μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, αφού μου προσφέρουν τη δυνατότητα «να λυτρωθώ» και να διαφύγω από την πιεστική ρουτίνα της καθημερινότητας και το άγχος του πραγματικού κόσμου. Η ανάγνωση –αυτή που κάνουμε πραγματικά για τον εαυτό μας και όχι για άλλους σκοπούς- μου επιτρέπει να ζήσω τη μέρα μου με πιο αργούς και υγιείς ρυθμούς, «να πατήσω λίγο φρένο» και μέσα από τον κόσμο της «να καθαρίσω» προσωρινά το μυαλό μου. Σε δεύτερο χρόνο, αξιοποιώ την ανάγνωση βιβλίων για την επίτευξη των στόχων μου αυτή τη χρονιά, τη συμμετοχή μου δηλαδή στις πανελλήνιες εξετάσεις. Έτσι, έχω την ευκαιρία να εμπλουτίσω το λεξιλόγιό μου, να εξελίξω τη γενικότερη χρήση του λόγου μου, καθώς και να αντλήσω έμπνευση για τη συγγραφή των δικών μου κειμένων. Τέλος, ο μεγαλύτερός μου φόβος είναι η στασιμότητα –μυαλού και σώματος. Διαβάζω βιβλία, λοιπόν, όποτε υπάρχει χρόνος, προκειμένου να διευρύνω τους ορίζοντές μου, να ανανεωθώ η ίδια και να αμφισβητήσω ξανά και ξανά τη θέση μου, ώστε να την επαναπροσδιορίσω και να φτάσω πιο κοντά στην αλήθεια.
Κι ενώ τα παραπάνω υποδηλώνουν μία υγιή σχέση με το βιβλίο, δεν υπάρχει χρόνος –όχι όσος θα ήθελα τουλάχιστον!-, ώστε αυτή η σχέση να πραγματώνεται. Κατ’ αρχάς, όντας «παγιδευμένη>> στην τεχνοκρατική μορφή του εκπαιδευτικού συστήματος, είμαι αναγκασμένη να δώσω προτεραιότητα στη σχολική και φροντιστηριακή προετοιμασία, η οποία προωθεί τον ψιττακισμό και την εμπέδωση ατέρμονων λεπτομερειών, παρά στο προσωπικό διάβασμα, αυτό που γίνεται με απόλυτα προσωπική θέληση και ευνοεί τον πνευματικό μου πλούτο. Ωστόσο, προσπαθώ να εντάσσω την ανάγνωση βιβλίων στον ελεύθερό μου χρόνο –ο οποίος ομολογουμένως δεν είναι και πολύς!-, όπως πριν από τον ύπνο ή ενδιάμεσα στις δραστηριότητέσμου. Συχνά όμως παρακωλύω την ίδια μου την προσπάθεια, καθώς γίνομαι «άθυρμα» της μάστιγας της οθόνης. Στιγμές δηλαδή που είμαι τρομερά κουρασμένη και που «η μπαταρία» της διάθεσής μου «έχει φτάσει στο μηδέν», επιλέγω την άνεση της πολύχρωμης και διασκεδαστικής οθόνης του κινητού μου, αντί για την παρηγοριά των σελίδων του βιβλίου μου.
Συμπερασματικά, η ανάγνωση βιβλίων διαθέτει κορυφαία θέση στην καρδιά και τις προσωπικές αξίες μου. Προς το παρόν, ωστόσο, αυτό δεν είναι αρκετό, ώστε να δώσω σε αυτή τη δραστηριότητα τον χρόνο και τη σημασία που της αρμόζει. Κλείνω, επισημαίνοντας ότι ο σημερινός κόσμος συνιστά αναντίρρητα «δρόμο μετ’ εμποδίων» για τους βιβλιόφιλους.
Αγγελική Καββαδία, μαθήτρια της Γ´ Λυκείου, Πανελληνιομάχος, Middle mountain College News, 24-01-2025
