Ο Γιώργος Γεωργιάδης, γνωστός και ως ROUS, είναι Έλληνας τραγουδοποιός με ιδιαίτερη χροιά. Το ζώδιο του είναι παρθένος, η ομάδα του Ολυμπιακός και εμείς είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε μαζί του στις 14/11/2021 και να μάθουμε ενδιαφέρουσες πληροφορίες τόσο για εκείνον όσο και για την καριέρα του, στο πλαίσιο του προγράμματος «Σύγχρονη Μουσική-Μade in Greece».
-Από που ξεκίνησε όλο αυτό το πάθος σας για την Μουσική;
Αρχικά το πάθος μου για την μουσική ξεκίνησε από μικρή ηλικία, συγκεκριμένα ήταν περισσότερο το πάθος των ήχων. Είχα δίψα να μάθω πώς δημιουργούνται όλοι αυτοί οι ήχοι που ακούμε. Επίσης όταν ήμουν μικρός έκανα απόπειρες, έτσι ώστε να γράψω τραγούδια.
-Ξεκινήσατε να γράφετε μουσική για προσωπική ευχαρίστηση ή για να περάσετε κάποιο μήνυμα;
Η αρχή είναι η προσωπική ευχαρίστηση, διότι μου δίνει νόημα και με γεμίζει αυτό που κάνω. Επιπλέον με βοηθάει να απαντάω σε ερωτήσεις, τις οποίες δεν τις είχα απαντήσει πιο πριν. Το αν τύχει να περάσω κάποιο μήνυμα στην πορεία αυτό έρχεται αναπόφευκτα. Μπορεί όμως ο τρόπος που ο κάθε ένας αντιλαμβάνεται κάποιο μήνυμα να μην είναι αυτό το όποιο θέλει να περάσει ο τραγουδιστής άμεσα, ίσως είναι κάτι έμμεσο και διαφορετικό.
-Ποιο ήταν το είδος μουσικής που ακούγατε μικρός και ποιος καλλιτέχνης σας επηρέασε;
Εκείνη την εποχή τα πράγματα ήταν λίγο περίεργα στα ραδιόφωνα, οπότε τα ακούσματά μου, περιλάμβαναν διάφορα είδη. Ο πατέρας μου έφερνε κασέτες στο σπίτι ηχογραφημένες από ραδιοφωνικούς σταθμούς. Άκουσα πολύ αμερικανική Φολκ και Έλβις Πρίσλεϊ.
-Πως αισθανόσασταν στην πρώτη σας συναυλία και πότε ήταν αυτή;
Η πρώτη μου συναυλία ήταν στο λύκειο, έπαιζα μπάσο και γενικά ήμουν πολύ χαλαρός. Παραδόξως αισθανόμουν σιγουριά, επειδή είχα μαζί μου τους φίλους μου, (ήμασταν μια μπάντα φίλων και ξέραμε ότι ο ένας στηρίζει τον άλλον). Όμως όταν έκανα μονός μου την πρώτη μου συναυλία αισθάνθηκα φρυχτά. Λόγο απειρίας ο εξοπλισμός δεν ήταν αυτός που έπρεπε, οπότε κατέληξα να παίζω σε μια σκηνή χωρίς μόνιτορ και νόμιζα καθ’ όλη τη συναυλία, ότι ήμουν φάλτσος.
-Πως αντιμετωπίζετε τα αρνητικά σχόλια τώρα και πως στα πρώτα βήματα της καριέρα σας;
Αντιμετωπίζω τα αρνητικά σχόλια όπως όλοι οι άνθρωποι, δηλαδή ένα αρνητικό σχόλιο δεν θα μου δημιουργήσει ένα ευχάριστο συναίσθημα, όμως με τον καιρό μαθαίνω να τα διαχειρίζομαι. Στην αρχή είχα περισσότερη ορμή, αλαζονεία και δεν έδινα καμία απολύτως σημασία. Όμως στη συνέχεια προσπαθούσα να καταλάβω αν είναι κακοπροαίρετο ή αν είναι πραγματικά εποικοδομητικό. Εάν όμως είναι κάτι σωστό με τον καιρό έχω μάθει να λέω ότι ίσως έχει κάποιο δίκιο, επειδή είναι σαν τρίτη μάτια.
-Πως ήταν τα παιδικά σας χρόνια και η εφηβεία σας;
Τα παιδικά μου χρόνια είχαν μαγεία, σε σχέση με το τώρα, που βλέπω τα παιδιά και όλα μου φαίνονται μεγάλα. Όσων αφορά την εφηβεία νομίζω είχα δύσκολη εφηβεία, αλλά δεν την καταλάβαινα, προφανώς και υπήρχαν κάποιες στιγμές που το καταλάβαινα, για παράδειγμα όταν ερχόμουν σε κόντρα με τους καθηγητές μου. Αλλά μέχρι εκεί.
-Με ποια κριτήρια επιλέξατε να σπουδάσετε μουσική παραγωγή και όχι κάτι πιο σχετικό με τη μουσική;
Ήταν οι επιρροές που είχα από μικρός, δηλαδή οι μουσικές που άκουγα σε κάποιες τηλεοπτικές παράγωγες και κινηματογραφικές που βλέπαμε κυρίως στην τηλεόραση, γιατί δεν μπορώ να πω ότι πήγαινα μικρός στο μεγάλο πανί και ότι ήμουν στη σινεφίλ. Μου άρεσε πάρα πολύ η μουσική επένδυση για τις ταινίες, μου άρεσε πάρα πολύ να προσπαθώ να το αναλύσω όλο αυτό κατά κάποιο τρόπο, πώς υπάρχει μια ραχοκοκαλιά, πώς εξελίσσεται η μουσική και ποια είναι τα leitmotifs σε μια ταινία. Επίσης ο κινηματογράφος και η τηλεοπτική παραγωγή, που δε με κέρδισαν στο τέλος, είναι κάτι πάρα πολύ δυνατό ως εικόνα, ως μέσο, κάτι το οποίο στη καθημερινότητά μας και όχι τόσο πολύ σε ταινίες, έχει πέσει πάρα πολύ πάνω στην κοινωνία μας και περνάει πάρα πολύ στον κόσμο αυτό τον καιρό. Νομίζω πως όφειλα στον εαυτό μου να κοιτάξω και προς εκείνη την κατεύθυνση. Τελικά, δεν θεωρώ ότι με κέρδισε και ότι κέρδισα πάρα πολλά, όμως γνώρισα κάποια πράγματα και η ζωή συνεχίστηκε.
-Ποια πιστεύετε ότι είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα σας;
Εάν έχω ένα πλεονέκτημα είναι η υπομονή, το οποίο είναι κατάκτηση, δεν είναι ένα πλεονέκτημα με το οποίο ξυπνάς μια μέρα και το έχεις. Το να έχεις υπομονή, το να καταφέρεις να την κατακτήσεις είναι ευλογία στη ζωή. Διότι η υπομονή είναι η ωραιότερη των αρετών. Αν μπορέσεις να τη δαμάσεις τότε μπορείς να έχεις και τις υπόλοιπες αρετές στη ζωή σου. Η υπομονή θα σου φέρει και όλα τα υπόλοιπα τα οποία πιστεύεις ότι μπορείς να έχεις στη ζωή σου ή θα ήθελες να έχεις. Αν έχεις υπομονή τότε θα μπορέσεις να βρεις και αγάπη, να έχεις και ελευθερία και ευτυχία και τα λοιπά.
Μειονεκτήματα έχω πάρα πολλά όπως οι περισσότεροι άνθρωποι και προσπαθώ να τα διορθώνω. Κάποιες φορές επαναλαμβάνονται. Ένα από αυτά ίσως να είναι ότι είμαι πάρα πολύ αυστηρός κριτής του εαυτού μου πολλές φορές και αυτό έχει ως αποτέλεσμα, όχι μια αναβλητικότητα, αλλά μια καθυστέρηση κάποιων πράγματων, μιας διαδικασίας που πρέπει να γίνει, γιατί κάθε φορά τα κοιτάζω, τα ξανακοιτάζω, τα ξανακοιτάζω.
-Πως νοιώσατε το 2010 όταν το τραγούδι σας «Εξαιρέσεις» ανακηρύχθηκε τραγούδι της χρονιάς;
Αισθάνθηκα πάρα πολύ ωραία που το τραγούδι ήρθε σε μια ωραία ολοκλήρωση, βγήκε στο ραδιόφωνο και στο τέλος έφτασε να γίνει τραγούδι της χρονιάς. Αλλά το ερώτημα είναι από ποιους έφτασε να γίνει τραγούδι της χρονιάς. Τραγούδι της χρονιάς έσπευσαν να το ανακηρύξουν τα media, τα οποία έχουν ανάγκη από υλικό. Τραγούδι της χρονιάς όμως το είχε κάνει ήδη ο κόσμος με την προτίμησή του και όταν κατάλαβαν τα media ότι ο κόσμος το προτιμάει ήρθαν και είπανε «Γεια σας. Σας έχουμε εδώ το τραγούδι της χρονιάς!», δηλαδή τα media έρχονται πάντα σε δεύτερο χρόνο, άλλα ο κόσμος πιστεύει σε αυτά πάρα πολύ και θεωρεί ότι ό,τι πουν έτσι είναι.
-Άρα περιμένατε ότι θα γίνει τραγούδι της χρονιάς ή σας εξέπληξε;
Όχι, δεν το περίμενα. Δεν μπορείς να ξέρεις το μέλλον. Δεν περίμενα ότι θα έχει κάποια επιτυχία τόσο μαζική. Όμως όπως έπαιζα τραγούδια στους φίλους μου, έβλεπα μια προτίμηση, οπότε έβλεπα ότι υπάρχει μια διαφορά σε σχέση με τα αλλά. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με τα άλλα, γιατί αυτό κάπως θα τον βρει το δρόμο του…
-Τι σας γεμίζει περισσότερο στη δουλειά σας και τι σας αρέσει περισσότερο;
Ο ενθουσιασμός που αισθάνομαι όταν ολοκληρώνω ένα τραγούδι. Είναι ένας ενθουσιασμός που δεν έρχεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με την ηλικία μου. (Γελάει) Έχω κάνει άλλα πόσα, αλλά κάθε φορά είναι το τελευταίο που με γεμίζει ενθουσιασμό και πρέπει να το βγάλω έξω με τα υπόλοιπα. Είναι ο ενθουσιασμός που μου δίνει, όλες οι αισθήσεις που έρχονται σε εγρήγορση όταν ολοκληρώνεις κάτι και είσαι σε θέση είτε να το ακούσεις είτε να το βάλεις στους φίλους σου.
-Από που αντλείτε έμπνευση για τους στίχους σας;
Είναι πάρα πολλά πράγματα. Εδώ είναι που έρχεται ο κινηματογράφος, δηλαδή μια επιρροή που μου άφησε ως προς το σενάριο. Όλα τα τραγούδια έχουν κάποιον ήρωα, έχουν κάποια ιστορία. Μου αρέσει πάρα πολύ η μυθοπλασία. Μου αρέσει και το βιωματικό κομμάτι σε ένα τραγούδι, αλλά και η μυθοπλασία που πάντα παίζει το ρόλο της στιχουργικά μέσα στα τραγούδια. Όταν μπαίνεις σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να ξέρεις από την αρχή τον ήρωά σου καλά, όλο το background του, από πού έρχεται, πού θα πάει, τι θέλει να κάνει, τι του έχει συμβεί, οπότε μπορείς να φτιάξεις ένα όμορφο τραγούδι, το οποίο, αν και δεν είναι απαραίτητα βιωματικό, μπορεί πραγματικά να μιλήσει στις ψυχές κάποιον ανθρώπων. Γιατί όλες οι ιστορίες μπορεί να είναι μοναδικές, αλλά μπορεί κάπου να ευθυγραμμίζονται η μια με την άλλη και σε κάποιους ανθρώπους να μιλήσει κάποια.
-Υπάρχουν πιέσεις από δισκογραφικές που να σας οριοθετούν το διάστημα που πρέπει να παραδίδετε τον επόμενό σας δίσκο;
Όχι. Τα τελευταία δέκα χρόνια έχει αλλάξει πάρα πολύ το σκηνικό σε αυτόν το τομέα. Οι δισκογραφικές έχουν αναγκαστεί λόγω των εποχών να αλλάξουν τον τρόπο που λειτουργούν. Παλιότερα, για να πάμε να ακούσουμε μουσική πηγαίναμε στο δισκάδικο, αγοράζαμε την κασέτα και οι πιο παλιοί είχαν το γραμμόφωνο, τον δίσκο, ενώ τώρα τα έχεις όλα σε μια συσκευή πολυμέσων και ακούς τα πάντα μέσω αυτής. Κάποιος θα το δαιμονοποιήσει, αλλά αυτό το πράγμα έχει αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί ο χώρος. Οπότε, όσων αφορά σε πιέσεις, εάν δεν δεσμεύεσαι από κάποιο συμβόλαιο, δεν μπορεί να σου πει κάποιος πότε θα γράψεις ούτε πως θα το βγάλεις . Αυτό έχει να κάνει με καλλιτέχνες που περιμένουν να τους πουν τι θα κάνουν. Όταν ξέρεις τι θες να πεις, τι θες να κάνεις και πότε να το κάνεις, το καταλαβαίνεις και το νιώθεις. Αν ξέρεις καλά το παιχνίδι της δισκογραφίας, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα, μπορείς να έχεις τον πλήρη έλεγχο της κατάστασης.
-Πώς κρίνετε τις μουσικές επιρροές που έχουν οι άνθρωποι και ιδιαίτερα οι νέοι;
Τις επιρροές του κάθε ατόμου δεν μπορείς να τις βάλεις απευθείας σε μια οθόνη και να τις κοιτάζεις και να τις καταλάβεις ακριβώς. Το πώς επηρεάζεται ο κάθε άνθρωπος από κάθε τι δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Για την μουσική που ακούει η πλειονότητα των νέων σήμερα, ακούω από τους πιο μεγάλους ότι λίγο δυσανασχετούν. Οι νέοι μεγαλώνουν και ψάχνουν μια ταυτότητα και κάνουν πολλές απόπειρες γι’ αυτό, απόπειρες για να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Πιθανότατα αυτό το συγκεκριμένο μέρος να μην είναι αυτό που ψάχνουν και θα το καταλάβουν και θα προχωρήσουν στην πορεία. Είναι μέρος μιας διαδικασίας. Από εκεί και πέρα, για τις επιρροές καθαυτές που έχει κάποιος, πιστεύω ότι καλύτερο είναι να προσπαθεί να τις συγκεκριμενοποιεί, όσο περισσότερο συγκεκριμενοποιεί τις μουσικές του επιρροές, τόσο πιο πολύ αυτό που θα πράξει θα έχει τη δική του ταυτότητα. Τώρα, το τι ακούνε σήμερα οι νέοι, είναι κάτι που θα αλλάξει σε κάποιο διάστημα, θα έρθει κάτι καινούριο και ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει.
-Τι έχετε μετανιώσει και αν μπορούσατε να γυρίσετε τον χρόνο πίσω τι θα αλλάζατε;
Θα πήγαινα περισσότερες βόλτες με τη μητέρα μου, με το αυτοκίνητο. Αν μπορούσα να την έχω τώρα. Ίσως ένα τηλέφωνο παραπάνω. Θα μπορούσα να το κάνω και δεν το έκανα. Είτε γιατί έπαιζα ποδόσφαιρο, είτε γιατί έκανα πρόβα με την μπάντα, αλλά δεν ήταν απαραίτητη γιατί έπαιζε καλά. Στα υπόλοιπα, σίγουρα έχω κάνει αρκετά λάθη, γιατί αν δεν κάνεις λάθη δεν μαθαίνεις. Ελάχιστες φορές όμως θα κάνω το ίδιο λάθος δύο φορές. Πρέπει να υπάρχει κάποιο σημείο αδυναμίας για να γίνει το ίδιο πράγμα.
-Πόσα χρόνια μείνατε στην Ιταλία και ποια ήταν η ασχολία σας;
Έμεινα 6 χρόνια και σπούδαζα κινηματογραφική-τηλεοπτική παραγωγή. Παράλληλα δούλευα για να καλύψω τα έξοδα επειδή ακόμα και στα δημόσια πανεπιστήμια εκεί πρέπει να πληρώσεις έναν φόρο, ο οποίος είναι ανάλογος με το εισόδημα σου. Όταν γύρισα άρχισα να γράφω τραγούδια και είχα σκοπό να τα κυκλοφορήσω, οπότε δούλεψα και ήρθα να κοινοποιήσω την μουσική μου.
-Ποια είναι τα μελλοντικά μουσικά σας σχέδια;
Θέλω να γράψω τραγούδια που να μπορούν να φτάσουν μέσα στους ανθρώπους, σε σημείο που οι ίδιοι δεν πίστευαν ότι μπορούσαν να το επιτρέψουν. Δεν είναι εισβολή. Θα ήταν μια επιτυχία ως προς αυτό που επέλεξα να κάνω στη ζωή μου. Δεν έχει να κάνει με το αν είσαι καλός επαγγελματίας ή με το αν είσαι καταρτισμένος. Ξέρεις ότι επιλέγοντας να διαλέξεις αυτό τον δρόμο, σε αυτό τον χώρο, ήταν σωστή επιλογή γιατί κατάφερες να δημιουργήσεις κώδικες επικοινωνίας. Αυτό πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι. Να επικοινωνούν.
-Πώς σας επηρέασε η πανδημία όσο αναφορά τη διάθεση σας για σύνθεση μουσικής;
Η πανδημία ήταν ένα δυσάρεστο γεγονός για όλο τον κόσμο, απλά σε έμενα συνέβη με έναν περίεργο τρόπο διότι στη πρώτη καραντίνα έμαθα ότι περιμένουμε τον πρώτο μας γιο. Μπήκα σε μια τελείως διαφορετική διαδικασία. Όφειλα να είμαι συνεχώς δίπλα στην γυναίκα μου, η οποία ήταν έγκυος. Αφού είχαμε αποκτήσει το πρώτο μας παιδί μας έκλεισαν ξανά και τότε περιμέναμε το δεύτερο παιδί μας. Γενικότερα δεν έχω καταλάβει κάτι από την πανδημία, πάντως η μουσική ήταν το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε. Η πανδημία άλλαξε τη ζωή μου τελείως.
-Πώς επηρέασαν τα παιδιά σας τον τρόπο σκέψης σας, αλλά και την καριέρα σας;
Σίγουρα με επηρέασαν, γιατί παρόλο τις υποχρεώσεις που θα “έπρεπε” να σε αγχώσουν, ξαφνικά όλα πάνε ρολόι επειδή μάλλον έτσι είναι η ζωή και δεν χρειάζεται να δαιμονοποιείς τη διαδικασία. Είναι η ζωή. Νομίζω τα παιδιά με έκαναν να συνειδητοποιώ τα όρια μου ενώ παλιότερα είχα μια άγνοια κινδύνου.
-Πόσο και σε ποιους τομείς σας επηρέασαν τα Social media;
Με βοήθησαν πάρα πολύ. Άρχισα να δημοσιεύω τραγούδια στο διαδίκτυο πριν από 11-12 (μπορεί ακόμα και 15) χρόνια και ήταν ένας δίαυλος επικοινωνίας με τον έξω κόσμο. Πλέον το διαδίκτυο δεν είναι τόσο αγνό όσο παλιότερα και επειδή όλοι πλέον έχουμε καταλάβει ότι ο καθένας μπορεί να δημοσιεύσει τα τραγούδια του εκεί υπάρχει υπερπληθυσμός καλλιτεχνών και τραγουδιών. Εν ολίγοις με βοήθησαν πολύ γιατί την εποχή που ξεκίνησα δεν ήταν τόσο διαδεδομένο και μέσα από αυτό γνώρισα ανθρώπους που με βοήθησαν να ξεκινήσω με τον πρώτο μου δίσκο.
-Τι ή ποιος σας βοηθάει όταν έχετε κάποια δυσκολία;
Ακόμα και αν δεν θέλεις να πεις ακριβώς τι σε απασχολεί είναι πολύ καλό να έχεις κάποιον που θα σε ακούσει. Το να έχω φίλους και ανθρώπους με τους οποίους μπορώ να μιλήσω ανά πάσα στιγμή όταν έχω κάποια δυσκολία και ξέρω πως με αγαπάνε είναι καταλυτικό όποιος και αν είναι είτε ένας φίλος, η γυναίκα μου ακόμα και τα παιδιά μου.
-Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που έχετε πάρει, από ποιον και πότε;
Ήταν ένας γνωστός μου. Μου είχε πει το εξής: να ξέρεις ότι μετά την επιτυχία έρχεται αναπόφευκτα μια πτώση, πάντα. Εκεί ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο δεν πρέπει να τρομάξει κανένας, γιατί η πτώση αυτή κάποια στιγμή θα σταματήσει και θα σταθεροποιηθεί και από εκεί θα μπορείς να επαναπροσδιορίσεις την πορεία σου.
-Ποια είναι μια συμβουλή που θα δίνατε σε κάποιον που αρχίζει τώρα την καριέρα του στη μουσική;
Όποιος ξεκινάει καριέρα στην μουσική να ξέρει ότι κανείς δεν μπορεί να ορίσει, πέρα από τον ίδιο, πού θα καταφέρει να φτάσει. Και να μάθει τι είναι αυτό που κάνει και να το κάνει κομμάτι του εαυτού του, προέκταση του νου του. Να δουλέψει πολύ, γιατί θα το αγαπάει. Όταν δουλεύεις πολύ αναπόφευκτα θα γυρίσουν τα κεφάλια και θα σε κοιτάξουν. Ακόμη και αν θεωρείς ότι δεν έχεις ταλέντο. Το ταλέντο όμως δεν αρκεί από μόνο του, θέλει και κατάρτιση και καλλιέργεια και το λέω αυτό γιατί εγώ δεν είμαι τόσο καταρτισμένος και ξέρω ποια είναι τα μειονεκτήματα. Είναι ρομαντικό το ταλέντο, αλλά πρέπει να καταρτιστείς. Είναι σαν να έχεις πάρα πολλές πόρτες μπροστά σου και η κατάρτιση σου δίνει τα κλειδιά και ξέρεις ποιες πόρτες να ανοίξεις και πού θα πας γράφοντας μουσική.
