Ηλεκτρονικά παιχνίδια: Απλά «κερδισμένος» ή «χαμένος στη νίκη σου» ;

Ο Μιχάλης, 29 ετών σήμερα, είναι ένα ακόμη θύμα των διαδικτυακών παιχνιδιών. Όπως περιγράφει ο ίδιος, άρχισε να ασχολείται με τα διαδικτυακά παιχνίδια από 12 ετών, όταν ήταν ακόμη στη μόδα τα ίντερνετ καφέ. Πήγαινε σπίτι του, διάβαζε τα μαθήματά του, γιατί είχε στο μυαλό του να τελειώσει γρήγορα για να κλειστεί στο δωμάτιό του και να παίξει. Τότε, όπως μας λέει, δεν ήξερε ότι η αγάπη του για το παιχνίδι, θα μετατρεπόταν σε εθισμό, που θα του στερούσε τις άλλες χαρές της ζωής όπως την κοινωνικοποίηση, την εργασία ακόμη και τη σχέση για μετέπειτα μια οικογένεια
«Με πίεζε το ωράριο, δεν μπορούσα να αντεπεξέλθω στις απαιτήσεις της Σχολής. Ήθελα να παίξω λίγο παραπάνω. Από τα 20 μου, όσο αστείο και να ακουστεί, δεν μπορούσα να κρατηθώ παραπάνω από 24 ώρες μπροστά στον υπολογιστή. Όταν ήμουν 14 ετών ή ακόμη και στα 16, καθόμουν 36 ακόμη και 48 ώρες μπροστά στην οθόνη μου και έπαιζα. Κοιμόμουν για λίγο, μισή με μία ώρα, σηκωνόμουν και έπαιζα. Αυτό γινόταν από την Παρασκευή μέχρι και την Κυριακή», λέει ο ίδιος. Και συνεχίζει: «Όταν παράτησα τη σχολή, έβγαινα ελάχιστα από το σπίτι. Για περίπου οκτώ χρόνια, από τα 20 μέχρι τα 28 μου, έβγαινα το χρόνο -ζήτημα- 20 φορές. Δεν με ένοιαζε να βγω έξω, παρά μόνο να παίζω», θυμάται.
Πηγή: ethos.gr

pic1

Οι παράγοντες που επηρεάζουν τους νέους στην συνεχή εξάρτηση με ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι θα πρέπει να αναζητηθούν σε πολλά κοινωνικά περιβάλλοντα όπως οικογένεια, μορφωτικό και βιοτικό επίπεδο, κοινωνικός περίγυρος κλπ. Και σίγουρα η ροπή προς την εξάρτηση είναι συνδυασμός πολλών από τους παράγοντες αυτούς.
Σε ότι αφορά την οικογένεια είναι απολύτως βέβαιο ότι οι γονείς αδυνατούν σε μικρό η μεγάλο βαθμό να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στην ανάπτυξη της πληροφορίας Ο ιδιαίτερος κλάδος της παιχνιδο- βιομηχανίας είναι ακόμα πιο δυσπρόσιτος σε γονείς προφανώς λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος των τελευταίων. Συνεπώς το ηλεκτρονικό παιχνίδι είναι ξένο προς τους γονείς κι γι αυτό η είσοδος του στη ζωή του παιδιού γίνεται με τρόπο ξαφνικό, που πολλές φορές ξενίζει. Δεν γίνεται αντιληπτό ότι η είσοδος ενός παιδιού στο ηλεκτρονικό παιχνίδι είναι απλά μια εξέλιξη της έμφυτης τάσης του να παίζει. Όμως για ένα γονιό, είναι σαφώς διαφορετικό να παίζει ο ίδιος monopoly ή σκάκι με το γιο του, αναπολώντας ειδυλλιακές οικογενειακές στιγμές της δικής του προσωπικής παιδικής ζωής και άλλο να παρατηρεί με αμηχανία ένα παιδί να πιέζει με λύσσα μια σειρά από άγνωστα κουμπιά και να αγωνιά για την έκβαση μιας μάχης την οποία ο ίδιος μπορεί να τερματίσει με πολύ δυσκολία. Ειδικά σε περιπτώσεις γονέων όπου η ηλεκτρονική τεχνολογία είναι ξένη, μόνο δυσφορία μπορεί να προσφέρει το γεγονός, καθώς δεν αποτελεί απλά χάσμα γενεών αλλά μια τεράστια απόσταση μεταξύ δύο εποχών της προ και μετά ηλεκτρονικής επανάστασης εποχής. Αυτή η απόσταση αποτελεί αποδοχή από αρκετούς γονείς και αρκετές φορές και συμβιβασμό. Το πόσο υπέρμετρος είναι ο συμβιβασμός αυτός, οφείλεται σίγουρα στην οικογενειακή δομή, και στον εντόνους ρυθμούς της ζωής των γονέων. Είναι πολλές φορές μια ‘καλή λύση’ η απορρόφηση ενός παιδιού σε μια ‘διαδικασία ενασχόλησης’ καθώς δίνει τον απαιτούμενο χρόνο στους γονείς να ασχοληθούν με τις ιδιαίτερα αυξημένες δικές τους υποχρεώσεις. Το πόσο όμως η ‘διαδικασία ενασχόλησης’ γίνεται ‘διαδικασία απομόνωσης’ και στη συνέχεια ‘διαδικασία εθισμού’ είναι ένα γεγονός που κάθε οικογενειακό περιβάλλον οφείλει να αντιληφθεί και να αντιμετωπίσει.
pic3Ο κοινωνικός περίγυρος των νέων παίζει επίσης σημαντικό ρόλο καθώς ο έντονος ανταγωνισμός της εφηβείας και της προσπάθειας καθιέρωσης μιας ανταγωνιστικής νεανικής ταυτότητας μέσα στο πνεύμα της εποχής και ενός νεανικού προφίλ γεμάτου δράση ζωντάνια και – περισσότερο απ όλα – αποδοχή, είναι ο ίδιος ανταγωνισμός ενός ‘high score’ σε ένα παιχνίδι πλατφόρμας, ή ενός ‘level up’ του χαρακτήρα ενός παιχνιδο-ήρωα. Και σίγουρα κάθε νέος θέλει να είναι ανταγωνιστικός και να διαπρέπει παντού, ακόμα και σε μια εικονική πραγματικότητα ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Μόνο έτσι θεωρεί ότι θα δημιουργήσει μια υψηλή αυτοεικόνα και μια προσωπικότητα που πάντα θα είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των συνομήλικων του.
Τα παραπάνω επηρεάζονται σημαντικά τόσο από το μορφωτικό υπόβαθρο όσο και το βιοτικό επίπεδο του περιβάλλοντος που ζουν και δραστηριοποιούνται οι νέοι. Δεν θεωρείται έκπληξη ότι νέοι αγροτικών περιοχών έχουν συνήθως λιγότερη εξάρτηση με ηλεκτρονικά παιχνίδια. Όπως είναι επίσης φυσικό ότι διαταραγμένα οικογενειακά περιβάλλοντα ακόμα και απρόσωπα λόγω έντονων ρυθμών ζωής οδηγούν στην αποξένωση στην εξάρτηση σε ηλεκτρονικά παιχνίδια ως προσπάθεια ένταξης σε μια εικονική κοινωνία όπου εκεί ο παίχτης είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος και όχι θύμα παραγκωνισμού και αμέλειας.
Σε κάθε περίπτωση η λύση είναι η σφαιρική αντίληψη του δύσκολου αυτού θέματος από τους γονείς και την κοινωνία γενικότερα και η συνεχή και επαναλαμβανόμενη προσπάθεια επίλυσης του. Είναι επίσης φανερό ότι η συνεχή ενημέρωση και η γνώση του θέματος από τους γονείς οδηγεί σε καλύτερη αντιμετώπιση ως αποτέλεσμα διαλόγου και σταδιακής αποκλιμάκωσης μιας εξαρτημένης συμπεριφοράς και όχι μιας βίαιης επιβολής με αμφίβολα αποτελέσματα.

Ένα ενδιαφέρον βίντεο που αφορά όλους μας, γονείς και παιδιά μπορείτε να δείτε πατώντας πατώντας εδώ

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης