1. Ένας διάλογος ανάμεσα στη φύση, τον άνθρωπο και τον κορονοϊό (θεατρικός)
Κ: Χι, χι , άλλες τόσες χιλιάδες νεκρoί από εμένα!
Φ προς Α: Μην ανησυχείτε άνθρωποι! Το καλοκαίρι φτάνει! Η ζέστη σκοτώνει τους ιούς!
Α: Ναιιιιιιιιιιιι!
Κ: (Ξαφνιασμένα). Τιιιι; Δε γίνεται να τελειώσει αυτός ο ιός τόσο γρήγορα.
Φ: Κι όμως κορονοϊέ, όπως τα άκουσες. Σε λίγες εβδομάδες, δε θα υπάρχεις.
Α: Ναι, δε θα υπάρχεις κι εμείς θα απολαύσουμε το καλοκαίρι χωρίς να ανησυχούμε για εσένα.
Κ: Δεν πρόκειται να τελειώσω τόσο γρήγορα. Η ανθρωπότητα θα με σταματήσει κι όχι η φύση.
(3 εβδομάδες μετά)
Φ: Εγώ τα έλεγα ότι ο Κορονοϊός θα τελειώσει το καλοκαίρι.
Α: Ναιιιι! Ο Κορονοϊός έφυγε. Ας απολαύσουμε το καλοκαίρι σαν να μην υπάρχει αύριο!
(Αρχές Σεπτεμβρίου)
Ειδήσεις: Νέος ιός από την Κίνα που ονομάζεται Χανταϊός. Αυτός ο καταστροφικός ιός έχει φτάσει μέχρι τη Ευρώπη σε μικρό χρονικό διάστημα.
Φ: Όχι πάλι! Πρέπει να περιμένουμε ως το καλοκαίρι για να φύγει και αυτός ο ιός.
Α:Οοοοοοοοοχχχχχχχχχχχιιιιιιιιιιιιιιιι! Γιατί πάλι; Εμείς θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε το αντίδοτο για τον Χανταϊό.
Φ: Εγώ θα προσπαθήσω να κρατήσω όλη τη χρονιά ζεστή.
(Αρχές καλοκαιριού)
Φ: Κράτησα όλη τη χρονιά ζεστή για να φύγει ο ιός, αλλά δεν έφυγε.
Α: Εμείς τελειώσαμε με το αντίδοτο. Ελπίζουμε σε έναν μήνα να φύγει αυτός ο νέος ιός.
(Έναν μήνα μετά)
Α: Δώσαμε όλα τα αντίδοτα. Ο Χανταϊός θα φύγει.
Συμπέρασμα: Η συνεργασία ανθρώπου και φύσης είναι παντοδύναμη.
Ορέστης Α., ΣΤ2
2. Διάλογος με τη μυγδαλιά
ΚΑΤΕΡΙΝΑ- Γεια σου, μυγδαλιά μου, έχω πολύ καιρό να σε δω! Τι κάνεις;
ΜΥΓΔΑΛΙΑ-Γεια σου, Κατερίνα! Μια χαρά είμαι, εσύ;
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Καλά. Επιτέλους βγήκα από το σπίτι μου, κυκλοφορώ ελεύθερα χωρίς να στείλω μήνυμα και θα μπορέσω να ξαναδώ τις φίλες μου!
ΜΥΓΔΑΛΙΑ-Αχ, ωραία, χαίρομαι για εσένα! Και εγώ επιτέλους βλέπω κόσμο να περπατάει και να χαμογελάει, να συναντιούνται φίλοι μεταξύ τους και να χαίρονται!
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Ναι, δίκαιο έχεις, μυγδαλιά μου. Πάντως δεν έχει τελειώσει ακόμα ο ιός… γι’ αυτό πολλοί φοράνε ακόμα μάσκες και γάντια, δεν αγκαλιάζονται και δε δίνουν τα χέρια μεταξύ τους.
ΜΥΓΔΑΛΙΑ –Ε, πού θα πάει, θα τελειώσει ο ιός , θα εξολοθρευτεί και θα γίνουν όλα όπως πριν!
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Όχι κι όλα, πάλι θα πρέπει να προσέχουμε. Θα πρέπει πάλι να κρατάμε αποστάσεις και να μην παραβιάζουμε τα μέτρα ασφάλειας. Μάλιστα, κάποιοι λένε ότι ο ιός θα ξαναέρθει και θα γίνουν όλα όπως ήταν πριν από ένα μήνα! Πάλι θα είμαστε μέσα και πάλι δεν θα ανοίξουν τα σχολεία, γι’ αυτό είμαι πολύ στενοχωρημένη.
ΜΥΓΔΑΛΙΑ- Πάντως, δεν πρέπει να σκέφτεσαι έτσι, πρέπει να έχεις θετικές σκέψεις και να είσαι χαρούμενη!
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Καλά … πάντως χάρηκα πολύ που σε είδα και ελπίζω από εδώ και πέρα να σε βλέπω πολύ συχνά.
ΜΥΓΔΑΛΙΑ-Καλά, θα τα πούμε, γεια σου Κατερίνα!
ΚΑΤΕΡΙΝΑ-Γεια!
Κατερίνα Ε., ΣΤ2
3. Διάλογος μυγδαλιάς – πασχαλιάς
ΜΥΓΔΑΛΙΑ: Κοίτα, κοίτα, πασχαλιά, τι όμορφη που είμαι! Δε συμφωνείς;
ΠΑΣΧΑΛΙΑ: Ναι, όντως είσαι πολύ όμορφη έτσι στολισμένη με τα άνθη σου!
ΜΥΓΔΑΛΙΑ: Αχ! Τι χαρούμενη που είμαι! Κοίτα πως παίζουν τα παιδιά γύρω μου! Και ο γεωργός, δες με τι όρεξη με φροντίζει!
ΠΑΣΧΑΛΙΑ: Σε βλέπω και σε χαίρομαι! Ενώ εγώ…
ΜΥΓΔΑΛΙΑ: Ναι το έμαθα !Τι είναι αυτός ο κορονοϊός που έκλεισε τον κόσμο όλο σπίτι του; Τι κακό ήταν αυτό που βρήκε όλη την οικουμένη;
ΠΑΣΧΑΛΙΑ: Τι να σου λέω! Είναι ένας φονικός ιός και ταχύτατα μεταδιδόμενος. Περάσαμε πολύ δύσκολα. Η κυβέρνηση πήρε αυστηρά μέτρα για να περιορίσει την εξάπλωσή του.
ΜΥΓΔΑΛΙΑ: Τι μου λες!
ΠΑΣΧΑΛΙΑ: Και να ’ταν μόνο αυτό!
ΜΥΓΔΑΛΙΑ: Τι άλλο;
ΠΑΣΧΑΛΙΑ: Έκλεισαν και οι εκκλησίες. Το Πάσχα δε γιορτάστηκε. Η Μεγάλη Βδομάδα ήταν «Μαύρη» Εβδομάδα.
ΜΥΓΔΑΛΙΑ: Αχού!!!
ΠΑΣΧΑΛΙΑ: Σε ποιον να δώσω το μήνυμα ότι ήρθε η Πασχαλιά; Ψυχή δεν κυκλοφορούσε έξω. Ποιος θα μύριζε το μεθυστικό άρωμά μου; Ποιος θα έκοβε τα άνθη μου και ποιος θα με πήγαινε να στολίσω τον επιτάφιο; Μαράζωνα μόνη μου! Ούτε οι καμπάνες χτύπησαν να αγαλλιάσει λίγο η ψυχή μου.
ΜΥΓΔΑΛΙΑ: Πω, πω!
ΠΑΣΧΑΛΙΑ: Τώρα τελειώνει η εποχή μου και νιώθω ότι άδικα φέτος άνθισα. Εσύ, όμως, κοίτα να το ευχαριστηθείς όσο μπορείς τώρα που χαλάρωσαν τα περιοριστικά μέτρα και η ζωή γυρνάει σιγά σιγά στην κανονικότητά της. Και να θυμάσαι: τίποτα δεν είναι δεδομένο. Δεν ξέρουμε ποτέ σε τι κατάσταση θα βρεθούμε. Γι’ αυτό να χαίρεσαι την κάθε στιγμή και να μη στεναχωριέσαι με πράγματα ανούσια. Να εύχεσαι να μη συμβεί ποτέ κάτι ανάλογο.
ΜΥΓΔΑΛΙΑ: Σοφά τα λόγια σου! Λυπάμαι για ό,τι πέρασες ειλικρινά! Και για σένα και για τον κόσμο όλο. Θα βάλω τα δυνατά μου με την ομορφιά μου να δώσω όση περισσότερη χαρά μπορώ στους ανθρώπους που τόσο την έχουν ανάγκη. Σε ευχαριστώ, καλή μου πασχαλιά!
Θωμάς Κ., ΣΤ2
4. Ο Χανταϊός (θεατρικός διάλογος)
Ειδήσεις: Σοκ έχει προκαλέσει στον κόσμο ο ερχομός του νέου ιού, τον οποίο οι επιστήμονες ονόμασαν «Χανταϊό».
Φύση: Οοοχ, όχι πάλι! Δεν μπορώ να βλέπω τον κόσμο να πεθαίνει και να μένει μέσα στο σπίτι του τόσον καιρό.
Άνθρωπος: (Λέει στεναχωρημένος). Έχεις δίκιο, φύση μου, κι εμείς από την άλλη, δεν μπορούμε να θαυμάζουμε τα όμορφα δέντρα και φυτά σου.
Φύση: (Λέει αποφασισμένη). Όντως, αλλά πρέπει να βρούμε μια λύση ώστε να καταπολεμήσουμε αυτόν τον ιό κι όλοι ξανά οι άνθρωποι να βγαίνουν έξω και να χαίρονται όπως παλιά.
Άνθρωπος: Ναι, φύση μου, αλλά πώς θα γίνει αυτό; Έχεις καμιά ιδέα;
Φύση: (Απορημένη). Η αλήθεια είναι πως κάτι μου ήρθε στο μυαλό.
Άνθρωπος: (Ενθουσιασμένος). Τέλεια!
Φύση: Λοιπόν, άκου, επειδή και αυτός ο ιός θα έρθει κι από δω, εμείς, μόλις έρθει, θα του ρίξουμε έναν τεράστιο κουβά με καυτό νερό.
Άνθρωπος: (Ενθουσιασμένος). Φυσικά! Έχεις απόλυτο δίκιο, φύση μου, γιατί τα μικρόβια σκοτώνονται στη ζέστη.
Μετά από δέκα λεπτά
Φύση και άνθρωπος: Ο Χανταϊός έρχεται!
Χανταϊός: Γεια σας! Νομίζω ξέρετε τι ήρθα να κάνω εδώ.
Άνθρωπος: (Λέει χαρούμενα). Ξέρουμε, ξέρουμε, αλλά εσύ δεν ξέρεις τι ήρθαμε εμείς να κάνουμε εδώ.
Χανταϊός: (Απορημένος). Τι εννοείς;
Φύση: Τώρα θα δεις! (Και βγάζει τον κουβά με το καυτό νερό και τον ρίχνει πάνω στον Χανταϊό. Αμέσως αυτός αρχίζει να γίνεται πολύ μικρός).
Φύση και άνθρωπος: Επιτέλους, τον αποτελειώσαμε!
Χανταϊός: Αααα… , τι μου κάνατε; (Λέει απελπισμένος).
Φύση: Καλά να πάθεις, Χανταϊέ, γιατί αν σε αφήναμε δεν ξέρουμε τι θα μας έκανες. (Αμέσως του ρίχνει κι άλλον ένα κουβά με καυτό νερό).
Χανταϊός: Αααααα! (κι αμέσως εξαφανίζεται).
Έναν μήνα μετά
Άνθρωπος: Αχ, φύση μου, κοίτα όλους εμάς τους ανθρώπους που θαυμάζουμε τους πανέμορφους καρπούς σου!
Φύση: Ναι, φίλε μου, επιτέλους είμαστε όλοι ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε!
Νίκος Π., ΣΤ2
5. Κι άλλος διάλογος με τη μυγδαλιά
Μυγδαλιά: Γεια σου Γιώργο! Τι κάνεις; Έχω αρκετό καιρό να σε δω.
Γιώργος: Γεια σου, μυγδαλιά μου. Ναι, έχω καιρό να βγω από το σπίτι για αυτό δεν με βλέπεις. Τα προηγούμενα χρόνια τέτοιο καιρό έκανα συνέχεια βόλτες με το ποδήλατο μου και χαιρόμουν τη φύση.
Μυγδαλιά: Και φέτος τι έγινε; Γιατί σταμάτησες τις βόλτες; Μήπως αρρώστησες; Μήπως βαρέθηκες; Μήπως δεν έχεις φίλους για να βγείτε βόλτα μαζί;
Γιώργος: Όχι, μυγδαλιά μου. Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει γίνει. Φέτος ένας ιός άρχισε να κυκλοφορεί ανάμεσά μας και για να μην κολλήσουμε αναγκαστήκαμε να μείνουμε μέσα για πολύ καιρό, όλοι οι άνθρωποι, όχι μόνο εγώ.
Μυγδαλιά : Και τώρα τι έγινε, Γιώργο; Έφυγε πλέον αυτός ο ιός και βγήκες από το σπίτι;
Γιώργος: Περιορίστηκε, αλλά δεν έφυγε ακόμα. Ελπίζω ότι σύντομα θα περάσει κι αυτό και θα βγούμε όλοι στους δρόμους, στα πάρκα, στα δάση, στις πλατείες στη θάλασσα, θα δούμε τους δικούς μας ανθρώπους που έχουμε να τους δούμε καιρό. Ο παππούς και η γιαγιά μου, μου έλειψαν πολύ. Μου έλειψε πολύ και το σχολείο. Ανυπομονώ να πάω, να αρχίσουν τα μαθήματα, να δω τη δασκάλα μου, τους φίλους μου και όλους τους συμμαθητές μου.
Μυγδαλιά: Γιώργο, εύχομαι γρήγορα να γίνουν όλα αυτά που θέλεις.
Γιώργος: Ευχαριστώ, μυγδαλιά μου, Και σου υπόσχομαι να έρχομαι κάθε μέρα και να θαυμάζω τους καρπούς σου.
Μυγδαλιά: Θα χαίρομαι να σε βλέπω, Γιώργο!
Γιώργος Π., ΣΤ2
