Ψυχολογία: Είναι καλά η ψυχή μου ή όχι; Τι συμβαίνει με την ψυχολογία των εφήβων

Της Ελευθερίας Νάνου, μαθήτριας της Α” τάξης

12_thump

Τα ψυχολογικά προβλήματα σε οποιαδήποτε ηλικία, ξεκινούν από τις κακές και ελλειμματικές σχέσεις, των πρώτων έξι χρόνων της ζωής του ανθρώπου, όπου χτίζονται τα θεμέλια της προσωπικότητάς του. Αυτή την περίοδο διαμορφώνεται η δομή της προσωπικότητάς του. Οικοδομείται ο σκελετός. Στα μετέπειτα χρόνια, χτίζουμε σε έναν χώρο, ο οποίος όμως, έχει ήδη την τοποθεσία του και τον προσανατολισμό του!

Επομένως χρειάζεται και μπορούν οι άνθρωποι, αποτελεσματικά να αναπτύξουν το δυναμικό τους και να θεραπευθούν, μέσα από σχέσεις. Αυτός είναι και ο σκοπός, της συμβουλευτικής – θεραπευτικής σχέσης. Η συμβουλευτική – θεραπευτική διαδικασία, σου επιτρέπει να εξερευνήσεις τα πιο σημαντικά σου θέματα.

 

Τι είναι η Συμβουλευτική και η Ψυχοθεραπεία;

psychologyΑποτελούν μέρος των επαγγελμάτων υγείας και θα μπορούσε να πει κάποιος ότι και οι δύο ειδικότητες, πέραν από επαγγέλματα είναι και λειτουργήματα.

Η Συμβουλευτική και η Ψυχοθεραπεία είναι κυρίως, μέθοδοι που βασίζονται στην ακρόαση και τη συζήτηση, προκειμένου να αντιμετωπίσει κάποιος, ψυχολογικά και ψυχοσωματικά προβλήματα και αλλαγές, συμπεριλαμβανομένου του παρατεταμένου ανθρώπινου πόνου, περιστασιακών διλημμάτων, κρίσεων και αναγκών εξέλιξης, καθώς και φιλοδοξίες που στοχεύουν στη συνειδητοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού. Σε αντίθεση με τις βιοϊατρικές παρεμβάσεις, οι συμβουλευτικές – ψυχολογικές προσεγγίσεις, λειτουργούν κατά κύριο λόγο χωρίς φάρμακα.

 

Πότε κάποιος θεωρείται υγιής  (σωματικά και ψυχικά);

3DBB39401BEAA5E6FDA97C030C4C7806Σύμφωνα με το καταστατικό της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, Υγεία, είναι η κατάσταση της πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι μόνο η απουσία ασθένειας ή αναπηρίας.

Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει πιο πρακτικά, ότι ο υγιής άνθρωπος είναι αυτός που πέραν της σωματικής-βιολογικής του υγείας επιβεβαιώνεται στα έξι βασικά καθήκοντα της ζωής:

  1. Πρώτον μπορεί να ερωτευθεί, να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
  2. Εργάζεται και άρα μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί επαγγελματικά.
  3. Μπορεί να απολαύσει τη σεξουαλική συνεύρεση.
  4. Μπορεί να χαίρεται και να παίζει.
  5. Έχει ελεύθερο χρόνο και είναι σε θέση να τον διαχειριστεί – να έχει δηλαδή κοινωνική ζωή, στενούς και μη φίλους, κ.τ.λ.
  6. Και τέλος να είναι αυτόνομος και να αυτοεξυπηρετείται.

Όσο περισσότερο κάποιος παρεκκλίνει από αυτά, όσο περισσότερο δεν τα πάει καλά με κάποιον, ή, κάποιους από αυτούς τους τομείς και όσο περισσότερο ακυρώνεται σε έναν ή όλους τους παραπάνω τομείς της ζωής, τόσο περισσότερο σημαίνει ότι η ψυχική του ηρεμία και άρα υγεία, κινδυνεύει και χρειάζεται φροντίδα…

Και η σωματική υγεία κάποια στιγμή θα επηρεαστεί αρνητικά (θα εμφανιστούν διάφορα δυσάρεστα συμπτώματα), αφού η ψυχική γαλήνη και ισορροπία είναι άρρηκτα αλληλένδετες, με τη σωματική υγεία.  think_h_300_182

 

Τι γίνεται με τα παιδιά; Ποιά είναι τα κριτήρια που αποτελούν δείκτες ότι ένα παιδί είναι σωματικά και ψυχικά υγιές;

psycoΤο υγιές παιδί, όπως και γενικότερα ο άνθρωπος, αυτό δηλαδή που έχει σωματική υγεία αλλά και νιώθει ψυχική ηρεμία και ευεξία, δεν είναι το παιδί που ζει σε μία γυάλα και αποφεύγει κάθε έκθεση σε οποιαδήποτε μόλυνση.

Αντίθετα, υγιές παιδί θεωρείται, αυτό που είναι εξοπλισμένο με «αντισώματα» και εσωτερικούς αμυντικούς μηχανισμούς, όπως για παράδειγμα πρωτογενή ασφάλεια (νιώθει ασφαλές), αυτοεκτίμηση, ενθάρρυνση, πρωτοβουλία, εκδικητικότητα, αισιοδοξία, που το θωρακίζουν και το κάνουν να μπορεί να αντιμετωπίσει τις «επιθέσεις» εξωγενών παραγόντων.

Αυτά όλα αποκτώνται στα πολύ πρώτα χρόνια ζωής… και τα θεμέλιά τους τίθενται τους πρώτους μήνες ζωής…

 

Γνωρίστε την ψυχολογία του εφήβου

kappatouΟ έφηβος συμπεριφέρεται άλλοτε ως παιδί και άλλοτε ως ενήλικος. Σ΄αυτή τη μεταιχμιακή περίοδο, οι γονείς προβληματίζονται συχνά για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους. Το πρώτο βήμα  δεν είναι άλλο από την κατανόηση.

Κατά τη διάρκεια της εφηβείας ο γονιός διαπιστώνει- με έκπληξη είναι η αλήθεια, όσο «διαβασμένος» και αν είναι – ότι το βλαστάρι του μεγαλώνει, ψηλώνει και παύει  να είναι το μικρό και  εξαρτημένο από  αυτόν παιδί.
«Η εφηβεία είναι η εποχή των παρεξηγήσεων, της σιωπής, των συγκρούσεων και των παράδοξων.  Είναι η ώρα των κρίσεων, των επιθυμιών, των αποχωρισμών, των επιβεβαιώσεων, είναι η ώρα της ανεξαρτησίας, αλλά  επίσης της γονικής  κρίσης», συμπυκνώνει η ειδικός κυρία Αλεξάνδρα Καππάτου δίνοντας τον ορισμό της εφηβείας.  Οι οικογένειες που περνούν την εφηβεία των παιδιών «χωρίς να  το καταλάβουν» είναι λίγες. Μάλιστα, για  το 20% είναι μια επώδυνη χρονική περίοδος. Η έναρξη της εφηβείας  τοποθετείται χρονικά γύρω στα 10 -13 χρόνια για τα κορίτσια και στα 12-14 για τα αγόρια. Τη μαρτυρούν οι πρώτες ενδείξεις της ήβης, οι πρώτες εκφράσεις των σεξουαλικών χαρακτηριστικών. Ως ήβη ορίζεται το σύνολο των βιολογικών και των ανατομικών αλλαγών που καταλήγουν στο σώμα του ενηλίκου και στην ικανότητα αναπαραγωγής. Οι μεταμορφώσεις αυτές αφορούν το σώμα, και συγκεκριμένα την ανάπτυξη των οστών, των γεννητικών οργάνων και του εγκεφάλου, και διαρκούν μια περίοδο 5-6 χρόνων κατά μέσο όρο.  Το αποτέλεσμα είναι ότι το παιδί θα μεταμορφωθεί σε ένα νεαρό αγόρι ή κορίτσι που θα απαιτεί αυτόνομη ζωή και ελευθερία.

 

Τι βιώνει ο έφηβος

εφ
Όλα αλλάζουν σε αυτόν και γύρω του-το σώμα του, οι συναισθηματικοί του δεσμοί, τα ενδιαφέροντά του-, αλλά χωρίς να έχει την παραμικρή βεβαιότητα  για το αποτέλεσμα  αυτών των αλλαγών. Οι αλλαγές δε στο σώμα συνοδεύονται με αντίστοιχη αλλαγή  στον τρόπο  που του συμπεριφέρονται οι άλλοι, πρωτίστως οι γονείς, αλλά και το περιβάλλον –οι καθηγητές στο σχολείο του, π.χ. γίνονται πιο αυστηροί ή  έχουν μεγαλύτερες προσδοκίες από αυτόν. Εκείνος όμως  δυσκολεύεται να ερμηνεύσει αυτή την αλλαγή στάσης από τους γύρω του.  Ο έφηβος είναι μπερδεμένος-αφενός επιθυμεί να μεγαλώσει, αφετέρου νοσταλγεί την παιδική του ηλικία – έχει ανάγκη να επιβεβαιωθεί, αλλά ταυτόχρονα φοβάται να  συγκρουστεί με  τον εξωτερικό κόσμο. Και αυτές οι αντιφάσεις μεταφράζονται σε εσωτερική ένταση.  Έτσι, ως αντίδραση καταφεύγει  συχνά στην απομόνωση, τη θλίψη, ή σε συμπεριφορές «παράξενες» για τους ενηλίκους.

exartisidiadiktiof

 

Οι σχέσεις του εφήβου με τους γονείς του

teenagersΜέχρι την απαρχή της εφηβείας το παιδί ταυτιζόταν με τους γονείς του, οι οποίοι συχνά λειτουργούσαν ως πρότυπα. Ως έφηβος  έχει την ανάγκη ψυχολογικά να διαφοροποιηθεί  από τους γονείς του και να αναζητήσει τη δική του ταυτότητα.  Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και σε πολλές περιπτώσεις επιτυγχάνεται σιωπηρά, χωρίς ανοιχτή ρήξη, μέσα από συμβολικές πράξεις, όπως, π.χ. το ιδιόμορφο ντύσιμο, το εκκεντρικό κούρεμα, οι ακραίες μουσικές προτιμήσεις.  Επιπλέον, οι σχέσεις με τους γονείς και την οικογένεια έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Τώρα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και των συναισθημάτων τους είναι οι φίλοι.  Επίσης, δεν θέλουν να βγαίνουν πια με  τους γονείς τους, επειδή αισθάνονται την ανάγκη να αποδείξουν ότι είναι μεγάλοι και ανεξάρτητοι.

recovery

 

 

 

Σχολιάστε

Top