Αυτός είναι ο τόπος της μεγαλύτερης μαζικής δολοφονίας που έγινε στην ιστορία.
Το ΑΟΥΣΒΙΤΣ. Εκεί εκτοπίστηκαν από τους Γερμανούς πάνω από εκατομμύρια χιλιάδες άνθρωποι, που τελικά οι περισσότεροι κατέληξαν στον
θάνατο. Από πολλούς έχει χαρακτηριστεί “Αποθήκη των Εβραίων”, αφού επρόκειτο για τη μεγαλύτερη γενοκτονία της παγκόσμιας ιστορίας, τη γενοκτονία των Εβραίων. Άραγε ποιες θα είναι οι αναμνήσεις των επιζώντων, τι έχουν να μας πουν, η σιωπή ή η ομιλία τους θα μας ωφελήσει να κατανοήσουμε και να κρίνουμε την στεγνή πραγματικότητα….;
Το Άουσβιτς ήταν ο τόπος εκτέλεσης του σχεδίου των Γερμανών, «Τελική λύση» , δηλαδή της εξόντωσης των Εβραίων. Η διαλογή των Εβραίων πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα το 1943 όπου οι γερμανοί από πλήθος περιοχών περισυνέλεξαν τους περισσότερους εβραίους που μπορούσαν για να τους οδηγήσουν στο στρατόπεδο του Άουσβιτς. Η μεταφορά τους από την Ελλάδα έως το στρατόπεδο στην Πολωνία έγινε με τρένο στο οποίο στοιβαγμένοι σε βαγόνια οι Εβραίοι της Ευρώπης ανάμεσα τους και οι Έλληνες ξεκίνησαν για ένα ταξίδι με τελικό προορισμό… το θάνατο. Κατά την άφιξη τους στο στρατόπεδο γινόταν η πιο καθοριστική διαλογή με την καταγραφή του κωδικού-αριθμού σε κάθε μπράτσο κάθε ψυχής που θα εργαζόταν στο στρατόπεδο . Το αίσθημα του φόβου και της σωματικής ταλαιπωρίας κυρίευαν καθένα που ήταν κρατούμενος για τους Γερμανούς , αφού το επόμενο στάδιο της σκληρής δουλειάς στο στρατόπεδο ήταν ο θάνατος στα κρεματόρια και δυστυχώς ήταν αδιέξοδος….
Τα κρεματόρια αποτελούσαν το πιο απάνθρωπο και φρικιαστικό μέσο που οδηγούσε τον άνθρωπο στο θάνατο. Ο καπνός της φωτιάς των κρεματορίων σήμαινε την εξόντωση μίας ολόκληρης γενιάς. Χαρακτηριστικά μια μητέρα αναφέρει: « Μόλις φτάσαμε στο στρατόπεδο αναγκάστηκα να αποχωριστώ το παιδί μου το μονάκριβο γιο μου, παρόλο που ο αποχωρισμός θα μου κόστιζε, έπρεπε να σωθούν τα παιδιά πίστευα. Την επόμενη μέρα η μόνη μου έννοια ήταν το παιδί μου. Βρήκα ένα κρατούμενο που έσκαβε έξω. Όταν τον ρώτησα ξέρεις που μπορούμε να δούμε τα παιδιά ; γύρισε ατάραχος και κυνικά μου είπε: «’Βλέπεις κυρά μου τη φλόγα που βγαίνει από την καμινάδα; Έχει κιόλας βγει από κει’….»
Άραγε θα μπορέσουμε ποτέ να τα καταλάβουμε αν δεν τα έχουμε ζήσει τόσο έντονα όσο αυτοί; Κάθε άνθρωπος έχει ένα βασικό, θεμελιώδες και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα, το δικαίωμα στη ζωή. Ένα δικαίωμα που θα έπρεπε να ισχύει για όλους τους ανθρώπους και χωρίς διακρίσεις που μόνο ένας πόλεμος χωρίς λογική και όρια θα μπορέσει να το αποτρέψει . …Ας ελπίσουμε πως η φρίκη του πολέμου έχει εξαφανιστεί από τις ψυχές των ανθρώπων που τον προκάλεσαν και πως το μήνυμα των θλιβερών γεγονότων του Άουσβιτς θα μας βοηθήσει να κρίνουμε το παρελθόν, να σώσουμε το παρόν , και να βελτιώσουμε το μέλλον. Κάθε ψυχή έχει απεριόριστη αξία πόσο μάλλον μία γενιά, μία γενιά που έμελΛε να αφανιστεί. «Ελπίζαμε να ζήσουμε. Την ελπίδα δεν την σβήσαμε ποτέ»,… Άουσβιτς!
ΑΝΔΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΘΑΝΟΣ
