Στήλη: Γενικά

Τραγωδία στα Τέμπη ( +Άλμπουμ φωτογραφιών)

Τέμπη Τρίτη… 28 Φεβρουαρίου 2023. Το τρένο ξεκίνησε για το ταξίδι του… Ένα ταξίδι χωρίς τέλος για πολλούς… 57 ψυχές δεν κατάφεραν να απαντήσουν στο πιο απλό μήνυμα· «πάρε με όταν φτάσεις» σκορπώντας την δυστυχία στους δικούς τους ανθρώπους. Πόνος, θρήνος και ένα μεγάλο γιατί. Γιατί η 57 ψυχές να χαθούν τόσο άδικα ενώ μόλις είχαν ανοίξει τα φτερά τους; Γιατί να υποφέρουν και να βασανιστούν; Που έφταιξαν και δεκάδες οικογένειες αποδεκατίστηκαν; Ο κόσμος βλέπει μόνο τα τραγικά αποτελέσματα της μοιραίας σύγκρουσης . Κανένας όμως δεν ένιωσε τον φρικτό πόνο, δεν άκουσε τα ουρλιαχτά τους και δεν είδε το θάνατο μπροστά στα μάτια του. Γι’ αυτό όχι μόνο για τους διασωθέντες επιβάτες αλλά και για τις οικογένειες, ο χρόνος πάγωσε εκείνη τη μέρα στις 11:30 το βράδυ. Οι εφιάλτες τους διαλύουν καθώς οι άνθρωποι αυτοί δε θα γυρίσουν ποτέ πίσω.

1710491483431 1710491483420 1710491483408 1710491483395 1710491483380 1710491483355 1710491483336 1710491483319 1710491483187 1710491483201 1710491483215 1710491483231 1710491483244 1710491483264 1710491483282 1710491483301 1710491483175 1710491483162 1710491483153 1710491483143 1710491483134 1710491483125 1710491483117 1710491483107 1710491482999 1710491483011 1710491483023 1710491483037 1710491483058 1710491483073 1710491483084 1710491483096 1710491482984 1710491482968 1710491482957 1710491482947 1710491482936 1710491482924 1710491482912 1710491482901 1710491482847 1710491482854 1710491482860 1710491482870 1710491482879 1710491482891

ΖΩΗ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Καρναβάλι

Η προέλευση του Καρναβαλιού στην Ελλάδα

Η λέξη Καρναβάλι προέρχεται από την φράση “carnern levare”, η οποία σημαίνει απομακρύνω – εξαφανίζω το κρέας και ταυτίζεται νοηματικά με τις δικές μας Απόκριες (από + κρέω = απέχω από το κρέας), ενώ το ίδιο το έθιμο του Καρναβαλιού, συμπέφτει χρονικά με αυτές.

Σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη, οι απόκριες αποτελούν μία περίοδο εκτόνωσης για τους πιστούς, πριν την νηστεία της Σαρακοστής. Τις Απόκριες συνοδεύουν συχνά το γλέντι, η ψυχαγωγία και οι μεταμφιέσεις, που αποτελούν το έθιμο του καρναβαλιού και έχουν τις ρίζες τους σε αρχαίες ελληνικές Διονυσιακές και ρωμαϊκές Κρόνιες γιορτές, ή ακόμα αρχαιότερες τελετές εορτασμού της έναρξης του νέου χρόνου και της αναγέννησης της φύσης.

Screenshot 2024-03-12 232528

Κατά την διάρκεια των γιορτών αυτών, στην αρχαία Αθήνα, γινόταν παρέλαση άρματος που ξεκινούσε από την θάλασσα και συμβόλιζε τον ερχομό της Άνοιξης…

Οι επιβαίνοντες στο άρμα περιφέρονταν στους δρόμους χυδαιολογώντας έναντι στο πλήθος (εξ’ ου και η έκφραση: “Άκουσε τα εξ αμάξης”), ενώ το άρμα ακολουθούσαν χορευτές και τραγουδιστές μεταμφιεσμένοι με προσωπίδες, που τραγουδούσαν σατυρικά τραγούδια.

Περνώντας από γενιά σε γενιά, από πολιτισμό σε πολιτισμό, οι εορτασμοί αυτοί διαμορφώθηκαν, φέρνοντας μέχρι σήμερα το έθιμο του Καρναβαλιού στην αρχή της άνοιξης, όπου παρελαύνουν άρματα με κύριο αυτό του Βασιλιά Καρνάβαλου, ο οποίος θα καεί την τελευταία Κυριακή των Απόκρεων, για να σηματοδοτήσει την λήξη του Καρναβαλιού. Επίσης κατά κάποια αντιστοιχία με τους χορευτές που συνόδευαν το αρχαίο έθιμο, παλιότερα, παρέες μεταμφιεσμένων κυκλοφορούσαν στους δρόμους και γύριζαν τα βράδια στις γειτονιές, τραγουδώντας υβριστικά και πρόστυχα τραγούδια.

Ακόμα, παλιότερα, το καρναβάλι γιορταζόταν σε όλη την Ελλάδα με γλέντι, μασκαρέματα, χορούς και τα περίφημα πειράγματα, εκτός οργανωμένων εκδηλώσεων, ως γιορτή της κοινότητας. Το καρναβάλι όμως, έχασε τον αυθόρμητο τύπο του και αντικαταστάθηκε σταδιακά από τυποποιημένες εορταστικές εκδηλώσεις, οργανωμένες από τοπικές κοινωνίες, όπως το δικό μας Καρναβάλι της Πάτρας, συνοδευόμενες από αποκριάτικες στολές και άρματα.

Σύγχρονη εκδοχή

Στις μέρες μας, υπάρχουν πολλά έθιμα, με αποτέλεσμα το καρναβάλι να αποτελεί πόλο έλξης για μικρούς και μεγάλους. Κάποια από αυτά είναι:

1. Τσικνοπέμπτη (7 Μαρτίου)

Screenshot 2024-03-12 233042

Η Τσικνοπέμπτη είναι γιορτή της ορθόδοξης παράδοσης στην οποία καταναλώνονται μεγάλες ποσότητες κρέατος. Λαμβάνει χώρα την Πέμπτη, επειδή οι ημέρες Τετάρτη και Παρασκευή είναι «νήστιμοι ημέραι». Κάθε πόλη την Ελλάδας πραγματοποιεί διαφορετική τελετή έναρξης της τσικνοπέμπτης, όμως σε όλη την χώρα κυριαρχεί η υπερκατανάλωση του κρέατος. Την επόμενη Δευτέρα λαμβάνει χώρα η καθαρά Δευτέρα που αποτελεί την μέρα έναρξης της νηστείας.

2. Η καύση του βασιλιά Καρνάβαλου (17 Μαρτίου)

Screenshot 2024-03-12 233203

Το κάψιμο του καρνάβαλου πραγματοποιείται την Κυριακή της Τυρινής, το τελευταίο βράδυ της Αποκριάς. Ο λόγος της καύσης του βασιλιά Καρνάβαλου είναι ο εξορκισμός των «δαιμόνων» του εσωτερικού μας κόσμο. Αποσκοπούμε, δηλαδή, καίγοντας την κυρίαρχη φιγούρα του Καρναβαλιού, να διώξουμε τα κακά πνεύματα μέσα μας, τα πάθη, τη ζήλεια, το μίσος και τη μοχθηρία μεταξύ μας και να μεταβούμε «καθαροί» στην περίοδο της Άνοιξης. Πηδώντας, λοιπόν, πάνω από τη φωτιά, μεταβαίνουμε από τον χειμώνα στην ανοιξιάτικη εποχή, με χαρά, αισιοδοξία και καλή διάθεση, ενώ η φωτιά «καίει» και «αφανίζει» τα αρνητικά μας συναισθήματα, με σκοπό αυτή μας την «κάθαρση».

3. Η Καθαρά Δευτέρα (18 Μαρτίου)

Screenshot 2024-03-12 233447

Η Καθαρά Δευτέρα είναι κινητή γιορτή, η οποία εξαρτάται από την ημερομηνία του Πάσχα. Μέσα από αυτή την μέρα ξεκινάει η Σαρακοστή για την Ορθόδοξη Εκκλησία, ενώ ταυτόχρονα σημαίνει το τέλος των Αποκριών. Ένα έθιμο είναι ο σχεδιασμός της κυρά Σαρακοστής, όπου είναι μια κυρία όπου έχει μέσα στη ποδιά της μόνο νηστίσιμα φαγητά και 7 πόδια. Με τα 7 πόδια χαρακτηρίζονται οι 7 εβδομάδες νηστείας.

Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι γιατί οι Χριστιανοί «καθαρίζονται» πνευματικά και σωματικά. Η νηστεία διαρκεί 40 μέρες. Η εορτή της Καθαράς Δευτέρας, κάθε χρόνο, συνοδεύεται από το πέταγμα των χαρταετών, οι οποίοι κατασκευάστηκαν, για πρώτη φορά, στην Κίνα και τη Μαλαισία το 200 π.Χ. Κατά τις γεωγραφικές ανακαλύψεις, γύρω στο 1400 μ.Χ. οι Ευρωπαίοι εξερευνητές μετέφεραν το έθιμο στην Ευρώπη. Για την Αρχαία Κίνα, οι χαρταετοί συνιστούσαν επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, ενώ, σύμφωνα με τη χριστιανική θρησκεία, το έθιμο αυτό συμβολίζει το πέταγμα της ανθρώπινης ψυχής προς το Θείο, υποδηλώνοντας πως ο προορισμός του πνεύματος ενός ατόμου είναι δίπλα στον Θεό, τον δημιουργό του. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο που η αιώρησή του πραγματοποιούνται, την Καθαρά Δευτέρα, την αφετηρία της Σαρακοστής, μέρα κατά την οποία ο άνθρωπος «καθαρίζεται» σωματικά και πνευματικά, μέσω της νηστείας.

Ωστόσο, πέρα από τις θρησκευτικές διαστάσεις, ο χαρταετός έχει αποτελέσει σημαντικό εργαλείο, στο πλαίσιο μετεωρολογικών ανακαλύψεων, όπως στην ανακάλυψη του αλεξικέραυνου, από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο. Το πέταγμα του χαρταετού σηματοδοτεί τα έθιμα πολλών χωρών. Εδώ, στην Ελλάδα, οι χαρταετοί κατασκευάζονται από μικρά παιδιά, από χαρτί, καλάμι, εφημερίδες και περισσεύματα από τις αποκριάτικες κορδέλες και η εκτόξευσή του συνιστά χαρακτηριστικό έθιμο που πραγματοποιείται τη Δευτέρα, μετά την Αποκριά, την αρχή της μέτρησης των 40 ημερών πριν το Πάσχα.

Screenshot 2024-03-12 233606

Συνταγές

Πολλα νόστιμα φαγητά σερβίρονται εκείνες τις μέρες στα οικογενειακά τραπέζια… το γαλακτομπούρεκο και η λαγάνα αποτελούν δύο από αυτά.

Γαλακτομπούρεκο

Το γαλακτομπούρεκο είναι παραδοσιακό σιροπιαστό γλυκό ταψιού, που αποτελείται κυρίως από φύλλο και κρέμα.

Υλικά
★  Για το σιρόπι

  • 800 γρ.  κρυσταλλική ζάχαρη
  • 450 γρ. νερό
  • 1 στικ κανέλα
  • φλούδα, από 1 λεμόνι
  • 75 γρ. μέλι

★  Για την κρέμα

  • 4 αυγά, μεσαία
  • 200 γρ. κρυσταλλική ζάχαρη
  • 500 γρ. κρέμα γάλακτος
  • 500 γρ. γάλα πλήρες
  • 1 πρέζα αλάτι
  • 1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
  • 170 γρ. σιμιγδάλι
  • 100 γρ. βούτυρο
  • 220 γρ. βούτυρο, λιωμένο για το άλειμμα των φύλλων
  • 450 γρ. φύλλα κρούστας για γλυκά

Εκτέλεση
★  Για το σιρόπι

  • Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε τη ζάχαρη, το νερό, 1 στικ κανέλας, τη φλούδα από το λεμόνι (όχι το λευκό μέρος), ανάβουμε τη φωτιά και περιμένουμε 1-2 λεπτά ίσα ίσα να διαλυθεί η ζάχαρη.
  • Με το που πάρει μια βράση, κουνάμε με το κουτάλι να ελέγξουμε αν έχει διαλυθεί η ζάχαρη. Το μείγμα πρέπει να είναι διαφανές.
  • Τότε ρίχνουμε το μέλι, αφαιρούμε από τη φωτιά, ανακατεύουμε ελαφρώς και αφήνουμε στην άκρη να κρυώσει το σιρόπι.

★  Για την κρέμα

  • Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160ο C στον αέρα.
  • Στον κάδο του μίξερ, βάζουμε τα αβγά και τη μισή ζάχαρη.
  • Πρέπει το μείγμα μας να αφρατέψει καλά. Χτυπάμε για 3-4 λεπτά. Στο τέλος το μείγμα που θα έχουμε θα μοιάζει με μια ελαφριά μαρέγκα.
  • Σε μία κατσαρόλα προσθέτουμε την κρέμα, το γάλα και την άλλη μισή ζάχαρη, 1 πρέζα αλάτι, 1 κ.γ. σιρόπι βανίλιας και βάζουμε σε μέτρια προς δυνατή φωτιά να πάρει μία βράση.
  • Με το που δούμε μπουρμπουλήθρες, ρίχνουμε το σιμιγδάλι και ανακατεύουμε με ένα σύρμα μέχρι που να πήξει καλά το μείγμα μας για 3-4 λεπτά.
  • Όταν το σύρμα αφήνει σημάδια στο μείγμα τότε σημαίνει ότι έχει πήξει και είναι έτοιμο.
  • Αφαιρούμε από τη φωτιά, ρίχνουμε το βούτυρο και συνεχίζουμε το ανακάτεμα με το σύρμα μέχρι να διαλυθεί τελείως το βούτυρο.
  • Με μία κουτάλα ή μαρίζ, αφαιρούμε όλο το μείγμα των αβγών και το τοποθετούμε σε ένα μπολ.
  • Στον ίδιο κάδο του μίξερ, τοποθετούμε το μείγμα της κατσαρόλας (την κρέμα μας) και χτυπάμε για 4-5 λεπτά για να κρυώσει καλά το μείγμα.
  • Σταματάμε και ελέγχουμε. Το μείγμα μας πρέπει να είναι χλιαρό.
  • Ρίχνουμε το μείγμα με τα αβγά στον κάδο του μίξερ και πολύ απαλά ομογενοποιούμε, ανακατεύοντας σιγά σιγά με μία κουτάλα. Το μείγμα είναι έτοιμο.
  • Λιώνουμε το βούτυρο στα μικροκύματα ή σε μία κατσαρόλα.
  • Ανοίγουμε το φύλλο μας και με το πινέλο μας βουτυρώνουμε καλά ένα ταψί 28×36 εκ., ώστε να πάει παντού το βούτυρο.
  • Ρίχνουμε το 1ο φύλλο μέσα και ραντίζουμε με μπόλικο βούτυρο από πάνω, δεν το ακουμπάμε στα φύλλα. Επαναλαμβάνουμε τη ίδια διαδικασία για τα υπόλοιπα 5 φύλλα. Πιέζουμε ελαφρώς τα φύλλα μας – όχι πολύ.
  • Στη συνέχεια ρίχνουμε μέσα τη γέμιση, την απλώνουμε και γυρνάμε τα φύλλα μας από μέσα. Ραντίζουμε με βούτυρο και συνεχίζουμε με τα υπόλοιπα φύλλα την ίδια διαδικασία με πριν. Δεν ξεχνάμε να ραντίζουμε με βούτυρο τα φύλλα μας.
  • Τοποθετούμε το τελευταίο φύλλο προσεχτικά από πάνω, κλείνουμε τις άκρες, πιέζουμε με το πινέλο μας τις άκρες προς τα μέσα και το αλείφουμε με βούτυρο καλά. Σφραγίζουμε ουσιαστικά το γαλακτομπούρεκο.
  • Χαράζουμε το γαλακτομπούρεκο σε 10-12 κομμάτια, στη συνέχεια κόβουμε ελαφρώς και ρίχνουμε μέσα όλο το βούτυρο.
  • Ψήνουμε για 1-1,5 ώρα.
  • Βγάζουμε το γαλακτομπούρεκο και ρίχνουμε από πάνω το κρύο σιρόπι που ετοιμάσαμε στην αρχή.
  • Αφήνουμε να κρυώσει και να απορροφήσει όλο το σιροπι κα σερβίρουμε.Screenshot 2024-03-12 234803Screenshot 2024-03-12 234730

Λαγάνα

Είναι το ψωμί της Καθαράς Δευτέρας και αποτελεί ένα από τα παραδοσιακά και νηστίσιμα φαγητά που καταναλώνονται εκείνη την μέρα.

Υλικά

  • 500 γρ. σκληρό αλεύρι
  • 350 ml νερό, σε θερμοκρασία δωματίου
  • 10 γρ. ξηρή μαγιά
  • 1 πρέζα κρυσταλλική ζάχαρη
  • 12 γρ. αλάτι
  • 2 κ.σ. Ελαιόλαδο

★  Για το αλειμμα

  • 2 κ.σ. νερό, σε θερμοκρασία δωματίου
  • 1 κ.γ. κρυσταλλική ζάχαρη σουσάμι

Εκτέλεση

  • Ρίχνουμε στον κάδο του μίξερ το νερό, τη μαγιά και τη ζάχαρη, και ανακατεύουμε με ένα σύρμα χειρός.
  • Αφήνουμε στην άκρη για 15-20 λεπτά μέχρι να ενεργοποιηθεί η μαγιά.
  • Ρίχνουμε μέσα το αλεύρι, το αλάτι και το λάδι, και χτυπάμε με τον γάντζο για 5-7 λεπτά. στην αρχή σε χαμηλή ταχύτητα και μετά σε δυνατή. Το αλάτι δεν το βάζουμε από την αρχή για να μην κάψει τη μαγιά μας.
  • Ρίχνουμε λάδι σε ένα μπολ και στα χέρια μας αλεύρι.
  • Βάζουμε το ζυμάρι στο μπολ και καλύπτουμε με διάφανη μεμβράνη.
  • Αφήνουμε στην άκρη μέχρι να διπλασιαστεί η ζύμη (περίπου για 1 ½ ώρα).
  • Αφαιρούμε τη ζύμη από το μπολ και με ένα ίσιο μαχαίρι κόβουμε σε 2 ίσα κομμάτια τη ζύμη.
  • Απλώνουμε το κάθε κομμάτι πάνω σε μία λαδόκολλα.
  • Ανοίγουμε με τη βοήθεια του πλάστη και λίγο αλευριού σε λαγάνες τόσο μεγάλες ώστε να χωράνε σε 2 ταψιά φούρνου.
  • Μεταφέρουμε τις λαγάνες μας σε 2 ταψιά με λαδόκολλα ανοίγοντας τες λίγο πάνω στο ταψί για να κρατήσουν το σχήμα τους κατά το ψήσιμο.
  • Ρίχνουμε σε ένα μπολ το νερό με τη ζάχαρη, και ανακατεύουμε με ένα κουτάλι για να φτιάξουμε το ζαχαρόνερο.
  • Αλείφουμε με ένα πινέλο τις λαγάνες με το ζαχαρόνερο και πασπαλίζουμε με το σουσάμι.
  • Περιμένουμε για 20 λεπτά να φουσκώσουν οι λαγάνες μας.
  • Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 220°C στον αέρα.
  • Πιέζουμε τις λαγάνες με το δάχτυλο μας κάνοντας τους δαχτυλιές για να πάρουν το σχήμα της λαγάνας.
  • Τις πασπαλίζουμε με ελαιόλαδο και ψήνουμε για 10-15 λεπτά.

Screenshot 2024-03-12 235617

Screenshot 2024-03-12 235611

ΑΣΠΑΣΙΑ ΝΤΑΡΑΡΑ
ΑΝΝΥ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΑΝΑΗ – ΘΕΟΔΩΡΑ ΧΑΡΙΤΟΥ

Μετεγκατάσταση στο εξωτερικό: Ναι ή Όχι;

Η χώρα μας, η οποία πλήττεται από οικονομική και κοινωνική κρίση, ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία θέτει στους νέους της ένα δίλημμα: παραμονή στην χώρα μας με λιγότερες εργασιακές δυνατότητες ή μετεγκατάσταση στο εξωτερικό με περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες; Εγώ προσωπικά ως νεαρή κοπέλα που ζει και βιώνει καθημερινά τα προβλήματα της χώρας μου θεωρώ πως το ενδεχόμενο αποδημίας στο εξωτερικό αποτελεί μία αισιόδοξη προοπτική για το μέλλον μου.

Πιο συγκεκριμένα, η άποψή  μου αυτή επηρεάζεται  από την δυνατότητα εξασφάλισης αξιοπρεπών επαγγελματικών συνθηκών. Οι χώρες του εξωτερικού, οι οποίες είναι πιο αναπτυγμένες, παρέχουν περισσότερες εργασιακές ευκαιρίες με ικανοποιητικές  οικονομικές απολαβές απαλλάσσοντας έτσι τον νέο από το άγχος της επιβίωσης αφού η εργασία αποτελεί μέσο βιοπορισμού και εξασφάλισης καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Επιπροσθέτως, σε αντίθεση με την χώρα μας, πολλές ευρωπαϊκές χώρες χαρακτηρίζονται για την μεγάλη εργασιακή ασφάλεια την οποία παρέχουν στους εργαζομένους τους. Πιο συγκεκριμένα, οι εργαζόμενοι προστατεύονται από την απειλή που ονομάζεται “ανεργία” και εργάζονται κάτω από ευνοϊκές συνθήκες όπου τα εργασιακά τους δικαιώματα δεν καταπατούνται. Ειδικότερα, τα ωράρια εργασίας τους είναι ευέλικτα και οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν όσες άδειες δικαιούνται. Όλα τα παραπάνω διαμορφώνουν ένα κλίμα ασφάλειας, σταθερότητας και αξιοπρέπειας για τον εργαζόμενο.

Παράλληλα, αξιοσημείωτα είναι και τα επαγγελματικά οφέλη που μπορεί κάποιος να αποκομίσει. Αρχικά, στις χώρες του εξωτερικού παρέχεται η δυνατότητα επαγγελματικής εξέλιξης. Η πραγματοποίηση αλμάτων στις επιστημονικές καινοτομίες και τις τεχνολογικές εφαρμογές, τις οποίες έχουν επιτύχει πολλές ευρωπαϊκές χώρες, επιτρέπουν στον νέο την απόκτηση της απαραίτητης τεχνογνωσίας και εμπειρίας την οποία χρειάζεται προκειμένου να εργάζεται σε θέσεις υψηλού επιπέδου και να ικανοποιεί τους επαγγελματικούς στόχους και φιλοδοξίες του. Ακόμα, οι χώρες του εξωτερικού διαθέτουν πανεπιστήμια και κολέγια τα οποία παρέχουν την δυνατότητα μεταπτυχιακών και διδακτορικών στους νέους. Ως απόρροια, ο νέος βελτιώνεται σε έναν αξιόλογο βαθμό στον τομέα με τον οποίο ασχολείται και εξειδικεύεται στο κλάδο του, κάτι το οποίο τον καθιστά ανταγωνιστικό στην αγορά εργασίας.

Παράλληλα, εκτός από τα επαγγελματικά οφέλη το άτομο έχει την ευκαιρία να διευρύνει το πνεύμα και την κοινωνικότητα του. Μέσω της μετεγκατάστασης στο εξωτερικό, ο νέος έχει την δυνατότητα να επισκεφτεί νέες χώρες,να συναναστραφεί με ανθρώπους που ασπάζονται διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις και να γνωρίσει νέους πολιτισμούς. Ως απότοκο, η ζωή του αποκτά ενδιαφέρον και καθίσταται συναρπαστική, ενώ συγχρόνως ο ίδιος διευρύνει τους πνευματικούς του ορίζοντες. Τέλος, η μετακίνηση σε ένα διαφορετικό τόπο συντελεί στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του νέου. Πιο συγκεκριμένα, το άτομο προκειμένου να ενσωματωθεί στην χώρα στην οποία βρίσκεται θα πρέπει να αναπτύξει ικανότητες όπως της προσαρμοστικότητας σε νέα περιβάλλοντα και ανεκτικότητας σε νέες ιδέες και κουλτούρες. Ταυτοχρόνως, ο νέος λόγω του ότι απομακρύνεται από την οικογένεια του, ωριμάζει και ανεξαρτητοποιείται αφού πλέον καλείται να ανταπεξέλθει μόνος του τα προβλήματα της καθημερινής ζωής. Όλα τα παραπάνω, θεωρούνται αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά για την προσωπικότητα του νέου.

Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι η απόφαση μετεγκατάστασης στο εξωτερικό αποτελεί μία ευνοϊκή επιλογή για το νεαρό άτομο αφού συντελεί στην πραγματοποίηση μιας επιτυχημένης σταδιοδρομίας και στην επαγγελματική του πρόοδο ενώ παραλλήλως στην πνευματική του καλλιέργεια και εξέλιξη.

ΖΩΗ ΔΡΟΥΚΑ

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΓΝΩΣΕΩΝ

Screenshot 2024-03-14 205451

 

Παίξτε το quiz εδω

ΝΑΣΙΑ ΚΟΥΛΗ

Γρίφοι

Γρίφοι

Εικόνα5chess1) Τα μαύρα να παίξουν και να κάνουν ματ σε 3

Εικόνα6chess

 2) Τα λευκά να παίξουν και να κάνουν ματ σε 3

Εικόνα7chess

3) Τα μαύρα να παίξουν και να κάνουν ματ σε 2

Εικόνα8νθμβερΕΥΚΟΛΟ 

Εικόνα9NUIMBERS]ΔΥΣΚΟΛΟ

Εικόνα10λαβυρινθος

Μαγικός λαβύρινθος

 

(Οδηγίες)
Είσαι αιχμάλωτος του μαγικού λαβύρινθου. Ο λαβύρινθος αυτός δεν έχει κανονική έξοδο: για να δραπετεύσεις πρέπει να επισκεφθείς όλα τα κελιά του λαβυρίνθου τουλάχιστον μια φορά. Οι τοίχοι του ωστόσο είναι αόρατοι και αν ακουμπήσεις έστω και έναν παγιδεύεσαι για πάντα στον λαβύρινθο. Η μόνη σου ελπίδα είναι ο παραπάνω χάρτης. Στο κάθε  κελί αναγράφεται με πόσα από τα διπλανά του κελία επικοινωνεί. Γνωρίζοντας πως υπάρχει μία διαδρομή από κάθε κελί σε κάθε άλλο, μπορείς να βρεις όλους τους τοίχους και να δραπετεύσεις από τον μαγικό λαβύρινθό;


Λύσεις

Σκάκι:

Πρώτος γρίφος

1. . . .       Ne2+

2. Kh1      Qxh2+

3. Kxh2     Rh5#

 

Δεύτερος γρίφος:

1. g7+        Ke7

2. Qe5+     Kf7

3. gxh8=N!#

 

Τρίτος γρίφος:

1. Qg8+    Rxg8

2. Nf7#

 

Σουντόκου:σουντοκουΕΥΚΟΛΟ

ΣΟΥΝΟΤΚΟΥ

ΔΥΣΚΟΛΟ

Μαγικός λαβύρινθος:ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

ΝΙΚΟΣ ΓΚΙΝΗΣ

Πόλεμος Αγάπης

 Πόλεμος αγάπης
Ίσως ο έρωτας και η αγάπη
να είναι το κρυφό μας μονοπάτι
και η σφιχτή μας αγκαλιά
να είναι κόμπος στην κοιλιά
 Μα πόσο πια να αντέξω
κοντά σου όμως θα παλέψω
το μεταξύ μας να κρατήσω
μέχρι να σε αποχαιρετήσω
 
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΗΤΣΗΣ 

Selfies: Η νέα τάση

430458721_1525659064669668_7535888990062093748_n

Σήμερα, με την αλματώδη εξέλιξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, παρατηρείται η τάση πολλών ατόμων να δημοσιοποιούν την προσωπική τους ζωή και να φωτογραφίζονται παρουσιάζοντας μια ωραιοποιημένη εικόνα του εαυτού τους. Έτσι, χάνονται τα όρια μεταξύ του ιδιωτικού και δημόσιου βίου και καταργείται η έννοια της ιδιωτικότητας.

Αναρτούν λοιπόν στιγμές από τις εξόδους τους, από τις διακοπές τους ή επιδεικνύουν το τεράστιο σπίτι τους ή τα ακριβά τους ρούχα. Επιζητούν με αυτό τον τρόπο τον θαυμασμό ή ακόμα και να προκαλέσουν αισθήματα ζήλειας στους άλλους. Επιπλέον επιθυμούν να ξεφύγουν από την ανωνυμία και να αποκτήσουν έστω περιορισμένη αναγνωρισιμότητα ικανοποιώντας τη ματαιοδοξία τους. Ιδιαίτερα νέοι με χαμηλή αυτοεκτίμηση παγιδεύονται στην ψηφιακή τους εικόνα που πρέπει να είναι αψεγάδιαστη, ώστε να πείσουν τους εαυτούς τους και τον περίγυρό τους για το πόσο τέλεια είναι η ζωή τους. Κατά την περίοδο της εφηβείας μάλιστα, προσπαθούν να ενταχθούν σε ένα ευρύτερο κοινωνικό σύνολο μιμούμενοι τους συνομιλήκους τους που νιώθουν πιο αγαπητοί και δημοφιλείς παίρνοντας likes για τις αναρτήσεις τους.

Η μόδα της αυτοφωτογράφισης σχετίζεται και με τα χαρακτηριστικά της εποχής μας, όπου προωθείται το «φαίνεσθαι» έναντι του «είναι». Θεωρείται πιο σημαντικός ο άνθρωπος που υπακούει στα υλιστικά πρότυπα και κατέχει υλικά αγαθά σε σχέση με τον επιστήμονα και τον μορφωμένο. Γι΄αυτό τα άτομα αδιαφορούν για την πνευματική τους ανάπτυξη ή βελτίωση και επιζητούν με κάθε τρόπο να τραβήξουν την προσοχή των άλλων. Ένας άλλος λόγος που επιθυμούν την προβολή της προσωπικής τους ζωής μπορεί να είναι το ότι δεν έχουν πραγματικούς φίλους ή ενδιαφέρουσα ζωή με αποτέλεσμα να προσπαθούν να καλύψουν αυτό το κενό μοιραζόμενοι στιγμές τους με τους ψηφιακούς τους ακόλουθους. Κατά μια άλλη άποψη με τις selfies καλύπτεται η μοναξιά των ατόμων, αφού αυτές αποτελούν μια απρόσωπη διαδικασία στην οποία τα άτομα κάνουν τα πάντα μόνα τους και δεν χρειάζονται τον διπλανό τους, για να τους απαθανατίσει.

Ωστόσο η αυτοφωτογράφιση δεν πρέπει να καταδικάζεται, καθώς αποτελεί φαινόμενο της ψηφιακής εποχής μας και αντικατοπτρίζει την ανάγκη των ανθρώπων να μοιράζονται στιγμές, σκέψεις και συναισθήματα αλληλοεπιδρώντας με τους άλλους. Χρειάζεται όμως ένα μέτρο, για να μην εκτίθεται και γελοιοποιείται ένα άτομο και κλονίζεται η αυτοπεποίθησή του, αφού κανένα τεχνολογικό επίτευγμα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αληθινή επικοινωνία και τις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΑΡΟΥΧΑΣ

Εφηβεία

 Εφηβεία
Απόψε άφησα κομμάτια της καρδιάς μου κάτω από το μαξιλάρι μου και προσπάθησα να καταλάβω τον ήχο της ύπαρξης μου
Έβρεχε εκείνη τη νύχτα…
Στεκόμουν εκεί στην αιωνιότητα…
Και περίμενα
Τι κι αν κρύωνα;
Τι κι αν φοβόμουν;
Ποιος φόβος μπορούσε να σταματήσει τον πόθο μου;
Έβρεχε εκείνη τη νύχτα…
Απαλές νότες έφταναν μέχρι το απέραντο της ψυχής μου κι άγγιζαν χρόνια αφημενους στίχους που πενθουσαν για μένα
Δυνάμωσαν οι νότες…
Δεν ακούω ξεκάθαρα πια τη φωνή μου…
Ποια βροχη μου την παίρνει;
Δεν ψάχνω πια τίποτα,απλά αφήνομαι…
Ήλιος αχνός,χλωμός όπως το πρόσωπο μου
Φωτίζει λίγο την καρδιά μου και φεύγει σα μυστήριο παλιό
Ποιες σταγόνες παλεύουν ακόμα να συγκρατηθούν από άπιαστες ελπίδες,ποιες σταγόνες είναι για μένα;
Ποιες φεύγουν,ποιες μένουν σαν μικρα παράπονα
Εβρεχε εκείνη τη νύχτα…
Ήμουν κι εγώ κάπου κάπου εκεί…
ΔΑΝΑΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ
 
 
 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ

Το Πρότυπο Γενικό Λύκειο Πατρών ευχαριστεί την οικογένεια Τρίγκα Παναγιώτη για την προσφορά του σε υλικό και τεχνικό εξοπλισμό.

Vanitas vanitatum

Για πρώτη φορά μετά από καιρό, περπατούσε μόνος. Οι συναναστροφές του με τον καιρό έφθιναν σταθερά, μα πρόσφατα αποχώρησαν και οι πιο κοντινές του παρέες. Άκουσε για λόγους οικογενειακούς  που επέβαλαν την μετακόμιση, για προβλήματα υγείας από την άθλια αυτή πόλη, ασαφείς δικαιολογίες που δεν υποστήριζαν λογικά την απόφαση για απομάκρυνση, άλλοτε δεν του έδιναν καμία εξήγηση. Σε ένδειξη ανωτερότητας, αριστοκρατικής αδιαφορίας κι ευγενούς πνεύματος (όχι από κακία· έτσι τον έμαθαν οι πολιτισμένοι που συναναστρεφόταν), σεβάστηκε την απόφαση σε κάθε περίπτωση χωρίς να ρωτά πολλά πολλά. Ο ίδιος, βέβαια, ήξερε ότι με την άγνοια αυτή προστάτευε τον εαυτό του πρωτίστως – το διαισθανόταν αλλά δεν άντεχε να του το πουν κατάμουτρα ότι η παρέα του είναι σαν τον παγκόσμιο διαλύτη: άχρωμη, άοσμη, άγευστη, αδιάφορη για αυτόν που την έχει συνηθίσει και φορτική για τον πολυάσχολο άνθρωπο των σύγχρονων μεγαλουπόλεων (εξ ου και τα προβλήματα υγείας: ο κόσμος δεν πίνει αρκετό νερό!).

Τις δικαιολογίες που δεν του ΄δωσαν όσοι έφυγαν προσπαθούσε να τις σκαρφιστεί μόνος του, μια και ο επεξεργαστής του δεν σήκωνε ότι μπορεί κανείς πράγματι να αποχωρίσει από μια ανθρώπινη σχέση χωρίς να δηλώσει την αληθινή αιτία. Τον πρώτο καιρό, λοιπόν – ο πιο δύσκολος, όπως λένε γενικά οι ειδικοί –αναλώθηκε στις αυτοκατηγορίες, προσπαθώντας να βρει τις πταίει και τον απέρριψαν έτσι μαζικά. Διαπιστώνει κανείς εύκολα, βέβαια, το παθολογικό της κατάστασής του: ένιωθε την ανάγκη να βελτιωθεί, ώστε να ξαναγίνει αποδεκτός από τους μισάνθρωπους. Πάσχιζε να γίνει η τέλεια σόλα σ’ ένα κατά τ’ άλλα ξεφτισμένο παπούτσι που κάθε τόσο βουλιάζει στις λάσπες με τη δική του θέληση. Μα δεν τον κατηγορεί κανείς – οι ακτινοβολίες ο έρωτας και η ανάγκη μεταλλάσσουν τον άνθρωπο.

Του πήρε λίγο καιρό, αλλά τελικά αποδέχθηκε τη μοναξιά του. Άρχισε, μάλιστα, να απολαμβάνει την ασφάλεια του εαυτού του και να περιφρονεί επιδεικτικά οποιαδήποτε ευκαιρία για συναναστροφή εμφανιζόταν. Οι άνθρωποι είναι απρόβλεπτοι, ευέξαπτοι, ιδιότροποι, παράλογοι κι έχουν εκείνη τη γλίτσα που τους κρατά κοντά σαν μάζα εντόμων και την οποία επικαλούνται, όταν η λογική δεν είναι με το μέρος τους: συναίσθημα. Η αποστασιοποίηση από αυτό το οργανωμένο χάος τού έδωσε την ευκαιρία να αφουγκραστεί τον άνθρωπο καλύτερα σε σχέση με όταν ερχόταν σε πραγματική επαφή με αυτόν.

Άρχισε, επιπλέον, να παρατηρεί καινούργια στοιχεία του υλικού κόσμου, τα οποία ανήγαγε σε δικές του βιοθεωρίες μέσω των συνειρμών που θα προκαλούνταν σε οποιονδήποτε άνθρωπο είχε το χρόνο του αλλά και την ανάγκη να απασχολήσει το μυαλό του με αμπελοσοφίες – σε οποιονδήποτε απελπισμένο, δηλαδή. Παρατήρησε, για παράδειγμα, την αντανάκλασή του σ’ ένα καινούργιο κι σ’ ένα πολυκαιρισμένο μονόλεπτο. Στο φρέσκο κέρμα είδε τον εαυτό του καθαρό, λες και η πρόσμιξη μετάλλων έβλεπε μεσ’ την ψυχή του· στο άλλο, εξαιρετικά θολό, δεν διέκρινε καν τα αντικείμενα του περιβάλλοντος κι ο ίδιος γινόταν ένα με αυτά. Του θύμισε τρομακτικά τις σχέσεις του: ξεκινούσαν όμορφα, αληθινά, μα λίγο λίγο έχανε τον εαυτό του σε αυτές, δινόταν τόσο που δεν του ‘μενε υπόσταση να απολαύσει ο ίδιος, κατασκεύαζε ένα προσωπείο για να ευχαριστήσει τους άλλους και τελικά ενστερνιζόταν την ταυτότητα μιας μάσκας. Γινόταν ένα res και οι άλλοι τού φέρονταν ως τέτοιο. Με αυτόν τον τρόπο στο μυαλό του πλεονεκτούσε, γιατί τουλάχιστον απαλλάχτηκε –με πρωτοβουλία των άλλων – από τη φορτική τους παρέα. Μη έχοντας γνωρίσει τίποτα άλλο, συμπέρανε πως όλες οι σχέσεις είναι σαν το κέρμα.

Ίσως να του άρεσε, βέβαια, όλο αυτό. Αποφάσισε ότι δεν παίρνει τη ζωή πολύ σοβαρά, οπότε αυτά τα επίγεια τον  άφηναν στην πλειοψηφία τους αδιάφορο. Από τις εφημερίδες διάβαζε μόνο τις αναγγελίες των κηδειών και συχνά εμφανιζόταν σε μερικές όπου ο αποθανών τού ήταν παντελώς άγνωστος. Αυτό τού έδινε την ευκαιρία να αποστασιοποιηθεί ακόμα πιο πολύ από τη ζωή, αλλά και να πιστοποιήσει τη ματαιότητά της. Πάντα, όμως, κατέληγε να ζηλεύει τον κηδευόμενο, κυρίως γιατί έζησε και κάποιοι θα τον θυμούνται για αυτό και μόνο.  Ναι, αυτό δεν μπορούσε με τίποτα να χωνέψει: πόσο εύκολα οι άνθρωποι ξεχνάνε…

Τάνια Λεοντίτση

Top