Το σχολείο μας επισκέφθηκε πρόσφατα την πόλη της Ρώμης στο πλαίσιο του μαθήματος της ιστορίας. Ήταν μία εκπαιδευτική εκδρομή στην οποία κάθε ένας από τους μαθητές και τις μαθήτριες διασκέδασε και είχε την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά την κουλτούρα και τον πολιτισμό της Ιταλίας. Πλούσια ιστορία, μοναδικές γεύσεις και κοσμοπολίτικο περιβάλλον…όμως αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο ήταν τα επιβλητικά κτήρια και μνημεία
Την πρώτη μέρα της εκδρομής επισκεφθήκαμε το Κολοσσαίο. Ήταν ένα εντυπωσιακό κτίσμα που προκαλούσε δέος σε όσους το αντίκριζαν. Αφού πλησιάσαμε μείναμε έκπληκτοι. Θαυμάσαμε την μοναδική αρχιτεκτονική του και την ξεχωριστή του ιστορία. Το Κολοσσαίο άρχισε να κατασκευάζεται το 72 μ.Χ. και ολοκληρώθηκε το 80 μ.Χ. Το πρώτο του όνομα ήταν Αμφιθέατρο των Φλαβίων και για την κατασκευή του εργάστηκαν σκληρά χιλιάδες αιχμάλωτοι δούλοι από την καταστροφή των Ιεροσολύμων. Στη συνέχεια πήρε το όνομα που έχει σήμερα από το Κολοσσαίο άγαλμα του Νέρωνα που βρισκόταν στην τοποθεσία που χτίστηκε. Οι διαστάσεις του ήταν τεράστιες. Είχε 4 ορόφους και το εσωτερικό του χωριζόταν σε κερκίδες, στην κονίστρα και την αρένα στο κέντρο και τα υπόγεια. Ο πρώτος όροφος προοριζόταν για τους επιφανείς πολίτες, ενώ ο τελευταίος για τις γυναίκες και τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Στα υπόγεια βρίσκονταν τα κλουβιά με τα ζώα και ο μηχανισμός του κτιρίου. Είχε πολλές πύλες για τους θεατές και δύο πύλες που οδηγούσαν στην κονίστρα, στο μέρος δηλαδή που γίνονταν οι μάχες. Από τη μία εισέρχονταν οι μονομάχοι στην αρένα και από την άλλη απομάκρυναν τους νεκρούς. Οι αγώνες που γίνονταν στο Κολοσσαίο είχαν σκοπό την αύξηση της δημοσιότητας των αυτοκρατόρων. Αποκορύφωμά τους ήταν οι πασίγνωστοι αγώνες αιχμαλώτων και δούλων με άγρια ζώα, που ξεσήκωναν το κοινό. Οι εκδηλώσεις αυτές γίνονταν με ελεύθερη είσοδο.
Η επόμενη επίσκεψή μας ήταν στη μαγευτική Villa d’Este. Η βίλα ήταν ένα τεράστιο κτήριο με είσοδο έναν ευρύχωρο εσωτερικό κήπο. Η εντυπωσιακή φύση του Tivoli, η πανοραμική θέα και η κομψή αναγεννησιακή αρχιτεκτονική ενώνονταν στο πίσω μέρος του κτηρίου όπου βρισκόταν ο μεγάλος κήπος. Εκεί στεκόταν ακόμα πλήθος από σιντριβάνια που ξεπρόβαλαν ανάμεσα από τα πλούσια δέντρα και στόλιζαν τον χώρο με τη «μουσική» τους. Αυτά, με τη μνημειώδη παρουσία τους επηρέασαν την εξέλιξη της κηποτεχνίας σε όλη την Ευρώπη και έγιναν σύμβολο αναγεννησιακής αισθητικής. Στο εσωτερικό της, η βίλλα περιείχε τοιχογραφίες στους τοίχους, κυρίως νωπογραφίες από μυθολογικές και βιβλικές παραστάσεις, με έμπνευση από τη φύση και το νερό. Οι αίθουσες έχουν διακοσμηθεί από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μανιερισμού, όπως ο Λίβιο Αγκρέστι, ο Φεντερίκο Τζούκκαρι και ο Τζιρόλαμο Μουτσιάνο. Κάθε αίθουσα φέρει συγκεκριμένη αφιέρωση σε ένα θέμα, ενώ οι οροφές είναι διακοσμημένες με ψηφιδωτά. Η βίλα χτίστηκε γύρω από το παλιό μοναστήρι, ώστε να αποτελέσει τόπο κατοικίας του καρδινάλιου Ιππόλυτου Β των Έστε, αφού ο ίδιος ήταν συνηθισμένος σε πολυτελή τρόπο διαβίωσης. Τα εγκαίνια έγιναν τον Σεπτέμβρη του 1572, όμως ο καρδινάλιος πέθανε στον Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου, αφήνοντας τη βίλα, όπως και τη διακυβέρνηση του Τίβολι στον ανιψιό του.
Στην συνέχεια είδαμε ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα της πόλης, τη λεγόμενη Fontana di Trevi. Αυτό το σιντριβάνι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάτι παραπάνω από εκθαμβωτικό, λόγω των αξιοσημείωτων διαστάσεών του και της επιβλητικής πρόσοψής του. Δυστυχώς όμως την εποχή που εμείς πήγαμε στη Ρώμη ανακαινιζόταν, οπότε δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε παρά μόνο να το θαυμάσουμε από μακριά.
Βρίσκεται στην περιοχή Τρέβι της Ρώμης και είναι το μεγαλύτερο μπαρόκ σιντριβάνι της πόλης, με ύψος 25,9 μέτρα και πλάτος 49 μέτρα. Χτίστηκε σε σχέδια αρχικά του Νικόλα Σάλβι και έπειτα του Πιέρο Μπράτσι. Στην αρχαιότητα το σιντριβάνι αυτό σηματοδοτούσε το τέλος του υδραγωγείου, το οποίο υδροδοτούσε τη Ρώμη. Η παράσταση στην πρόσοψή του είναι εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία, η οποία είχε περάσει στην κουλτούρα των Ρωμαίων. Στο κέντρο βρίσκεται ο Ποσειδώνας, ο μυθικός θεός της θάλασσας πάνω σε ένα άρμα με τη μορφή αχιβάδας , που το σέρνουν δύο θαλασσινά, φτερωτά άλογα που τα οδηγούν δύο τρίτωνες. Τέλος, υπάρχει μια παράδοση, κατά την οποία οι επισκέπτες γυρίζουν την πλάτη τους και πετούν ένα κέρμα πάνω από τον ώμο τους στο σιντριβάνι, προκειμένου να ξαναβρεθούν στη Ρώμη.
Η τελευταία μας στάση ήταν το ανεξάρτητο κρατίδιο του Βατικανού. Εκεί επισκεφθήκαμε το μουσείο του Βατικανού και την Kαπέλα Σιστίνα. Ιδιαίτερη εντύπωση έκαναν σε όλους μας τα εκθέματα του μουσείου, καθώς και ο ίδιος ο χώρος, που απέπνεε μεγαλοπρέπεια. Τα μουσεία ξεκίνησαν όταν αγοράσθηκε μία μαρμάρινη γλυπτική σύνθεση. Το άγαλμα απεικόνιζε το ιερέα Λαοκόωντα, πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας. ιδρύθηκαν από τον Πάπα Ιούλιο Β στις αρχές του 16ου αιώνα με αρχιτέκτονες τον Μιχαήλ Άγγελο και τον Τζουλιάνο ντα Σανγκάλλο. Η Καπέλα Σιστίνα, παρεκκλήσιο του Αποστολικού παλατιού, στολισμένη με ανεπανάληπτες νωπογραφίες ήταν αυτή που έκλεισε την επίσκεψή μας στο Βατικανό, και αυτή που την έκανε αξέχαστη. Με οροφή φιλοτεχνημένη από τον Μιχαήλ Άγγελο και νωπογραφίες από μία ομάδα ζωγράφων της αναγέννησης, το παρεκκλησίου είναι ένα υψηλό ορθογώνιο κτήριο χωρίς πρόσοψη ή εξωτερικές θύρες για πομπές.
Κλείνοντας, αυτή η εκδρομή ήταν μια εμπειρία που θα μείνει πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας. Μάθαμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για τον πολιτισμό αυτής της πόλης, και περάσαμε ευχάριστο και ποιοτικό χρόνο με τους φίλους και τους συμμαθητές μας. Η πόλη μας εντυπωσίασε και το ταξίδι μας έφερε πιο κοντά μεταξύ μας. Ανυπομονούμε όλοι μας για τις επόμενες εκδρομές που πρόκειται να πάμε!
Μαρία Κούτρα
