Την Τετάρτη, 21 Φεβρουαρίου, οι μαθητές του Τμήματος Ένταξης και του Τμήματος Υποδοχής του 1ου Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου Θάσου, επικοινώνησαν μέσω Skype με την συγγραφέα παιδικών βιβλίων κ. Μπαμπέτα Ιωάννα. Αφορμή για την συνέντευξη αυτή ήταν το βιβλίο «Η Ζωή που περισσεύει», το οποίο επεξεργάστηκαν οι μαθητές στα πλαίσια ενός προγράμματος που υλοποιούν τη φετινή σχολική χρονιά (Τίτλος προγράμματος: Συνυπάρχοντας αρμονικά στο σχολείο – Λέμε ΟΧΙ στον ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ».
Λίγα λόγια για το βιβλίο «Η Ζωή που περισσεύει».

«Δε θέλω να πάω σχολείο» σκέφτεται η Ζωή κάθε πρωί. Στην τάξη όλοι κάθονται δυο δυο. Εκτός από τη Ζωή. Στο διάλειμμα γίνεται το κορόιδο. Στα αγγλικά κάνει ομάδα πάντα με την κυρία. Και στην παράσταση του καλοκαιριού δεν μπορεί να χορέψει ταγκό όπως οι άλλοι. Αφού περισσεύει. Μια μέρα όμως όλα αλλάζουν. Η Ευτυχία εμφανίζεται μπροστά της.
Ακολουθούν οι ερωτήσεις των παιδιών και οι απαντήσεις της συγγραφέως.

• Όταν ήσασταν εσείς μικρή, μήπως περάσατε κάτι παρόμοιο με τη Ζωή;
Πέρασα ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ουσιαστικά η Ζωή είμαι εγώ όταν ήμουνα μικρή. Πήγα σε ένα καινούριο σχολείο και δεν ήξερα κανέναν. Όλη τη χρονιά καθόμουν μόνη μου στο θρανίο και διπλανή καρέκλα ήταν μόνο η τσάντα μου. Ήμουνα όλη τη χρονιά μόνη μου χωρίς φίλες και φίλους. Και ήμουνα πάρα πολύ στενοχωρημένη! Ώσπου μια μέρα εμφανίστηκε ένα άλλο κορίτσι, όπως ακριβώς στην ιστορία του βιβλίου, και έγινε φίλη μου και τότε ο κόσμος μου έγινε ομορφότερος. Όταν, λοιπόν, μεγάλωσα και έγινα συγγραφέας σκέφτηκα να γράψω αυτό το βιβλίο, μήπως βοηθήσω και άλλα παιδάκια που αισθάνονταν το ίδιο. Και ξέρετε κάτι; ένιωθα πολύ μόνη, αλλά τελικά τα κατάφερα, το προσπάθησα και έκανα φίλους.
• Πόσων χρονών ήσασταν όταν μετακομίσατε στο καινούριο σας σχολείο;
Πήγαινα Β΄ Δημοτικού.
• Η πραγματική σας φίλη που σας βοήθησε ονομαζόταν κι αυτή Ευτυχία, όπως και η μαθήτρια του βιβλίου;
Ναι, τη φίλη μου την έλεγαν Ευτυχία.
• Έχετε φίλες;
Τώρα έχω πολλές φίλες, ευτυχώς. Γιατί τώρα δεν είμαι τόσο ντροπαλή, όσο ήμουνα μικρή. Έχω πολύ καλές φίλες και κάποιες από αυτές είναι κι εκείνες συγγραφείς. Γράφουν κι αυτές βιβλία. Αλλά έχω ακόμη φίλη την Ευτυχία από τη Β΄ Δημοτικού και πολλές φίλες από το σχολείο. Είναι οι πιο ωραίες φιλίες να ξέρετε. Κι εσείς τώρα που είστε φίλες και φίλοι θα περάσουν τα χρόνια και θα γίνετε μεγάλοι σαν κι εμένα και μπορεί να παραμείνετε φίλες και φίλοι. Είναι πολύ ωραίο αυτό.
• Πώς περάσατε τα παιδικά σας χρόνια;
Πέρασα πάρα πολύ ωραία. Έπαιζα πάρα πολύ ποδόσφαιρο πρέπει να ξέρετε. Έπαιζα βέβαια και με κούκλες και με κουζινικά, αλλά μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο. Μου είχε μάθει ο πατέρας μου να παίζω.
• Πού βρίσκετε τόσο ωραίες ιδέες σας για να γράφετε τα παραμύθια σας;
Τις ιδέες μου τις παίρνω από τα παιδικά μου χρόνια και από τη ζωή των δυο μου γιων. Από τις ιστορίες που μου έλεγαν τα παιδιά μου παίρνω πάρα πολλές ιδέες, αλλά παίρνω ιδέες και από τα παιδιά που γνωρίζω στις παρουσιάσεις. Να, κι από εσάς τώρα, θα πάρω πάρα πολλές ιδέες.

• Πώς αποφασίσατε να γίνετε συγγραφέας;
Ήταν το όνειρό μου από τότε που ήμουνα παιδί. Έλεγα πως ήθελα να γίνω συγγραφέας και αποφάσισα μια μέρα να κάνω μαθήματα για να τα καταφέρω. Γιατί για να γίνεις κάτι, πρέπει να το προσπαθήσεις πολύ. Δεν είναι κάτι τόσο απλό. Διάβαζα πάρα πολλά βιβλία και έγραφα ημερολόγιο. Το ημερολόγιο να ξέρετε ότι είναι ένας θησαυρός. Εγώ τα έχω κρατήσει όλα τα ημερολόγια που είχα γράψει τότε. Μια μέρα στο μάθημά μου έγραψα μια ιστορία που λεγόταν η Μελίνα ντετέκτιβ και στο δάσκαλό μου άρεσε πολύ. Έτσι το πήγε σε έναν εκδοτικό οίκο και τελικά εκδόθηκε το πρώτο μου βιβλίο. Και έτσι ξεκίνησα σιγά σιγά.
• Πόσα βιβλία έχετε γράψει;
Έχω γράψει 23 βιβλία και σε λίγο καιρό θα εκδοθούν ακόμη πέντε.
• Πώς βρίσκετε τους τίτλους των βιβλίων σας;
Αχ…. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να σκεφτώ τον τίτλο…με δυσκολεύει πολύ. Μπορεί να έχω γράψει το κείμενο και να περάσει ακόμη κι ένας μήνας και πάλι να μην έχω βρει τίτλο. Και σκέφτομαι και στύβω το μυαλό μου και βάζω το καπέλο της σκέψης. Μόλις βάλω το καπέλο, ζεσταίνεται το κεφάλι μου και μου έρχεται η ιδέα!!!
• Τι δουλειά κάνετε;
Εκτός από τα βιβλία που γράφω, πηγαίνω κι εγώ σε ένα σχολείο δημοτικό που έχει πάρα πολλά παιδιά και μια τεράστια βιβλιοθήκη. Εκεί έρχονται τα παιδιά, διαβάζουμε τα βιβλία, τα συζητάμε και παίζουμε παιχνίδια. Είναι μια πάρα πολύ ωραία δουλειά, γιατί κάνω ό,τι αγαπάω. Και δεν υπάρχει τίποτε ωραιότερο στον κόσμο από αυτό.
• Πού μένετε;
Μένω λίγο πιο έξω από την Αθήνα, σε μια περιοχή που λέγεται Βούλα. Το σπίτι μου είναι πολύ κοντά στη θάλασσα. Να φανταστείτε πως πηγαίνω εκεί με τα πόδια και κολυμπώ ακόμη και τον χειμώνα.
• Πού σπουδάσατε;
Σπούδασα στην Αθήνα σε ένα πανεπιστήμιο στη Πάντειο, σε μια σχολή που λέγεται Κοινωνική Πολιτική και Κοινωνική Ανθρωπολογία.
• Πόσων χρονών είστε;
Είμαι 43 χρονών.
• Τα παραμύθια σας είναι πάντα χαρούμενα;
Θέλω να είναι χαρούμενα, ίσως δεν είναι πάντα, αλλά σίγουρα έχουν πάντα χαρούμενο τέλος.

Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε μέσα σε ένα πολύ θετικό κλίμα. Η συγγραφέας έδειξε στους μαθητές όλα τα βιβλία που έχει γράψει και είπα λίγα λόγια για το καθένα. Τα παιδιά πέρασαν υπέροχα και έμαθαν πολλά πράγματα. Η συγγραφέας τους υποσχέθηκε πως θα συναντηθούν πολύ σύντομα και πως θα γράψει μια ιστορία για να την εικονογραφήσουν οι μαθητές.
Οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές που συμμετείχαν στη συνέντευξη θα ήθελαν να ευχαριστήσουν θερμά την κ. Μπαμπέτα Ιωάννα που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά τους.
Καζάρα Ελένη (Ειδική Παιδαγωγός του Τμήματος Ένταξης)
Σαρακίνου Πασχαλία (Εκπαιδευτικός του Τμήματος Υποδοχής)