Οι νεράιδες από κάποιους θεωρούνται φανταστικά πλάσματα ενώ από άλλους θεωρούνται αληθινά  όντα. Μερικοί  πιστεύουν πως ζουν σε ένα  παράλληλο σύμπαν, κάποιοι πως ζουν στα δάση, στα λαγκάδια , στα ποτάμια και άλλοι τις έχουν δει με τα ίδια τους τα μάτια.  Αρκετά άτομα έχουν πει πως τις συναντήσαν, υπάρχουν πολλές ιστορίες, οι περισσότερες προέρχονται από βλάχικα χωριά στα οποία οι νεράιδες ονομάζονται “ τζίντζερ “. Όσοι έχουν εξομολογηθεί ότι τις αντικρίσανε, τους θεωρούσαν νεραϊδοπαρμένους, τρελούς, φαντασιώδεις και πως ζούσαν σε έναν δικό τους κόσμο. Και η Κρήτη θεωρείται ένα μέρος το οποίο οι περισσότεροι πιστεύουν στις νεράιδες.

Μία ιστορία από το βλάχικο χωριό Περτούλι την οποία έχουν διηγηθεί γενιές και γενιές: Μια μέρα 3 φίλες  ηλικίας 1ο, 11 και 13, αποφάσισαν να εξερευνήσουν το δάσος που βρισκόταν λίγο έξω από το χωριό. Ζήτησαν την άδεια από τους γονείς τους, όμως δεν τους την έδωσαν και 2-3 ημέρες αργότερα φύγανε κρυφά. Περπατούσαν, περπατούσαν τα κορίτσια και δεν συναντούσαν τίποτα παρά μόνο ζουζούνια. Οι φιλενάδες είχαν αργήσει να επιστρέψουν στα σπίτια τους, όμως οι γονείς τους δεν ανησυχούσαν διότι το συνήθιζαν να μένουν έως αργά έξω και να παίζουν στο γήπεδο με όλα τα άλλα παιδιά του χωριού. Είχε πάει περίπου 8μισι, οι φίλες αποφάσισαν να επιστρέψουν . Στην διαδρομή της επιστροφής τους, συνάντησαν 3 νεράιδες που τους έμοιαζαν. Είχαν σοκαριστεί, είχαν τρομάξει. Μείνανε ακίνητες και δεν κάνανε ούτε κιχ ενστικτωδώς και οι 3. Λίγο αργότερα οι τζίντζερ έφυγαν, εκείνες μείνανε σιωπηλές και ακίνητες μέχρι να βεβαιωθούν πως είχαν απομακρυνθεί αρκετά. Αμέσως μετά φύγαν τρέχοντας για το χωριό. Μόλις φτάσανε εξηγήσανε σε όλους τι τους συνέβη, όμως 1, 2 τους πίστεψαν .

Οι περισσότεροι τις φαντάζονται ως γυναίκες με φτερά, με διάφορα χρώματα, με άσπρα φορέματα με μικρά λευκά παπουτσάκια. Επίσης συνήθως έχουν πορτοκαλί και μπλε μαλλιά.

Υπάρχει και μια μέρα αφιερωμένη σε αυτές, 19 Απριλίου είναι η παγκόσμια ημέρα της πίστης προς τις νεράιδες. Λένε πως κάθε 19 Απρίλη οι νεράιδες στρώνουν ένα τραπέζι σε ένα πολύ απόμακρο μέρος και τρώνε και πίνουν. Μετά χορεύουν ως τα μεσάνυχτα. Όσοι πιστεύουν σε αυτές, ανάβουν ένα κεράκι ή ένα κηροπήγιο στις 10 το βράδυ ακριβώς και το αφήνουν στο μπαλκόνι, στην βεράντα, ή στον κήπο του σπιτιού τους και λένε πως τα ξημερώματα περνάνε οι νεράιδες και τα σβήνουν, επίσης τους δίνουν και την ευχή τους.