Το ελληνικό δημοτικό τραγούδι ως λογοτεχνικό είδος αντλεί το υλικό του από την προφορική λογοτεχνική παράδοση, δηλαδή αυτήν που αναπτύσσεται από την ανάγκη που έχει κάθε άτομο και γενικότερα κάθε λαός να εκφράσει τα συναισθηματικά και ψυχικά του φορτία, τα ιδανικά του τους πόνους και τις χαρές του, ακόμα και τις εντυπώσεις και τις σκέψεις του μέσα στην ευκολομνημόνευτη ποίηση.

Του κλέφτη το κιβούρι

«Και στη δεξιά μου τη μεριά ν” αφήστε παραθύρι,

να μπαίνει ο ήλιος το πρωί και το δροσό το βράδυ,

να μπαινοβγαίνουν τα πουλιά της άνοιξης τ” αηδόνια,

και να περνούν οι γέμορφες, να με καλημεράνε»

Μαρία Δ2