Ο Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ (Серге́йВаси́льевичРахма́нинов), γεννήθηκε στις 1 Απριλίου 1873 στο Σεμιόνοβο, κοντά στο Νόβγκοροντ, στην βορειοδυτική Ρωσία και απεβίωσε στις 28 Μαρτίου 1943 λόγο μελανώματος στο Μπέβερλι Χίλς. Ήταν Ρώσος συνθέτης, πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας. Επίσης θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες του 20ου αιώνα, εξ αιτίας των εξαιρετικών τεχνικών δυνατοτήτων του. Στις 29 Απριλίου 1902 παντρεύτηκε την ξαδέρφη του, Νατάλια Σάτινα. Το ζευγάρι απέκτησε δύο κόρες, την Ιρίνα και την Τατιάνα. Κατά το μήνα του μέλιτος, το ζευγάρι επισκέπτεται τη Βιέννη, τη Βενετία, τη Λουκέρνη και το Μπαϋρόιτ, όπου παρακολουθούν έργα Βάγκνερ. Τις εμπειρίες του από αυτό το ταξίδι ο Ραχμάνινοφ τις αποτυπώνει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, συνθέτοντας τα Δώδεκα Τραγούδια έργο 21 και μετά το ταξίδι μέσα από τα δύο μεγάλα έργα του για σόλο πιάνο, τις Παραλλαγές σε ένα θέμα του Σοπέν, έργο 22 και τα Πρελούδια, έργο 23. Επίσης έγραψε 4 κοντσέρτα για πιάνο, 3 συμφωνίες, 2 σονάτες για πιάνο και 3 όπερες. Το ύφος των περισσότερων συνθέσεών του είναι το ύφος του ύστερου ρομαντισμού, συγγενικό με την μουσική του Τσαϊκόφσκι, αλλά διακρίνονται και επιδράσεις από τον Σοπέν και τον Λιστ. Έπειτα από εμφανίσεις στην Σουηδία και την Δανία είχε πολλές προσκλήσεις για να εμφανιστεί ως διευθυντής ορχήστρας στις Η.Π.Α. Δεν αποδέχθηκε όμως καμία μόνιμη θέση και προτίμησε να εργάζεται ελεύθερα ως πιανίστας. Εγκαταστάθηκε στην Αμερική το 1918 και έγινε ένας από τους δημοφιλέστερους και πιο καλοπληρωμένους βιρτουόζους της εποχής τους. Αυτό του προσέφερε μεγάλη οικονομική άνεση που του επέτρεπε να ζει με πολυτέλεια. Η νοσταλγία όμως όλης της οικογένειας για την πατρίδα τους ήταν μεγάλη. Ζούσαν αποτραβηγμένοι, δεν είχαν επαφές με τα Μέσα και οι γνώσεις του στην αγγλική γλώσσα παρέμειναν περιορισμένες. Το 1942 εγκαταστάθηκε στο Μπέβερλυ Χιλς και το Φεβρουάριο του 1943 πήρε την αμερικανική υπηκοότητα. Έδωσε το τελευταίο ρεσιτάλ του στις 17 Φεβρουαρίου 1943.Τέλος πέθανε λίγες μέρες πριν τα εβδομηκοστά γενέθλιά τουκαι τάφηκε στο κοιμητήριο Kensico της Νέας Υόρκης.

Φωτεινή Παρασκευοπούλου