Εφηβεία: Διάλογος

κομικς εφηβεία

Εφηβεία και διάλογος.
Από παλιά γνωστοί μα τώρα τόσο ξένοι…Παιδιά και γονείς, χωρίς καν να το καταλάβουν, οχυρώνονται με τέχνη πίσω από τους δύστροπους ρόλους τους.. Σαν να έχει δοθεί ένα σύνθημα κατά την πρώτη ορμονική έκρηξη του έφηβου σώματος για ανελέητη άρνηση και ανυπακοή, για απομόνωση και αλαλία. Τα κανόνια των εφήβων στρέφονται στον πιο εύκολο στόχο: σε αυτούς που βρίσκονται δίπλα τους, που ανακατεύονται στη ζωή τους διαρκώς, που θέλουν να παρακολουθούν και την τελευταία αλλαγή πάνω τους, που φωνάζουν λες και τα ξέρουν όλα, που δεν παύουν να διατείνονται ότι είναι οι γονείς τους και πρέπει να τους υπακούσουν, που νομίζουν πως τάχα έχουν κάνει πολλά για να τους μεγαλώσουν μέχρι τώρα σωστά. Όχι, τίποτα δεν έκαναν σωστά, αφού όλα πάνε λάθος.
Πόσο δύσκολα όλα για όλους.
Οι γονείς δεν μπορούν να δεχτούν ότι συγκατοικούν πλέον με πλάσματα παρολίγον ενήλικα, που πιάνουν περισσότερο χώρο πια μέσα στο σπίτι από ότι πριν από μερικά χρόνια και που έχουν την τάση να ξεπορτίζουν μόνα τους. Άλλοτε με απαγορεύσεις και άλλοτε με υποχωρήσεις προσπαθούν να αποδείξουν -άραγε σε ποιούς- ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης.
Και όμως σε όλον αυτόν τον κυκεώνα αλλαγών ένα πράγμα ενώνει τα μόρια της συμπαντικής αλλαγής: η αγάπη. Αυτή η αγάπη που έχει περάσει από τον ομφάλιο λώρο στα κύτταρα του βρέφους-παιδιού-εφήβου και αργότερα ενήλικα και που, όταν μετουσιωθεί σε λόγο και διάλογο, μπορεί να φέρει εκεχειρία και νηνεμία..
Μπες βγες στην εφηβεία, ας μάθουμε να τη ζούμε…

Πώς το ζουν οι νεαροί μας φίλοι; Για να δούμε…



Λήψη αρχείου

- ΜΣ