Ο κάβουρας και η αλεπού

Μια φορά ήτανε ο κάβουρας και η αλεπού και αποφάσισαν να σπείρουν μαζί. Σπείρανε λοιπόν σταράκι, το θερίσανε και το αλωνίσανε. Άμα το σωριάσανε, είπανε:

- Πώς να τα κάνουμε τώρα να μοιράσουμε το σταράκι;

Λέει ο κάβουρας:

- Να πάρει καθένας το μισό.

Τότε η αλεπού, που ήτανε πονηρή και ήθελε να τον ξεγελάσει  στη μοιρασιά, του λέει:

- Παίρνεις εσύ το πολύ άχυρο και να πάρω εγώ το λίγο σιτάρι;

- Όχι, λέει ο κάβουρας .

- Αφού δε θες, πάρε εσύ το αχυράκι να πάρω πάλι εγώ το σταράκι.

Πάλι δικά της τα ΄θελε.

- Όχι, είπε ξανά ο κάβουρας.

Τότε η αλεπού η πονηρή τού λέει:

- Θα κάνουμε το εξής: Όποιος ανέβει πρώτος απάνω στην κορυφή της θυμωνιάς και πει «τάλια», θα πάρει το σταράκι.

«Ο κάβουρας» σου λέει η αλεπού «πού ν΄ ανέβει απάνω».

Ο κάβουρας όμως πάει και πιάνεται με τις δαγκάνες του από την ουρά της αλεπούς. Η αλεπού ανέβηκε τρεχάτη απάνω στη θυμωνιά, αλλά, όπως γύρισε να δει, γύρισε και η ουρά της και ο κάβουρας βρέθηκε στην κορυφή πάνω και φωνάζει «τάλια».

- Μα πώς ανέβηκες απάνω; τον ρώτησε η αλεπού.

- “Οπως ανέβηκες εσύ, ανέβηκα κι εγώ, της λέει ο κάβουρας.

Έτσι ο κάβουρας πήρε το σταράκι και η αλεπού το αχυράκι.

(από το βιβλίο της Μαριάνθης Καπλάνογλου «Κόκκινη κλωστή κλωσμένη»)