Η περιοχή της Θράκης μετά την τουρκική κατάκτηση από τον 14ο ως τον 19 αι. μετατράπηκε σε «πνεύμονα» της οθωμανικής αυτοκρατορίας αφού αποτελούσε την ενδοχώρα της πρωτεύουσας των σουλτάνων και δέχτηκε την εγκατάσταση μεγάλου αριθμού τουρκομάνων, γεγονός που άλλαξε ως ένα βαθμό τη σύσταση του πληθυσμού. Παρόλα αυτά οι χριστιανικοί πληθυσμοί παρέμειναν πολυπληθείς. Αυτό αποδεικνύεται από την παρουσία τριάντα μητροπόλεων και άλλων εκκλησιαστικών κέντρων. Στο διάστημα αυτό που χαρακτηρίζεται ως «περίοδος της ειρηνικής συνύπαρξης» οι πληθυσμοί ανεξάρτητα από τις διαφορές γλώσσας και θρησκείας μοιράστηκαν την περιοχή και έζησαν ειρηνικά.
Κατά τη διάρκεια των 17ου και 18ου αιώνα εγκαταστάθηκαν κυρίως στην ανατολική Θράκη πληθυσμοί από την Πελ/σο, την Ήπειρο και την Αλβανία. Επιπλέον κατά τη διάρκεια του 17ου αι. εμφανίστηκε σοβαρή κρίση της αγροτικής οικονομίας της περιοχής, με άμεσες συνέπειες αφενός την ενίσχυση των μεγάλων γαιοκτημόνων και αφετέρου την εξαθλίωση του ντόπιου αγροτικού πληθυσμού. Αν σε αυτή προστεθούν οι συχνοί πόλεμοι που διεξήγαγε η οθωμανική αυτοκρατορία κατά τους 18ο και 19ο αι., εξαιτίας των οποίων μεγάλοι οθωμανικοί στρατοί διέσχιζαν των περιοχή προκαλώντας μεγάλες καταστροφές μπορούμε να καταλάβουμε την εικόνα εξαθλίωσης και δυστυχίας που παρουσίαζε η περιοχή, σύμφωνα με τις μαρτυρίες ξένων περιηγητών.
Πηγή: http://amaked-thrak.pde.sch.gr/topikiistoria/download/pdf/10%20Xatzopoulos.pdf
