Υπόθεση

Το μυθιστόρημα αρχίζει στο λιμάνι του Πειραιά, την ώρα που ο νεαρός συγγραφέας (το αφεντικό, όπως τον φωνάζει ο Ζορμπάς) περιμένει το πλοίο για την Κρήτη και γνωρίζει έναν ηλικιωμένο ναυτικό, τον Αλέξη Ζορμπά. Ο Ζορμπάς καταφέρνει να τον πείσει να τον πάρει μαζί του και να  τον χρησιμοποιήσει ως επιστάτη στο λιγνιτορυχείο που είχε νοικιάσει ο νεαρός συγγραφέας σε ένα κρητικό χωριό. Στην Κρήτη, εγκαθίστανται στο ξενοδοχείο της Μαντάμ Ορτάνς, μιας ξεπεσμένης τραγουδίστριας, που δεν αργεί να γίνει η ερωμένη του Ζορμπά, μια από τις πολλές γυναίκες της πολυτάραχης ζωής του. Δεμένοι πλέον ο Ζορμπάς και ο συγγραφέας περνούν πολλές περιπέτειες συνοδευόμενες με καλό φαγητό, καλό ποτό και χορό.  Οι δύο ήρωες περνούν πολλές ώρες συζητώντας γύρω από διάφορα θέματα όπως την γυναίκα, τον θεό, τον σοσιαλισμό, την αθανασία και τον σκοπό της ανθρώπινης ζωής. Έμπειρος όντας ο Ζορμπάς διηγείται μια σειρά από ιστορίες που έχει ζήσει στην πολυτάραχη ζωή του και συμβουλεύει τον φίλο του για τη δική του άπειρη ακόμα ζωή.

Αποτίμηση

Το βιβλίο  μάς άρεσε πάρα πολύ. Αρχικά διστάζαμε να το διαλέξουμε, καθώς είχαμε ακούσει πως είναι ένα βαθυστόχαστο και δύσκολο βιβλίο που θίγει θέματα, τα οποία πολλές φορές ο νους του εφήβου αδυνατεί να τα κατανοήσει εύκολα και σε βάθος. Αναζητώντας περισσότερα στοιχεία, αποφασίσαμε τελικά να δουλέψουμε πάνω σε αυτό.

Μέσα από αυτό το μυθιστόρημα και μέσα από αυτούς τους δύο διαφορετικών κόσμων ήρωες καταφέραμε αυθόρμητα να αναρωτηθούμε για πολλά σημαντικά και διαχρονικά ζητήματα που θίγονται, όπως η θέση της γυναίκας, το τι είναι ελευθερία, ποιος είναι ο λόγος ύπαρξής μας, τι σημαίνει φιλία και πως επηρεάζει η θρησκεία τον λαό. Μέσα από τις περιγραφές του Ν. Καζαντζάκη νιώσαμε και εμείς ένα μικρό κομμάτι αυτής της ιστορίας, η οποία όμως δεν ήταν γεμάτη μόνο με σκηνές φιλοσοφικών συζητήσεων μεταξύ των δύο φίλων, αλλά συχνά διακόπτονταν από ευχάριστα διαλείμματα με σκηνές γέλιου, ηρεμίας και χορού του Ζορμπά που μας έβγαζαν από την μονοτονία.

Το βιβλίο τελικά είναι διαχρονικό και επίκαιρο καθώς παρουσιάζεται η προσπάθεια του ανθρώπου να απαντήσει σε φιλοσοφικά ερωτήματα που απασχολούν τον άνθρωπο.

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν μας άρεσαν ιδιαίτερα:

«Τέτοιο είναι το σκαρi μου. Ένας διάολος είναι μέσα μου και φωνάζει, και κάνω ότι μου πει. Κάθε που πάω να πλαντάξω, μου φωνάζει: «Χόρεψε!» και χορεύω. Ξεπλαντάζω.»

«Ο,τι δεν μπορούσαμε να πούμε με το στόμα, θα το λέγαμε με τα πόδια, με τα χέρια, με την κοιλιά ή με άγριες κραξιές: «Χάι-χάι! Χόπλα! Βίρα!»»

«Μυστήριο! Μουρμούρισε μυστήριο μεγάλο! Για να ‘ρθει λοιπόν η λευτεριά στον κόσμο χρειάζονται τόσα φονικά και τόσες ατιμίες; Γιατί, να καθίσω να σου αραδιάσω τι ατιμίες κάναμε και τι φονικά, θα σηκωθεί η τρίχα σου. Κι όμως ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η λευτεριά! Αντί ο Θεός να ρίξει το αστροπελέκι του να μας κάψει, μας δίνει τη λευτεριά! Δεν καταλαβαίνω τίποτα! «