ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΚΑΙ ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ
Maxwell 1864: Ενοποιημένη θεωρία ηλεκτρομαγνητισμού. Προβλέπει τη διάδοση πεδίων (ηλεκτρικού και μαγνητικού) μέσω ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.
Hertz 1886: Παραγωγή ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων με τη βοήθεια ηλεκτρικού δίπολου και διαπίστωση διάδοσης με την ταχύτητα του φωτός.
Η αλληλεπίδραση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων με την ύλη, εξηγήθηκε με την κλασσική θεωρία, ως αποτέλεσμα της ταλάντωσης των ηλεκτρικών φορτίων του μικρόκοσμου, που συμπεριφέρονταν ως ηλεκτρικά δίπολα. Έτσι όταν ταλαντώνονται εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητικά κύματα και όταν απορροφούν ηλεκτρομαγνητικά κύματα, το πεδίο των κυμάτων αυτών τα θέτει σε εξαναγκασμένες ταλαντώσεις.
Η κλασσική θεωρία αδυνατούσε να εξηγήσει:
- Τα γραμμικά φάσματα εκπομπής και απορρόφησης
- Το φάσμα εκπομπής του μέλανος σώματος
- Το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο
- Το φαινόμενο Compton.
Η κβαντική θεωρία ξεκίνησε με την παραδοχή του Planck, ότι η ενέργεια απορροφάται και εκπέμπεται μόνο σε διακριτές ποσότητες (κβάντα) και όχι σε οποιοδήποτε ποσό που προέβλεπε η κλασσική θεωρία. (Η κλασσική θεωρία συνέδεε την εκπεμπόμενη και απορροφούμενη ενέργεια κυρίως με το πλάτος των ταλαντώσεων, ενώ η κβαντική θεωρία με την συχνότητα). Η κβαντική θεωρία ερμηνεύει φαινόμενα του μικρόκοσμου. Στον μακρόκοσμο δεν είναι εύκολα διακριτά τα κβάντα, αφού το πλήθος τους είναι τεράστιο, οπότε τα συμπεράσματά της κβαντικής ταυτίζονται με της κλασσικής θεωρίας.
Γενικότερα κβαντισμένα μεγέθη είναι:
- Η ενέργεια
- Η ορμή
- Η στροφορμή
- Το φορτίο (ήταν από παλαιότερα γνωστή η κβάντωσή του).
