Η εξέλιξη των πολιτισμών καθόρισε και την εξέλιξη του ενδύματος, ανάλογα με το χαρακτήρα, το ρυθμό και τον τρόπο ζωής.

 Οι πρώτοι άνθρωποι φορούσαν αντί για ρούχα, δέρματα ζώων. Αργότερα χρησιμοποιούσαν φλοιούς από δέντρα. Από τη νεολιθική εποχή άρχισαν να υφαίνουν υφάσματα.

 Οι Ρωμαίοι είχαν ελαφρά ενδύματα. Το χαρακτηριστικό ρωμαϊκό ένδυμα η τήβεννος φοριόταν από άνδρες και γυναίκες όλων των τάξεων. Ήταν ένα μακρύ άσπρο ύφασμα. Σιγά-σιγά όμως εγκαταλείφθηκε διότι ήταν άβολο ρούχο και δεν τους προστάτευε από το κρύο κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

            Οι γυναίκες φορούσαν ένα χιτώνα που έφτανε μέχρι τα γόνατα και έμοιαζε με εκείνον της ελληνικής ενδυμασίας. Πάνω από αυτόν, φορούσαν έναν άλλο μακρύ χιτώνα που ονομαζόταν stola. Αυτός έφτανε μέχρι τα πόδια και συνοδευόταν από ένα μάλλινο μανδύα ο οποίος λεγόταν palla. Η τοποθέτηση του μανδύα ήταν περίπλοκη επειδή υπήρχαν πολλά στρώματα υφάσματος κι έπρεπε να τα χρησιμοποιήσουν για διαφορετικά είδη φορέματος. Τα palla τα τύλιγαν συνήθως γύρω από τους ώμους και τα χέρια ή κάλυπταν με αυτά το κεφάλι. Τέλος έδεναν έναν πέπλο στο δεξί ώμο πουν τον συγκρατούσαν αγκράφες.

            Το είδος των ρούχων που φορούσε κάποιος στη Ρωμαϊκή κοινωνία είχε σχέση με την κοινωνική του θέση. Επειδή δεν υπήρχε μεγάλη ποσότητα ακριβού υλικού και επειδή ο χειμώνας ήταν βαρύς, ο χιτώνας κατασκευαζόταν κυρίως από μαλλί. Το χειμώνα λοιπόν πάνω από αυτόν, φορούσαν ένα βαρύ μάλλινο μανδύα, επειδή το ύφασμα του προηγούμενου ήταν λεπτό.

            Τα ρούχα των εύπορων γυναικών της αρχαίας Ρωμαϊκής εποχής ήταν κατασκευασμένα από τέλεια και ακριβά υφάσματα, δηλαδή από μετάξι και μουσελίνα ενώ οι φτωχές γυναίκες που προέρχονταν από χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις, φορούσαν έναν απλό χιτώνα με τρύπες ώστε να περνάνε το κεφάλι και τα χέρια τον οποίο συγκρατούσε μια ζώνη στη μέση τους. Για τους ζεστούς μήνες του καλοκαιριού οι χιτώνες κατασκευάζονταν από λίγο ύφασμα λιναριού όμως εξ αιτίας της έλλειψής του, εκείνη την εποχή χρησιμοποιούνταν σπάνια.

            Τα χρώματα των χιτώνων ήταν ζωηρά και φωτεινά επειδή στους Ρωμαίους άρεσαν τα έντονα και ποικίλα χρώματα. Οι βαφές που χρησιμοποιούσαν για να βάψουν τα υφάσματα προέρχονταν από μωβ οστρακοειδή. Τα χρώματα του stola ήταν συνήθως σκούρα δηλαδή γκρι, καφέ και άσπρο αλλά και πολύχρωμα τα οποία έβαφαν με φυτικές μπογιές.Τα κορίτσια φορούσαν έναν απλό χιτώνα με μια ζώνη στη μέση. Όταν έβγαιναν έξω φορούσαν πάνω από αυτόν έναν δεύτερο ο οποίος έφτανε μέχρι τα πόδια τους.

 

Bulla

Επίσης φορούσαν ένα ειδικό φυλαχτό από την ημέρα της γέννησής τους που ονομαζόταν bulla και πίστευαν ότι τους προστάτευε από κάθε κακό. Το κρεμούσαν γύρω

από το λαιμό με μια αλυσίδα ή με λουρί  ή κλωστή. Και αυτό μέχρι την ημέρα του γάμου τους, οπότε και το έβγαζαν και το άφηναν μαζί με τα άλλα πράγματα της παιδικής τους ηλικίας. από το λαιμό με μια αλυσίδα ή με λουρί  ή κλωστή. Και αυτό μέχρι την ημέρα του γάμου τους, οπότε και το έβγαζαν και το άφηναν μαζί με τα άλλα πράγματα της παιδικής τους ηλικίας.

 Νυφική ενδυμασία

 Ο χιτώνας των γυναικών της αρχαίας Ρώμης μοιάζει με το σημερινό νυφικό φόρεμα. Για παράδειγμα η νύφη εκείνης της εποχής φορούσε ένα χιτώνα ο οποίος ήταν στενός και στολισμένος με κορδέλες και κοσμήματα. Έφτανε μέχρι τα πόδια και  ζώνη που υπήρχε στη μέση της ονομαζόταν “η ζώνη του Ηρακλή” και συμβόλιζε την προστασία του έγγαμου βίου. Αυτό όσον αφορά στις φτωχές νύφες. Οι νύφες των ανώτερων κοινωνικών τάξεων φορούσαν πάνω από τον νυφικό χιτώνα έναν πορτοκαλί πέπλο που ήταν κεντημένος με πέρλες και πολύτιμους λίθους και από αυτό καταλάβαινε κάποιος την κοινωνική θέση των μελλονύμφων. Τον πέπλο τοποθετούσαν στην κορυφή του κεφαλιού μαζί με ένα στεφάνι φτιαγμένο από λουλούδια τα οποία μάζευε η νύφη πριν αρχίσει η τελετή του γάμου.Επίσης φορούσαν ένα δαχτυλίδι στο τρίτο δάχτυλο το αριστερού χεριού του κοριτσιού που συμβόλιζε τη δέσμευση. Κατά την τελετή  τη νύφη συνόδευε μια παράνυμφος.

Διάφορα αξεσουάρ

 Οι ομπρέλες ηλίου και οι βεντάλιες που είχαν κατασκευαστεί από φτερά παγωνιού, ξύλο ή τεντωμένο λινάρι, ήταν τα αξεσουάρ που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίες γυναίκες και τους έδιναν στυλ. Οι δούλες φορούσαν καπέλα ενώ οι ελεύθερες κάλυπταν το κεφάλι τους όταν έβγαιναν από το σπίτι.

Για τον καλλωπισμό του  προσώπου χρησιμοποιούσαν πούδρα, άνθρακα ζαφορά. Η εξωτερική τους εμφάνιση συμπληρωνόταν από κοσμήματα όπως πολύτιμα περιδέραια διακοσμημένα κουμπιά και σκουλαρίκια.

Οι γυναίκες των ανώτερων κοινωνικών τάξεων χρησιμοποιούσαν χρυσαφένια και μπρούτζινα κοσμήματα τα οποία ήταν ακριβά. Επίσης για να καλλωπίζονται χρησιμοποιούσαν καθρέπτες όχι από γυαλί αλλά από λουστραρισμένο μέταλλο.

 Είδη υπόδησης

Τα παπούτσια εξόδου των γυναικών ήταν φτιαγμένα από δέρμα στολισμένα με πέρλες και  κοσμήματα για καλύτερη προστασία των ποδιών τους. Μερικά είχαν επάνω τους ακόμη και μαργαριτάρια.Μέσα στο σπίτι φορούσαν δερμάτινα πολύχρωμα σανδάλια.

 Είδη κόμμωσης

Η κόμμωση των γυναικών κατά την Ρωμαϊκή εποχή έμοιαζε αρκετά με την σημερινή. Οι γυναίκες εκείνης της εποχής έβαφαν συχνά τα μαλλιά τους χρυσοκόκκκινα. Χρησιμοποιούσαν ποστις για να φαίνονται τα μαλλιά τους μακρύτερα ή περισσότερα.Αυτά κατασκευάζονταν από τα μαλλιά των σκλάβων κοριτσιών. Ακόμη συγκρατούσαν τα μαλλιά τους με φουρκέτες οι οποίες ήταν διακοσμημένες ή τα έκαναν μπούκλες όπως και σήμερα.Επίσης χρησιμοποιούσαν φιλέ από καθαρό χρυσάφι.

                                         ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

 1.   www.slideshare.net/notasiako/ss-11537182

2.  users.sch.gr/jmokias/KAPOTE_ STI_ ROMI/foresies.html

  3.  2lyk-korinth.kor.sch.gr/woman.htm

ΜΠΟΤΣΑ ΑΛΕΞΙΑ & ΚΩΝΣΤΑΝΤΗ ΜΑΡΙΤΑ Α2