ΤΖΟΥΝΤΟ

Το τζούντο γεννήθηκε στην Ιαπωνία. «Πατέρας» του αθλήματος θεωρείται ο Τζιγκόρο Κάνο. Τζούντο σημαίνει «ο δρόμος της ευγένειας». Το  τζούντο είναι μια μορφή πάλης που περιλαμβάνει ρίψεις, ακινητοποιήσεις και εξαρθρώσεις τόσο από όρθια στάση όσο και στο έδαφος. Οι δύο αθλητές (τζουντόκα) φορώντας την χαρακτηριστική στολή (τζουντόγκι), ο ένας μπλε και ο άλλος λευκή, αγωνίζονται για τέσσερα λεπτά στο τατάμι. Ο αγώνας διευθύνεται από έναν κεντρικό διαιτητή και δύο κριτές με ισότιμη γνώμη. Ένας αθλητής αναδεικνύεται νικητής άμεσα όταν πάρει ippon πραγματοποιώντας μία επιτυχημένη τεχνική με την οποία ρίχνει τον αντίπαλό του στο έδαφος κάτι που σημαίνει ότι τελειώνει ο αγώνας.

 Η ζώνη στο τζούντο δείχνει το επίπεδο γνώσεων του ασκούμενου. Το επίπεδο του τζουντόκα σε βαθμούς αντιστοιχεί στους παρακάτω χρωματισμούς:

λευκή ζώνη, κίτρινη ζώνη, πορτοκαλί ζώνη, πράσινη ζώνη, μπλε ζώνη, καφέ ζώνη, μαύρη ζώνη, κόκκινη-λευκή ζώνη και κόκκινη ζώνη.

Οι τεχνικές στο τζούντο κατατάσσονται σε: Τεχνικές από όρθια θέση (χεριών, γοφού, ποδιών, αυτοθυσίας ) και σε τεχνικές εδάφους ( ακινητοποίησης, πνιγμού, εξάρθρωσης).

Στην Ελλάδα το τζούντο εμφανίστηκε λίγο μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. H πιο σπουδαία διάκριση ήταν ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004 από τον Ηλία Ηλιάδη.

Το τζούντο ως άθλημα είναι ιδανική μορφή άσκησης ιδιαίτερα για τις παιδικές ηλικίες που βρίσκονται στη φάση της διάπλασης του σώματος και νου. Βοηθάει να μείνει το σώμα δυνατό, υγιές και χρήσιμο, χτίζοντας παράλληλα τον χαρακτήρα μέσα από πνευματική και ηθική πειθαρχία.

Από τον μαθητή του Ε1

Άρη Αδ.