ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΫΡΟΝ

Το προσκύνημα του Τσάιλντ Χάρολντ

Στο πολύστιχο αυτό ποίημα, ο ήρωας περιπλανιέται σαν ένας άλλος Oδυσσέας σε χώρες και τόπους και καταγράφει τις εντυπώσεις του. Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από το δεύτερο Άσμα και αναφέρεται στην επίσκεψή του στην Ελλάδα.

Στις στροφές που ακολουθούν ο ήρωας ανάμεσα στους στύλους του Oλυμπίου Διός ατενίζει την Ακρόπολη και κάνει πικρές σκέψεις για τη φθορά του χρόνου, αλλά και για τη λεηλασία των μνημείων από το λόρδο Έλγιν.

Here let me sit upon this mossy stone,
   The marble column's yet unshaken base!
   Here, son of Saturn, was thy favourite throne!
   Mightiest of many such!  Hence let me trace
   The latent grandeur of thy dwelling-place.
   It may not be:  nor even can Fancy's eye
   Restore what time hath laboured to deface.
   Yet these proud pillars claim no passing sigh;
Unmoved the Moslem sits, the light Greek carols by.
.....................................................
.....................................................
.....................................................

Cold is the heart, fair Greece, that looks on thee,
   Nor feels as lovers o'er the dust they loved;
   Dull is the eye that will not weep to see
   Thy walls defaced, thy mouldering shrines removed
   By British hands, which it had best behoved
   To guard those relics ne'er to be restored.
   Curst be the hour when from their isle they roved,
   And once again thy hapless bosom gored,
And snatched thy shrinking gods to northern climes abhorred!